Defaatle unutmaya çalıştığımda sensin,

Her köşeden yüzüme çarpan rüzgârda,

Geceyi bölen sessizliğin yankısında,

Bir türlü silemediğim anılarda sensin.

Kaçtığım her adımda izlerini bulurum,

Gözlerimi kapattığımda bile dokunur ellerin,

Yokluğunda var olan bir gölge gibi,

Her defasında yine sensin, sen.

Her sabah uyanırken aklımda sensin,

Düşlerimden çıkmak bilmeyen bir silüet,

Zamanın unutturduğu sanılan hatıralar,

Ama her zerremde yankılanan yine sensin.

Unutmak çare değil, denerim nafile,

Kalbimde bıraktığın izler silinmez,

Her adımımda seni arar dururum,

Ve her yol sonunda yine seni bulurum...

Her gece yıldızlara bakarken sensin,

Gözlerimin derininde saklı kalan sır,

Gittiğini bilsem de, uzaklarda olsan da,

Hayatımın eksik parçası hep sensin.

Ne kadar silmeye çalışsam izlerini,

Unutulmaz, kazınmış derinlere.

Zaman geçtikçe özlemin büyür,

Ve her hücremde yankılanan yine sensin.

Kaçış yok, kabullenmek zorunda belki,

Unutmaksa en imkânsız olan,

Sensiz geçen her an bir eksiklik,

Her defasında dönüp baktığımda sensin.