Baran televizyonda gördüğü Türk Bayrağı ile sinirlenip televizyonu kapattı ve kumandayı fırlattı.

Küçük kız, ellerini başına siper etmişti. Alışmıştı artık. Ama ne kadar alışırsa alışsın hâlâ korkuyordu her seferinde.

Kafasını yavaşça kaldırıp, çekine çekine cevabını deli gibi merak ettiği soruyu sordu.

"Baba, neden televizyonda üzerinde Ay ve Yıldızın olan bayrağı görünce sinirleniyon ki?"

Adam sinirle arkasını dönüp, küçük kıza doğru ilerledi. Türk askeri, yine bir sığınaklarını indirmişti. Onandı bu siniri. Küçük kızın soru sorması da ekmeğine yağ sürmüştü.

Küçük kızın üzerine eğilip

"O itler, yine bir sığınağı patlattı cünkü!"

Adam sinirle kızın saçından tutup, duvarda asılı olan ve üç renkten oluşan bayrağa doğru sürüdü. Küçük kızı bayrağın önüne atıp

"Bana bak, o televizyondan gördüğün bayrak için yaşayan itlerle, bu bayrak için acımadan savaşacan duydunmu!"

Ama o televizyonda gördüğü, üzerinde Ay ve Yıldız olan kırmızı bayrağı severdi.

Bu bayrağı değil...

Küçük kız, sesinin çıktığından bile emin değildi.

"Ama o daha güze-"

Daha cümlesi bile bitiremeden, yanağında hissettiği acı ile sustu...

Ağzına gelen, kendi kanının metalik tadını hissetti ama yuttu...

Baba hep böyleydi işte...

Başkasına sinirlenir, hıncını küçük kızdan çıkartırdı.

Kızın saçlarına asılıp, kafasını kaldırdı.

"Bana bak bir daha o bayrağı savunduğunu görürsem, yemin olsun kafana sıkarım. Duydun mu!"

Küçük kız yalnızca kafasını sallamkla yetindi.

Küçük kızın elleri daha kalem tutmadan silah tutmaktan, yara içinde kalmıştı. Baba ona "Şimdiden alış. Az büyü dağa gidecen, örgütün başına geçecen." derdi

Ama o dağı sevmezdi ki?

Hem baba'nın arkadaşlarını da sevmez, onlardan korkardı.

Ona istemeden dokunur, karşı çıkınca da döverlerdi...

Okula göndermezdi baba. Annenin anlattığı kadarıyla insanlar okuma ve yazma öğrenip, öğretmen veya doktor gibi insanlar olurdu.

Televizyonda gördüğü, yeşil kıyafetli abla ve abileri düşündü.

Özenirdi onlara...

Anneye ve ona zorla giydirdikleri kıyafetler de yeşildi ama onlar güzel değildi.

Abla ve abilerin üzerindeki kıyafeti beğenmesinin bir sebebi de, kollarında, o televizyonda gördüğü Ay ve Yıldız olmasıydı.

Akşamları gökyüzünü izlerdi, Ay ve Yıldızları. Ay'ın şekli sürekli değişirdi ama o, Ay'ın her halini izlemeyi severdi.

Baba olmayınca izlerdi abi ve ablaları. Baba onları izlerken gördüğünde bağırır, döverdi.

O televizyonda gördüğü bayrağın Ay'ına ayrı, Yıldız'ına ayrı, kırmızı rengine ayrı hayrandı.

Televizyonda duymuştu o abla ve abilerin adını.

Türk Askeri demişlerdi onlara...

Koşarak annenin yanına gidip heyecanla "Anne ben Türk askeri olcam. Televizyonda duydum." dedi.

Kadın kızına "Güveneceğin sadece Türk askerleri , gölgesinde dinleneceğin tek bayrak televizyon da gördüğün bayrak olsun. Onu adı Türk Bayrağıdır."dedi.

Onunda babası bir Türk askeriydi

ŞEHİT TUĞGENERAL ALPARSLAN SÖNMEZ

onunda annesi bir Türk askeriydi

ŞEHİT ASTSUBAY KIDEMLİ BAŞÇAVUŞ UMAY SÖNMEZ

ve o, kendi adıyla ASENA SÖNMEZ

Ama o pisliğin seslenmesi ile Havin Mir...

