Ah şu düşünceler... Sanki kafamda sürekli çığlık atan sesler var, bir an bile susmuyorlar. Kendimden kaçsam, gittiğim her yere peşimden sürüklüyorlar beni. Derin bir boşlukta savruluyorum, ama ne dibe vuruyorum ne de yukarı çıkabiliyorum. Belki ip dolasaydım boynuma, bedenimle birlikte tüm bu karmaşa da susardı.

Onu benden başkası sevemez diyorum, onu başka biri kalbinde yeşertemez... O'nun içindeki yangını bir ben söndürebilirim. Korkularına, acılarına yalnız ben şahit oldum. Başka bir omuz, onun gözyaşlarına dayanamaz, başka bir el onun tenine bu kadar nazikçe dokunamaz. Çünkü o benim kalbimde büyüdü; ne hissettiğini bilmeden bile gözlerinden anlayabilirim. Onun ruhuna başka kimse dokunamaz, o sadece benimle tamamlanır...

Onun gülüşündeki hüzünü ben çözdüm, gözlerindeki o derin boşluğu ben gördüm. Başkası anlayamaz, başkası hissetmez... Çünkü onun yaralarını ben sardım, sessiz çığlıklarını ben duydum. O'nu başka biri anlamaya çalışsa bile, eksik kalır hep. Kelimeler yetmez anlatmaya, hisler dokunamaz ona benim gibi. Kalbinin en gizli köşelerini bile bilirim, çünkü orada ben varım, her acısında, her umudunda ben varım. Başkasının sevgisi yüzeyde kalır, benimki ise kök saldı en derinlere...

Ona dokunan her şey yüzeyde kaybolur, ama benim sevgim onun ruhuna işlemiş. Başkası ne kadar çabalarsa çabalasın, onun kalbine ulaşamaz. Çünkü o, en kırılgan yanlarını sadece bana açtı. Korkularını, karanlıklarını, en derin acılarını sadece bana gösterdi. Herkes onu güçlü sanarken, ben içindeki kırık dökük yanlarını gördüm. Başkası o fırtınada savrulurken, ben yanında durup ona siper oldum. O'nun yüreği bende kök buldu, başka bir yerde yeşeremez. Çünkü biz, birbirimizin yarısıyız; onsuz ben eksik, bensiz o yarım...

Onsuz nefes almak bile ağır geliyor bazen. Sanki dünyadaki tüm renkler solmuş, sesler yankısını kaybetmiş gibi… O’na başka biri dokunursa, sanki içimden bir parça kopar gibi. Her adımı, her bakışı zihnime kazındı, yokluğunda bile hissettiğim bir iz bıraktı. Başkası ona yaklaştığında içimde yükselen kıskançlık, bir kor gibi yanıyor. Çünkü biliyorum ki, o'nun kalbini ben buldum, yollarını ben aydınlattım. O’nunla aramızda öyle bir bağ var ki, görünmez, anlatılmaz ama hep hissedilir. Onu benden başkası sevse bile, asla benim kadar sevemez.

Benim kadar derinine inemez, onun en gizli korkularını saramaz, yaralarını bu kadar incelikle iyileştiremez. Başkasının dokunuşu yüzeyde kalır, ama benim sevgim onun ruhunun damarlarına kadar işledi. O'nun kalbinin her köşesini avucumun içinde hissediyorum, her nabzında beni buluyorum. Başkası onun gülüşüne hayran olabilir, ama ben o gülüşün ardındaki karanlığı gördüm. Kimse ona benim gibi tutunamaz, çünkü ben sadece onun güzel yanlarını değil, eksiklerini de sevdim. Ve biliyorum, başka biri ne kadar denerse denesin, benim yerime geçemez. Çünkü o, sadece benimle tamam.