Koray bitkin bir şekilde eve geldi. Evin ışığını açmadan yatak odasına çıktı. Yatak odasının kapısına elini koyup açmaya çalıştı ancak kapı açılmıyordu. Birkaç kez denemesine rağmen kapı açılmak bilmiyordu. Koray etrafına bakındı. Önünde durduğu oda kullanılmayan bir oda değil aksine onun ile Ela'nın odasıydı..

Kilidin açılma sesiyle Koray şaşkınlıkla karşısında duran kadına baktı. "Ela?"

"Gecenin bu saatinde niye kapıyı zorluyorsun Koray?"

"Ben..Sen..burada?" Şaşkınlıkla anlamsızca kelimeler kullanıyordu Koray.

"Koray ben evimdeyim. Her zaman olmam gereken yerde."

"Ama sen o fotoğrafları görmüşsün.. Ne yani onları görüp de beni terk etmedin mi?"

"Ben kendime bir söz verdim Koray. Ne olursa olsun önce seni dinleyeceğim. Bana her şeyi anlatmalısın."

Koray yorgun olsa da gözleri ışıldadı. "Söz veriyorum sana her şeyi hemen şimdi anlatacağım."

"Şimdi değil. Şu an çok yorgunum. Zor bir gün geçirdim. Senden şu an sadece şu sorunun cevabını bekliyorum. Beni aldattın mı?"

"Hayır yemin ederim ki. Seni ne aklımla ne de bedenimle aldatmadım.. Seni ve bebeğimizi hala çok seviyorum"

Ela gözlerini kısarak Koraya baktı. Koray yorgun ve bitkin duruyordu. Takım elbisesi üstünde tamamen dağılmış, saçları birbirine girmişti. Gözlerinde hüzün vardı. Ela sevdiği adamın bitik haline ister istemez üzüldü. Onu terk ettiğini zannedip dağıtmıştı kendini.. Ela'nın gözleri yavaşça kapanıp açıldı.

"Sana inanıyorum Koray. Şimdi yatalım. Yarın sabah konuşuruz"

Koray uyumadan rüya görüp görmediğini sorgulamaya başladı. Bu imkansızdı Ela'nın o fotoğrafları görüp de gitmemesi bu olağanüstüydü. Ela'nın sıcak ellerini elinde hissedince bunun bir rüya olmadığını anladı. Adımları Ela'nın adımlarına uyarken gözleri karısının omuzlarına düşen saçlarındaydı. Odanın ortasına geldiklerinde Koray ellerini Elanın elinden kurtararak beline sarıldı. Ela'nın şişkin karnını avuçları içinde hissetti. Saçlarına öpücük kondururken gözyaşlarını tutamadı.

"Seni çok seviyorum Ela. Bu sefer gerçekten gitmiş olsaydın.. Biz biterdik. Ben bir daha peşinden gelmez sen bir daha bana inanmazdın. Bizi bitirmediğin için sana teşekkür ederim."

Ela dayanamıyordu. Bu gün dinlenmek istese de aklındaki kurt onu rahatsız ediyordu."Anlat Koray. Kalbim sana inanıyor ama aklım kabul etmiyor. O fotoğrafı anlat bana. Yağmur ile gerçekten öpüş-"

"Hayır asla." diyerek Elayı kendine çevirdi Koray. Ela'nın gözleri dolmuştu. "Peki o fotoğraflar da neydi Koray? İkinizde çıplaktınız"

"Değildik gökgözlüm. O gün eve erken geldim. Evde seni aradım. Bulamayınca Yağmurun odasına gittim. Kapısını çaldım. Kapısı açılmayınca beraber dışarı çıktığınızı sandım. Kapıyı açınca Yağmuru yatakta boş ilaç kutuları ile yatarken gördüm. O kadar solgun görünüyordu ki sanki ölmüş gibiydi." Derken elleri titriyordu Koray'ın. Sanki o anları tekrar yaşıyormuş gibi. " Hemen onu diklendirip elimi boğazına daldırdım. Şiddetli bir kusma nöbeti geçirdi. O kusmaya devam ederken onu kucağıma alarak banyoya taşıdım. Üstüm kirlenmişti. Tişörtümü aceleyle üstümden çıkararak Yağmura kusması için destek oldum. Yağmur uzun süre kustu daha sonra halsiz düştü. Uyumasını engellemek için duşa soktum. " Diye konuştuktan sonra Elanın ellerini sıkıca tuttu. Elanın ona inanmasını istiyordu. Korayın gözleri de karısı gibi dolmuşti. "Sana yemin ederim ki sadece üstünü çıkardım. Ancak Yağmur içine bir şey giymemiş ben bunu o an anlamamıştım bile. Acele ile onu suya sokarken ellerimin arasında ruh gibi yatıyordu. Bu beni çok korkuttu. Onu kendime yaklaştırarak nefesini dinledim. O sırada şerefsiz evimize kadar girip fotoğraflarımızı çekmiş."