Daha 16 yaşındaydı bu pisliklerin arasına düştüğünde.

Cenazeden sonra halasının evine gittiğinde evden kaçmıştı, mezarın başına gitmek için.

Saatlerce ağladıktan sonra, eve dönüş yoluna kaçırmışlardı onu.

7 yıl geçmişti

23 yaşındaydı şu anda...

Ayda'yıdünyaya getirdiği zaman daha 17 yaşındaydı.

Tek umudu çok geç olmadan, Türk askerinin Ayda'yı bu pisliklerin ellerinden almalarıydı.

Onu çok aramışlar ama bulamamışlar dı.

Onu kaçırır kaçırmaz Şırnak'ın dışına çıkarmışlardı.

Şu anda Irak'ın kuzeyinde bir dağ evindeydi.

Kızına sürekli duvarda asılı olan bayrağı gösterip "Bu bayrak için değil, televizyondan gördüğün bayrak için savaş Ayda'm" derdi.

Ayda'm....

Anne Ayda derdi, baba ise Rojin

O Ayda'yı severdi...

Bunları onlara yaşatan adamın babası bile, onu ve örgütünü bitirmeye çalışan ALBAY SAMET KOR'du.

Annesi kırmızı kodla aranan örgüt lideri...

Babası ise bir Türk Askeri...

İçine bulunduğu ortamdaki insan denen caniler bazen üç emojiyi yan yana getiren, bazense başka bir ülkenin bayrağını kullanan cahil ve zavallıllardan ibaretti.

Nice çocuğu annesiz ve babasız bırakıp, nice ocağa ateş düşürmüşlerdi.

Her Türk Askeri şehit düştüğü zaman sevinirken, ardında kalanların intikam ateşiyle yanıp tuttuştuğundan bir haberlerdi...

16.07.2002

Şafak sökmek üzereydi. Asena, sabaha kadar içindeki huzursuzlukla uyuyamamıştı.

Kapı birden açıldı.

"Kalk hazırlan, hemen gidiyoruz.'

"Nereye gidiyoruz Baran? Daha Şafak sökmedi, kız uyuyor."

"Kalk hazırlan dedim! İstersen sen geberebilirsin ama kızı bırakmam!"

Baran Ayda'yı Asena dan almaya çalışınca

"Tamam, bekle geliyorum."

Asena hızlıca Ayda'yı alıp, kapının önüne çıktı.

Kapıda onları yarı ticari bir araç bekliyordu.Baran Asena'yı ve Ayda'yı alıp, aracın arkasına götürdü.Kapı açıldığında içeride yüzleri puşi ile kapalı bir sürü kadın, kadınların kucağında da kundakta bebekler vardı. Bazısının elinde küçük çocukları, bazısı daha kendi çocuktu.

Baran Asena'yı arabanın içine atıp kapıyı kapattı. Dağın engebeli yollarında ilerlemek her ne kadar zor olsa da bir şekilde yola devam ettiler.

Bir süre sonra bir el silah sesi duyuldu.

Ardından bir el, bir el daha ve bir el daha...

Kadınlar her silah sesinden sonra çocuklarını daha da sıkı sarılarak, gizlemeye çalışıyorlardı.

Asena yüzündeki puşiyi ve hırkasını kullanarak Ayda'yı sakladı.

Araba durdu. Arabanın arka kapısı açıldığında, kadınlar arabanın içinde çocuklarına daha sıkı sarılarak sindiler.

Kapıda yeşil kamuflajı, elindeki silahı ve omuzunun üstündeki Türk bayrağı ile bir Türk askeri duruyordu.

"Netirsin xanim, em leşkerên tirk in."

(Korkmayın Hanımlar, biz Türk askeriyiz)

Arabanın içinde bir hareketlilik başladı.

"me xilas bike

(kurtarın bizi)

Alîkarî

(yardım edin)

Zarokên min bigirin û xilas bikin"

(çocuklarımı alıp kurtarın)

"Xatûn, em ê we hemûyan rizgar bikin"

(Sakin olun hanımlar, hepinizi kurtaracağız)

Daha 5 dakika geçmeden tüm araç boşaltıldı. Sona Asena ve Ayda kaldı. Türk askeri Asena'ya yaklaşıp

"Netirse xanima biçûk, tu di bin parastina leşkerên tirk de yî. Kes nikare tiştekî bi te bike."

