Kadem: Uğur, Şans İlerleyen Bölümlerde... ------- “beni seviyor musun?” dedi. “tam anlamıyla değil.” “o zaman evleneceğimizin de bir garantisi yok.” Dediğinde şoka girmiştim. “sen beni sadece tanımak istiyorsun anladığım kadarıyla, sana göre uygunsam da evlenmek.” “pazardan meyve seçmiyoruz, ben bunu demedim.” ------- “o zaman burada bitirelim, çok da istekli değilsin anladığım kadarıyla.” “olur.” dedim. “cesaretimle senin korkaklığının gölgesinde kalamam.” ------- “e bana da liste yaparsın artık.” Dedi Umut. “önce karar ver, sonra yaparım. Beni boşu boşuna yorma.” Dedim. “bakarız.” Dediğinde tekrar kıkırdadık. “iradene hastayım.” Dedi Can. “ben de diyetlere. Alerji yapıyorlar.” Dedi Umut. “o zaman neden kızı yoruyorsun oğlum?” dedi Seyit. “e hepinizin diyetisyeni vardı, benim olmasın mı?” ------- “beyaz atlı prensini bulmuşsun.” Dedi Bora göz kırparken. “beyaz atlı olduğunu sanmıyorum, önce güvenliği aramaya kalktı.” Dediğimde herkes kahkaha attı. “bu Can’ın başına birkaç kere daha gelmişti, onlardan birisi sanmıştır seni, o yüzden.” Dedi Seyit. “evlen de kurtul şu muhabbetlerden be kardeşim.” Dedi Bora. “iyice sardın sen de benim evliliğime, gören de emekli oldum hala evlenmedim zanneder.” Dedi Can. ------- “yanında ben varken hesap ödetmeyeceğimi bilmiyor musun?” dedi Umut. “bilmiyorum.” Dedim. “ayrıca yeni komşularıma da bir jest yapmak istedim.” dedim. “şimdi nemlendirici rujumu çıkartıp sürmem mi gerekecek?” diye sordu Bora. “ne yani şimdi prenses mi oldum?” dedi Can. “hesap kavgası yapmayacak mıyız?” dedi Seyit. ------- “ne kadar süre?” “bilmiyorum, neden bu kadar çok soru soruyorsun?” diye sordum. Terslememiştim. Sadece merak etmiştim. “merak ettiğimden. Peki o adam da orada olacak mı?” Sessiz kaldım. Kuzey’den bahsediyordu. “muhtemelen.” Dedim yutkunurken. “o zaman birlikte gideriz, benim de olmam işleri hızlandırır.” Dedi gözlerimin içine bakarken.

“o zamanlar samimiyetimiz yoktu. Ne bekliyordun? Kulaklığını takıp müzik dinleseydin.” “şimdi çok mu samimiyiz gerçekten?” “annem senden çok bahsedince bizim evden biri gibi hissetmeye başladım seni.” Dedi bana birkaç saniye bakarak. “beni başkalarından dinleyerek fikir edinemezsin. Çıkart aklından şunu. Benimle konuşmadığın sürece asla benim hakkımda bilgi sahibi olamayacaksın.” “valla ben bilmem, sen söyledin ben de hislerimi söyledim.” “tamam şimdi yavaşla.” Dediğimde güldü. “bence daha yeni başlamışken bana bir söz vermenin tam sırası.” Dediğinde kaşlarım çatıldı. ------- “ağladığın sadece kalbimde anlaşılıyor bence.” Dedi gözlerimin içine bakarken. “yüzün gayet normal.” Cevap vermezken yaşadığımız olayı tekrar hatırladım. “Kerem, bence kapatalım bu konuyu. Sen de artık benimle konuşma, ben de unutayım.” Dedim gözlerimi kapatırken. “eğer konuşmadığımızda unutacaksak susarım.” Dedi bakışları bana dönerken. “bu arada bana ismimle hitap ettiğinin farkında mısın?” “bu yaşattığını hiç unutmayacağım. Sadece daha fazla hatırlamak istemiyorum. Sana da bir daha abi demeyeceğim çünkü öyle hissettirmiyorsun. Eskiden abimdin ama şimdi öyle değil.” Dedim camdan dışarı bakarken. Bakışlarının üzerimde olduğunu fark edebiliyordum. ------- “bunu söylediğimde nasıl bir tepki vereceğini bilmiyorum ama.” dedi tedirgince. Sessiz kaldım. “nasıl bir şey?” dedim gözlerimi gözlerinden kaçırmazken. O gözlerini kaçırıp yutkunurken tekrar gözlerime odaklandı. “aşk.” Dedi. “seni sevdiğimi fark ettim.” Dedi.