Deren, zorla da olsa kalbini sakinleştirmeye çalışarak, kasvetli odaya adımını attı. Kapı ardında kapanırken, geride sadece o dar, karanlık ve havasız alan kaldı. Odanın duvarları, eski, sararmış tablolara ve kararmış pencere camlarına sahipti. Etraf sessizdi, neredeyse nefes almak bile zor görünüyordu. Kırık dökük bir masanın yanında, birkaç sandalye dizilmişti; odanın tek ışık kaynağıysa yukarıdaki zayıf lamba, odanın köşelerini neredeyse hiç aydınlatmıyordu.

Deren, odaya girmesinin hemen ardından, duvara yaslanmış bir şekilde duran Elena’yı gördü. İyice soğuklaşmış, o kendine güvenen tavırlarıyla Deren’in varlığını hissettirmişti. Hala tutsak olan Deren, Elena’nın elindeki gücü ve kontrolü hissedebiliyordu. Bu odaya adım atarken, içindeki her duygunun tutsak olduğunu bir kez daha fark etti.

"İçeri girmeyecek misin?" Elena'nın sesi, odayı dolduran sessizliğe keskin bir darbe gibi çarptı. Cevap vermek yerine Deren, sadece odanın içinde ilerlemeyi seçti. Her adımı, sanki bir başka zincir gibi, onu daha da sıkıca bu tuzağa çekiyordu.

Elena, yerinden kalkmadan Deren’in yaklaşmasını izliyordu. "Minik Mafya, hala buradayken hiçbir şeyin farkında değilsin. O tahtanın gücü... Senin için bir oyun olabilir, ama bu benim hayatım."

Deren, zoraki bir adım attı. Artık bu odada, bu duvarların arasında, tek bir çıkış yolu vardı: Elena'nın koyduğu kurallara uymak ya da bu gizemli oyunun içinde kaybolmak. Tahtanın gücü ise her geçen saniye daha da korkutucu bir hale geliyordu.

Elena’nın alaycı gülümsemesi yüzünde donmuşken, Deren bir adım daha attı, gözleri parlıyordu. Bir anda, Elena’nın arkasındaki sandalye devrildi ve her şey bir anda hızla kontrolden çıktı.

Deren, aralarındaki mesafeyi aniden kısaltarak Elena’ya doğru hamle yaptı. Elena ise Deren’in yaklaşacağını fark etmişti, ama geri adım atmadı. İkisi de birbirlerine meydan okurcasına ilerledi.

Bir anda Deren, Elena’nın kollarını tutarak onu sert bir şekilde duvara yasladı. Elena nefesini tutarak, Deren’in gözlerine baktı. Hızla birbirlerinin kişiliklerinde kayboluyorlardı; her ikisi de birbirini alt etmeye kararlıydı. Gözlerindeki soğukluk, bir an bile gevşemedi.

“Beni bu kadar küçümsemen hata olacak, Elena,” dedi Deren, nefesinin hızla hızlandığını fark ederek.

Elena gülümsedi, ama bu sefer daha sert ve tehditkar bir şekilde. “O tahtayı elinde tutarken kimseye tehditler savurmamalısın, Deren. Ben seni çok iyi tanıyorum. O tahtayı senin kontrol edebileceğini mi düşünüyorsun?”

Deren’in sinirleri, çatışmalarına her geçen dakika daha da odaklanıyordu. Ama bir anda, Elena’nın istemsiz bir şekilde vücudu geriye doğru kayarak yatağa düştü. Deren, ona düşecek kadar yakın bir mesafeye gelmişti ve aralarındaki mesafe aniden neredeyse sıfıra inmişti.

Deren, Elena’nın yere düşen bedenini izledi. Ama bir an durakladı. Göz göze geldiler; sadece birkaç santimetre aralarındaki tek engeldi. Zihni bulanmış, vücudu sıkışmıştı. Gözlerindeki kin, bir anda başka bir duyguya dönüştü. İçindeki karışık duygular bir araya geldi.

Elena, hafifçe kıpırdandı ve gülümsedi. Ama bu gülümseme Deren’in sinirlerini daha da bozan bir şeydi. “Ne yapacaksın, Deren?” dedi, sesindeki alay bir an bile kaybolmadı. “Sana göre seni yakalayabilirim, ama buradayken ne yapabilirsin? Her şey seni yavaşça yok etmek için seninle.”

Deren, Elena’nın lafını bitirmesine bile fırsat vermedi. Gözleri kıvılcımlarla parlıyor, her saniye daha da yakınlaşıyordu. “Beni küçümseme, Elena. Bu kadar güçlü değilsin. Ama seni buradan çıkarmazsam, bittiğin an olacak.”

O sırada, odanın kapısı aniden açıldı. Deren ve Elena, birbirlerinin üzerine yığılmışken, şaşkın bir şekilde başlarını çevirdiler. Kapıdan bir adam girdi, gergin bir şekilde sesini yükseltti.

“Yeter!” dedi adam, elinde tabancayla. “Ne yapıyorsunuz burada?”

Deren ve Elena birbirlerine bakarak gerildiler, ama bir şekilde pozisyonlarından kalktılar. Elena, hala gülümsüyordu, ama bu gülümseme artık bir zafer kazanmış gibiydi.

Adam, ikisini de dikkatle izleyerek, “Bunu burada yapmayı kesmelisiniz. Elena, işler değişiyor. Hazır olun.” diyerek başını salladı.

Deren, kalbinde bir kıpırtı hissetti. Ne olursa olsun, bu oyunun bitmediğini biliyordu.