(Korkma küçük hanım, Türk askerinin koruması altındasınız. Hiç kimse size bir şey yapamaz.)

Asena sonra konuşacak gücü kendinde bulup

"Xwîna tirkan di damarên min de diherike. Ji bilî Allah Tahir ji tu kesî natirsim..."

(Benim damarlarımda Türk kan akıyor. Ben Allah hariç hiç kimseden korkmam Tahir...)

Tahir birkaç saniyeliğine dona kalıp sonra

"Asena?"diyebildi.

Ayda umay'ın kucağında kıpırdanıp, üzerindeki puşi ve hırkadan kurtulup

"Anne ne oldu? o sesler neydi?"

Tahir'in gözleri Asena'nın kucağındaki küçük kıza kaydı. Sadece gözleri görünüyordu fakat Asena anladı. Göz bebekleri titredi Tahir'in.

"Hayır... bunu bana yapmadılar de."

Asena hiçbir şey söylemedi. Söyleyemedi...

Arkadan bir ses

"Lan Hamsi balık ekmekle ayran göndereyim mi? Sıkıntı yok biz yeriz mermiyi göte kardeşim, sen takıl."

Tahir kendine geldi. Şu anda terör bölgesinde bir ticari aracın arkasına duruyorlardı ve açık hedeflerdi.

Tahir Ayda'yı n kucağından aldı. Asena nın inmesine de yardım edip, askeri araca doğru ilerletti.

Yaklaşık 50 metre kala bir el silah sesi duyuldu. Tahir Asena'nın belinden tutup hızlıca araca ilerletti.

"Ulan hamsi biz değil ama sen yiyordun göte mermiyi."

Ayda Tahire dönüp parmaklarıya bayrağı gösterdi

"Abi bu şey mi....ııııı şeyy....anne neydi adı?" diyip Asena'ya döndü

"Türk bayrağı"

"Heh işte. Türk bayrağı. Çok güzel, biliyonmu ben sizi televizyondan izliyom. Baba görünce vuruyor ama olsun."

Diyip Türk bayrağının üzerine bir öpücük kondurup, eliyle üzerindeki tozu silkeledi.

Tahir ve timdekiler bunu beklemiyordu.

Ayda kaşlarını çatıp

"Sizin kız olanınız nerde. Anlamiyomki hepiniz aynısınız. Siz nasıl birbirinizi tanıyonuz?"

Minik elleriyle yan koltukta oturan Tuğra'yı göstererek

"Kız olanınız bu mu?" diye sordu

Tuğra o kalın sesi ile "Af buyur?" diyince Ayda yüzünü buruşturup

"Yok bu değil. Sesi erkek bunun." diyip hayal kırıklığına uğrayınca, Tuğra'nın karşısındaki Gamze ses verdi

"Aradığın şey benim galiba?"

Ayda'nın gözleri parladı

"Sen kızsın?"

Gamze, bu tatlı kıza gülümseyerek

"He ben kızım." dedi

Tuğra elini ağzına kapatıp belirli belirsiz

"Orası muamma" demişti ancak Gamze duymuş ve bacağına bir tekme savurmuştu.

Ayda annesinden onay almak ister gibi, kaçak bakışlarını bir Gamzeye bir annesine çeviriyordu. Asena kızına gözlerini kırpıştırınca izin verdiğini anladı ve Tahir'in kucağından inmeye çalıştı. Tahir anlamıştı yapmak istediğini, yavaşça yere indirdi. Paytak paytak Gamzenin yanına gidip, karşısina oturan Ayda

"Abla benim babam izin vermiyo senin gibi asker olamam. Senin baban izin vermiş miydi?"

Yutkundu Gamze, hayır onun ne babası ne annesi izin vermişti yahut vermemişti. Çünkü tanımıyordu onları.

"Hayır" diyebildi sadece.

"Ben senin gibi olabilir miyim peki?"

"Olursun"

"Ama izin vermiyolar?"

"Sen de izin isteme?"

"Kızarlarsa?"

"Kızmazlar "

"Ya kızarlarsa?

"Şimdi kızmıyormu?"

"Kızıyor?"

"Eee?"

