Kitap Tür Kategorileri

Vehbi ağır adımlarla odaya girdi. Sessizlik, ayak seslerinin yankısıyla bozuldu. Kapı aralandığında odadaki soğuk hava daha da ağırlaştı. Zümrüt Hanım, hâlâ genç kadının saçlarından tutmuş, yüzünde zafer dolu bir ifadeyle kocasını izliyordu. Vehbi, bakışlarını genç kadının kanlı dudaklarına kaydırdı, ardından gözleri karanlık ve soğuktu. O an, ne bir acıma ne de bir pişmanlık izi vardı yüzünde.

Kadın titreyerek gözlerini yerden kaldırdı, Vehbi’nin acımasız gözlerine baktı. Kalbindeki son umut kırıntısı da o bakışla beraber sönmeye başlamıştı. Vehbi'nin adımları odanın içinde yankılandı. Sanki her adımı kadının kalbine çakılan bir çivi gibiydi. Bir an duraksadı, nefes aldı, ve hiçbir duygu göstermeyen bir sesle üç kelimeyi arka arkaya söyledi:

“Boş ol. Boş ol. Boş ol.”

Sözler odanın içinde yankılandı, her biri bir tokat gibi kadının yüzüne çarptı. Zaman donmuş gibiydi. Kalbinin ritmi hızlandı, başı döndü. Bu üç kelime, yılların acısını, hayal kırıklığını ve korkuyu taşımıştı. O anda Vehbi'nin sözleriyle sadece bir evlilik değil, kadının hayatı da paramparça olmuştu. Artık geriye kalan tek şey, bir yıkıntıydı.

Zümrüt Hanım, zaferle dolu bir gülümsemeyle saçlarını bıraktı. “İşte bu kadar,” diye fısıldadı, sanki zaferini ilan ediyormuş gibi. Genç kadın gözyaşlarına boğuldu. Her şey bitmişti. Ama bu bitiş, sadece bir evliliğin sonu değil, tüm umutlarının tükenişiydi. Yavrusunun yokluğu, kocasının ilgisizliği, kaynanasının acımasızlığı... Hepsi birleşmişti. Şimdi ise ortada sadece kırık dökük bir hayat kalmıştı.

Vehbi, arkasına bile bakmadan kapıya yöneldi. "Bu kadarı yeter," dedi, soğuk ve duygusuz bir sesle. Sanki hiçbir şey olmamış gibi odadan çıkıp gitti. Korumalar kapıda bekliyordu. Zümrüt Hanım onlara bir işaret etti, genç kadına yaklaşarak kollarından tutup onu ayağa kaldırdılar. O, ne direnebildi ne de konuşabildi. Gözyaşları yanaklarından süzülürken, sessizce kaderine razı gelmekten başka bir şey yapamıyordu.

Ama kalbinin derinlerinde, bir yerlerde bir isyan filizleniyordu. Bu sadece bir son değil, bir başlangıç olmalıydı.