Ela, Koraya uzun gelecek bir süre gözlerine baktı. Ela, Koray'ın gözlerinde ona olan aşkını gördü. Derin bir nefes koyuvererek rahatladı. İyi ki diye geçirdi içinden 'İyi ki Korayı bu sefer dinlemeden vazgeçmemişim.'

Ela, Koraya sıkıca sarıldı. Koray anın verdiği şaşkınlıkla ellerini bir türlü Ela'nın beline saramadı. Ne yani Ela ona inanmış hatta en önemlisi ona güvenmiş miydi?

"Sana inanıyorum Koray." derken Korayın yanaklarını avuçlarına aldı. Gülümseyerek başladığı konuşması gözyaşıyla sonlandı. "Bazen küstah bir adama dönüşsen de bana yalan söylemeyeceğini ve bana ihanet etmeyeceğine inanıyorum."

Koray Ela'nın Gökgözlerindeki yaşları görünce donukluğu üstünden atarak karısının dudaklarını dudaklarına mühürledi. Onu ne de çok sevmişti. Her geçen gün Ela'ya olan sevgisi artıyordu. Koray, Ela'yı geri geri yürüterek yatağa götürdü.

......................................

Ela eline verilen bebeğe bakakaldı. Gözlerindeki yaşlarla Koraya döndü. Korayın dudakları sessizce kıpırdandı. "Çok güzelsiniz.."

"Koray bu güzel şey bizim mi?" Ela gözlerine inanamayarak mavi gözlerini açmıştı irice.

Koray Ela'nın yanına oturarak Gökgözlerinden öptü. Daha sonra yavaşça eğilerek bebeğinin alnını öptü. "Bu güzel şey de, sen de benimsin güzelim. Sizi daima seveceğim gök gözlüm"

Ela bebeğine bakarken gözlerine inanamıyordu. Yaşanan onca acı hatıralar ona bebeğini vermişti. O gün geldi Ela'nın aklına. Eğer o gün evliliğine "Koray'a" inanmasaydı. Doğumunda belki kocası yanında olmayabilir. Bu mutlu anları onunla paylaşmayabilirdi.

Ela bebeğinin kokusunu içine çekerken Koray da karısının durmayan gözyaşlarını siliyordu. Karısı ile bebeği onun da gözlerini sulandırmıştı. Koraya gençken bir insanı kendi canından, kendi varlığından daha çok seveceğini söyleselerdi inanmazdı. Ancak hayatına bu kadın girdiğinden beri küstah Koray gitmiş yerine Aşık Koray gelmişti. O böyle alttan almaları, gözlerinin dolmasını, Gurursuz gibi onu bırakan kadını tekrar kendisine ait kılmayı bilmezdi. Ancak bu bir senede bir çift gök göz uğruna kendini değiştirmiş, kendinden daha da çok sevdiği iki varlığa sahip olmuştu.

Ela ağlamaktan boğuk çıkan sesiyle konuştu. "Koray, babam burada mı?"

"Burada güzelim. Biraz toparlanınca o da içeriye girecek."

"Hemen gelsin Koray. Babam da torununu görsün. Annenleri de çağır herkesi oğlumla tanıştırmak istiyorum."

Koray Ela'nın heyecanını anlayarak odadan çıktı. Geri geldiğinde yanında aile üyeleri vardı. Önce Ela'nın babası Elayı anlından öptü. Bebeğe bakınca gözleri dolan Mustafa toprak aynı zamanda gururla ayakta dikiliyordu. Yıllarca küçümsediği onun hayallerini kırdığı kızı hızla büyümüştü. Gerektiğinde ona karşı çıkmış daha sonra kocasıyla muhteşem bir canlıyı dünyaya getirmişti. Torununu.. Kızı, azmi ve cesareti sayesinde kazanmıştı. Bu günleri kızına inanan karısı da görseydi keşke.

Koray'ın anne ve babası önce gelinini sonra torunlarını öptü. Neşe ile geçen günün sonunda Ela ile bebek eve çıkarıldı.

..........................................

"Koray.. Koray.. uyansana be adam işe geç kalacaksın " diyerek Koray'ı dürttü Ela.