"Boşver onları, istiyorsan ol."

"Tamam."

"Tamam?

"Ol demedin mi, tamam işte."

"Bu kadar çabuk mu ikna oldun?"

Birkaç saniye düşündü Ayda

"Tamam bir daha söyle."

"Neyi?"

"Bana ol de."

"Ol."

Birkaç saniye cevap vermedi Ayda, sonra

"Tamam."

"Ne değişti?"

"Hemen ikna olmadım bekledim."

Tuğra kendini tutamamış gülmeye başlamıştı.

Gamze 

"Sen Tuğra dan da betersin."

"Tuğra kim."

Gamze karşısında oturan Tuğra'yı gösterdi.

"Hee kız sandığım abi mi? nedenki?"

Tuğra

"Yaa sen benden şikayet edersen benim Juniorumla karşılaşırsın."

Gamze yine bir tekme savurmuştu.

Asena daha fazla dayanamayıp yüzündeki puşi'yi çıkarttı. Timdekiler sese doğru dönüp, Asena'yı gördüler.

Gamze 

"Siksen inanmam"

Tuğra

"O tek el mermi bana geldi ve ben komadayım, Tuğgeneralin kızını görüyorum." diyip gözlerini oluşturdu "Hassiktir gerçek" diye bir tepki verdi.

Sinan sadece donakalmıştı.

Gamze Olduğu yerden kalkıp Asena'yı kolundan tuttu ve yanındaki boş yere çekip sımsıkı sarıldı

"Asena çok aradık, yemin ederim ki çok aradık.Bakmadık delik, girmedik in kalmadı. Affet kuzum bulamadık, affet" diye af dilemeye başlamıştı.

Sinan hala şoktaydı, tepki veremiyordu.

Tuğra kendinden utanıyor, Tuğgeneral ve Başçavuşun emanetini koruyamadıkarı için tek kelime etmeyi kendine hak görmüyordu.

Gamzenin Asena'yı saran kolları gevşedi ve yavaşca geri çekildi. Gözleri Ayda ve Asena arasında gidip geliyor, zihnindekilerin doğru çıkmaması için dua ediyordu.

"Siktirgit, şaka de. Beni yıllardır bulamadığınız için şaka yaptım de."

Asena sadece Gamzeye bakıyordu. Gözleri doldu Gamzenin. Nefret ediyordu onu bulamadığı için, nefret ediyordu ona bunu yaşattıkları için. Kafasını elleriyle kapatıp öylece kaldı.

Tuğra duyduklarını anlamlandırmaya çalışıyordu. Az sonra " Anlamadım bacım?" dedi. Ayda'ya ve Asena'ya baktı

Ayda

"Anne tekrar döncez mi? dönmesek?" diyince herşeyi anladı.

Bu sefer şoka giren Tuğraydı. Sinan ikinci haberle iyice donmuştu.

Helikopter pistine kadar kimse ses etmedi.

Araç kapıda durduğunda herkes teker teker indi. En son Ayda ve Gamze, Ardından Asena ve Tahir indi.

Tam binecekleri anda, art arda silah sesleri duyulmaya başladı. Gamze Aydayı son anda helikoptere sokmuştu ancak araba gittiği için Tahir ve Asena ortada kalmıştı. Tahir, Asenanın üzerine kapandı. Yaklaşık 8 elden sonra sesler kesildi.

Gamze alel acele Aydayı içeri soktu.

Tahir Asenanın üzerinden kalkı. Asena korku dolu gözleri ile kızını arıyordu. Gözleri kızını ararken, karşıki tepenin üzerinde Baranı gördü.

Tam Tahire dönecekiken omuzunda ince bir sızı hissetti. Refleks olarak elini koluna attı. Elini kolundan çekince eline bulaşan kanı gördü.

"Tahir..."

SELLLAAAMMM 💫💫💫

Bölümü nasıl buldunuzzzzzz???

​​​​​​Sizce bir daha ki bölümde neler olacak???

BU bölüm komple geçmişi okuduk. Gelecek bölümlerde ilk başta geçmişle başlayıp, günümüzle devam edeceğiz.

Bir dahaki bölümde görüşmek üzereee

Kendize çooooook iyi bakın💫🎀

🤍🎀💫GÖRÜŞÜRÜZZZ💫🎀🤍