"Gözlerime bak Sidelya. Gözlerime bak ve söyle. O şerefsizin sana yaşattıklarına rağmen yine gidecek misin?" Sidelya, gözlerini kararlılıkla karşısındaki adamın koyu harelerine dikti. Gitmesi gerekiyordu. Bu bir tercih değil, mecburiyetti. Fakat anlatılması mümkün olmayan bir mecburiyet.
Bakışlarını parmağındaki alyansa çevirdi. Çıkarmalıydı. Artık ona ait bir hatırası olmamalıydı. Parmağına ilk taktığını günü hatırladı. İçinde bir kıpırtı oluştu. Heyecan değil, bir korku gibiydi. Parmak uçları yüzüğü kavradı. Çıkarmaya yeltenirken karşısındaki gözleri kıpkırmızı yorgun bakışlarla kendisini seyreden adam,
"Yapma Sidelya! Yapma şunu! Gitme! Kendine zarar vereceksin. Anla artık ya! Bunu yaşatma bize! Her şey yoluna girmişken sokma bizi bok yoluna. Sikik herif kandırıyor seni. Aldanma nolur Sidelya`m!" Yalvaran haykırışlarla gözünden akan yaşı sildi. Sidelya, parmağındaki yüzüğü çıkardı ve bir hışımla genç adamın avcuna bıraktı.
"Affet beni sevgilim."
