Her son bir başlangıçtır...
Her şeyin bir sonu olduğu gibi bu hikayenin de bir sonu vardı. Sahi, ne kadar zaman oldu bu oyun başlayalı? Günler, haftalar, belki de aylar yıllar geçti. Oyun içinde oyunlar, roller, maskeler… Her şey birbiri ardına sıralandı, kimin gerçek kimin sahte olduğu anlaşılamaz hale geldi. Peki aşk var mıydı bu oyunda? Aşk, o sıcak ve derin duygu, gerçekten yer aldı mı sahnede? Yoksa sadece bir fantezi, bir illüzyon muydu? Belki de aşk, bu oyunun en gizli, en korunmuş sırrıydı. Bazı anlarda, bakışların derinliğinde, dokunuşların yumuşaklığında kendini belli etti. Ama aynı zamanda, belki de en büyük yaraları açan, en büyük hayal kırıklıklarını yaratan da oydu.Bir oyunun içinde yaşarken aşkı bulmak zor; çünkü aşk saflık ister, samimiyet ister. Oyunun kuralları ise genellikle bambaşka. Bu kurallara göre oynamak zorunda olanlar, kalplerini korumak için duvarlar örerler, maskeler takarlar. Ve işte bu noktada, gerçek aşkı bulmak neredeyse imkansız hale gelir...
