Not :yeni bir kurguyla sizlerle buluştum kuzular sizi çok özledim yazım hatalarım belki olmuştur kb bakmayın ve malesef mezajlar kısmı kaldırıldı artık sohbet edemiyoruz ama yinede ne olursa ne sıkıntınız olursa siz veya arkadaşlarınız için bile olsa yardım etmeye hazırım..



Odadan gelen çığlıkla beraber koşturarak odaya girdim yataktan sıkmış duvara sinmiş çığlık atıyordu.

Ona bir adım daha atmıştım ki atığı çığlıkla beraber yerime çivilenmek zorunda kaldım bu sıradan bir çığlığa benzemiyordu bu acının yankı bulduğu yardım isteyen feryattı.

Karşımda kulaklarını tıkamış perişan halde olduğu halde kuş gibi çırpınan bir meleği bile kıskandıracak duru güzelikteki kızın bu halleri elimi kolumu bağlıyordu ne ona bir adım atabiliyordum nede yardım eli uzata biliyordum.

Saçlarını çekiştiryor sanki karşısında biri varmış gibi direniyor kurtulmaya çalışıyordu çaresizce ona bakmak dışında hiçbir şey yapamıyorum.

"Tamam sakin ol bak gelmiyorum "

Ben konuştukça daha korkuyordu çığlıkları duvarlarda yankılanıyordu çektiği ızdıraba benle beraber bu dört duvarda şahit oluyordu.

Onu sakinleştirmek adına ona doğru usulca yaklaştım normalde kimin ne yaptığı umrumda olmazdı ailemi kaybettikten sonra herkeze kapılarımı kapatmıştım lakin bu başka bir meseleydi karşımda ki kızın gözlerinde acıyla kuşanmış girdap beni kendine çekiyordu .

Elimi fark ettiği gibi geri gitti çığlıkları şiddetlendi çığlıklarının arasında duyduğum ne anlama geldiğini bilmediğim bir kelime aldı.

"Ney neyy (gelme )" göz yaşları arasında badem yeşili gözlerinde acı gizliydi korkuyordu benden.

"Dayee (anne)"

Gelmececeğini bildiği halde annesine amansız bir serzenişiydi genç kadının.

Geçmiş Leyla:

Bir acının ,feryadın bir çok kalıba sığınmış hali varken hep ilk sığınak anne yüreği uzakta veya yakında aldığı nefes bile bazen umut olur Leyla içinde öyleydi oysa ki ölmüştü cesedine bile veda edemeden yaşasın diye kollarından tutup kaçırmıştı babası ne çok yalvarmıştı son kez ona sarılmak için babasından duyduğu tek cümle yalvarışlarına son vermesine yetmişti.

"Benim yuvam yıkıldı,Yüreğimde yansınmı istersin Leyla'm"

Birçok insan gibi arkalarında en sevdiklerini bırakıp yaşamak yaşatmak için kaçmışlardı ama olmamış umutla bindikleri gemi Leyla'nın mezarı olmuştu.

Şimdiki Zaman:

Karşısında ki kadın kendine daha fazla zarar vermesin diye adımlarını durdurmak zorunda kaldı Poyraz. Ama gözleri kızın boynudaki izlere takılı kaldı onu apar topar buraya getirdiğinde fark etmediği izlerin boynunda yeşile dönük mor izler

dudağında daha sonra başıklarını el bileklerine getirdi halka şeklinde parmak izleri konuşucak kelime bulamıyordu boğazı düyümlendi .

"Bunlarrr"

Dillendirmekten bile kortuğu kelimeler benyininde tekrar ediyordu

"Tecavüz izleri ,Tecavüz izleri ,Tecavüz izleri ,"

Dizlerinin bağı çözüldü bir an gözleri karar gibi oldu neyseki son anda dengesini koruyup güç almak için duvara tutundundu .

Poyraz 'dan devam

Benim durduğumu görünce yere çömelip çarşafı kendine siper etti sanki kendini benden saklamak istiyormuş gibi .

Onun bu çaresizliği karşısında kim ne yapmış olabilirdi onlar adına ben bu kızın karşısında utanıyordum .

Zorda olsa bakışlarımı gözlerine diktim.

Gücü kalmamış bitik gibi bakıyor bana ama buna rağmen her an o lanet an tekrar yaşanacak diye tetikte bekliyordu bir kadının en çaresiz anıdır belkide gözlerini bir saniye bile kırpmaktan korkmak üstüne konan sinekten bile ürpermek.

Benim bile bu kadar canım yanarken kim bilir onun ne kadar yanmıştır .

Gözlerimde ne gördü bilmiyorum ama öyle bir bakışı vardı bir sanki kafasında bir şeyleri tartmak ister gibiydi yerdeki cam parçasını alıp avcunda sıkıca tuttu .

Benden kendini korumak için tutuyordu.

Olmadı burda karşısında kalacak güç bulamadım kendimde ayakta zor bela tutuğum bedenimi zorda olsa dışarı atabildim.

Yüreğim sıkışıyordu nefes almak bu kadar zormuydu .

O kızın bakışlarında ki acizlik ruhuma bedenime ateşten oklar saplıyordu .

Öfkemi Hırsımı atmak ister gibi odunlağa doğru ilerledim.

Bütün odunları kırmaya başladım ben vurdukça aklıma gelenler sahneler yüzünden daha hırslı kırmaya başladım odunların her bir parçası bir yere savrulyordu tıpkı onun hayalleri gibi .

‌

Sönmüyordu içindeki yangın kırılacak odun bırakmamıştı ama nafile sönmüyordu içindeki yangın her saniye dahada harlanıyordu.

Hırsla elinde ki baltalı odunlağun bir tarafına attı sonra kendini duvarından yere koy verdi beynindeki sesleri susturmak ister gibi başını tutup yaslandığı duvara vurdu ard arda.

"Neden lan neden"

Göz yaşları göz pınarlarında birikmiş hepsi akmak için sırasını bekliyordu yetmedi ellerini yumrup yapıp beton zemine vurdu damarlarında ki birikmiş kan yaralarından aksada öfkesi yerinde stabildi.

"Hiç mi bacınız ,kızınız yok lan vicdanınız hiç mi sızlanmadı insan dokunmaya kıyamaz lann "

O sırada arkadaşını merak eden Ali eve doğru seslenmişti lakin çıkan olmamış odunluktan gelen seslerele oraya ilerlemişti ama arkadaşı perişan halde küçük çoçuklar gibi yere o çömelmiş bir şeyler fısıldıyordu.