Her son bir başlangıçtır...

Her şeyin bir sonu olduğu gibi bu hikayenin de bir sonu vardı. Sahi, ne kadar zaman oldu bu oyun başlayalı? Günler, haftalar, belki de aylar yıllar geçti. Oyun içinde oyunlar, roller, maskeler… Her şey birbiri ardına sıralandı, kimin gerçek kimin sahte olduğu anlaşılamaz hale geldi. Peki aşk var mıydı bu oyunda? Aşk, o sıcak ve derin duygu, gerçekten yer aldı mı sahnede? Yoksa sadece bir fantezi, bir illüzyon muydu? Belki de aşk, bu oyunun en gizli, en korunmuş sırrıydı. Bazı anlarda, bakışların derinliğinde, dokunuşların yumuşaklığında kendini belli etti. Ama aynı zamanda, belki de en büyük yaraları açan, en büyük hayal kırıklıklarını yaratan da oydu.Bir oyunun içinde yaşarken aşkı bulmak zor; çünkü aşk saflık ister, samimiyet ister. Oyunun kuralları ise genellikle bambaşka. Bu kurallara göre oynamak zorunda olanlar, kalplerini korumak için duvarlar örerler, maskeler takarlar. Ve işte bu noktada, gerçek aşkı bulmak neredeyse imkansız hale gelir...

Ama belki de aşk, oyunun sonunda, her şeyin sona erdiği, maskelerin düştüğü, rollerin bittiği yerde kendini gösterecektir. Belki de o son, yeni bir başlangıç olacak ve aşk, en saf, en gerçek haliyle ortaya çıkacaktır. Çünkü her son, bir başlangıçtır...

Nergis, 6 yıldır sevmediği bir adamla iş birliği yaparken sevdiği adamı karşısına alır. Sevdiği adamın babasını katilini bulucam derken sonunda o gün gelir. Artık Nergis büyümüş kendi ayakları üzerinde duran ve hayır demeyi bilen bir genç kız olmuştur. Her şeyin bir sonu geldiğini düşündüğü sırada aslında her şey daha yeni başlamıştır. Sadece gerçekler değil geçmişte yaşadığı kendi kişiliğini de ele alarak Nergis günümüzde ki yerini alabilecek mi? Gerçek katil kim? 6 Yılda Nergis neler yaşadı?

(Bu kitaptaki karekterlerin gerçek olduğunu ancak kurgunun yalan olduğunu söyleye bilirim. Sadece bu yazar hayal gücünü denemek istiyor.)