Koray, Ela uyusun diye sabaha kadar oğluyla ilgilenmişti. Bunun için ona minnet duyuyordu Ela. Kocası bebeğin doğumundan sonra daha bir üstüne titrer olmuştu. Uyanmayan kocasını dürterek uyandıramayan Ela, başka bir yöntemlere başvurdu..

Ela, yatağın içine girerek Korayın vücudunda ellerini gezdirmeye başladı. Eli, kocasının sakallarını okşadı. Eli bir hat boyunca nazik hareketlerle göğsüne indi. Koray'ın göğsüne dayanamayarak bir öpücük bıraktı. Bu hareketiyle dudaklarının altındaki ten kasıldı.Ela yüzünde oluşan gülümsemeyle Korayın diğer göğsünü öptü. Koraydan küçük inleme sesi yükseldi. Ela kıkırdayarak elini aşağılara indirdi. İşte o zaman Koray çevik bir hareketle Elayı altına aldı.

Ela cilveli bir tonda sordu.

" Ah sonunda uyanabildin mi hayatım?"

Koray yüzündeki çapkın gülümseme ile karısının dudaklarına baktı. " Daha önce kendimi hiç bu kadar uyanık hissetmemiştim güzelim." Diyerek bedenini Ela'ya bastırdı. Ela hissettiği sertlikle dudağını ısırdı.

" Ne güzel senin adına mutlu oldum. Uyandığına göre artık işe gidebilirsin herhalde" diyerek göz kırptı.

" Benim daha güzel planlarım var" diyerek karısının bal dudaklarına kapandı Koray.

....................................

Koray, karşısındaki manzaradan gözünü alamıyordu. Ela, Korhanı emziriyordu. Bebekleri minik elleriyle annesine sımsıkı sarılmış, nefes almadan sütünü emiyordu. Koray bir kez daha şükür etti. Bu manzarayı görebildiği için..

Korhan büyüyordu. Ela çocuğunun her geçen gün yürüme çabalarını mutlulukla izliyordu.

Kocasıyla artık bir sorunu kalmamıştı. Koray, ona mükemmel bir eş, bebeğine şefkatli bir baba olmuştu. Ela bazı geceler uyanınca Korayı, Korhanın yanında buluyordu. Koray bebeğe, şefkatle bakıyor ve onun huzurlu olduğuna kanaat getirerek yatağa geri dönüyordu.

.............................

2 Sene sonra..

Koray eve geldiğinde hiç ses olmamasına şaşırdı. Bu imkansız gibi bir şeydi. Korhan çok ağlayan bir bebek olmasa da hareketli ve neşeli bir bebekti. Evde ya onun bir yerleri karıştırma sesi ya da gülüşleri yükselirdi. Ancak ev şimdi çok ıssız ve boş görünüyordu. Koray'ın aklına Ela ile yaptığı tartışma geldi. Son zamanlar Ela'nın davranışlarında tuhaflıklar sezer olmuştu Koray. Ela durup dururken kavga çıkartıyor, alınganlık yapıyordu. Son kavgaları ise Koray'ın patlamasından dolayı meydana gelmişti. Koray artık dayanamadığını söyleyerek evden çıkmıştı. amacı yalnız kalıp sakinleşmekti. Ancak geri geldiğinde karısını bulamayacağı aklına hiç gelmemişti. Ela geçen iki yılda evi terketmemiş bu huyundan vazgeçmişti. Ya peki şimdi neredeydi?

Koray, titrek adımlarla yatak odasına çıktı. Kapısını açarken Elayı yerde ağlarken buldu. Hemen Elanın yanına oturarak karısını sarıp sarmaladı. Ela, kocasını hissedince daha fazla ağlamaya başladı. Koray derin bir nefes bırakırken Ela'nın gitmemiş olmasına şükrediyordu. Sonunda karısının ağlaması hıçkırığa döndüğünde Koray onun güzel yüzüne, ağlamaktan kızaran gök gözlerine baktı. "Gök gözlüm çok özür dilerim." Ela sinir ile Korayı itti.

"Özür mü dilersin? Sen ne bencil bir adamsın be.. Sen.. sen" derken eline geleni Koray'a fırlatmaya başladı. Az önce ağlayan kadın gitmiş yerine amazon kadını gelmişti. Koray şaşkın gözlerle ayağa kalkarak öylece duruverdi. Kafasına uçan gece lambasını görünce donukluğu giderek hemen kenara çekildi. Elanın ellerini kavrarken karısının vücudunu kendine yasladı. Karısı hıçkırıklar içinde ağlamaya başlayınca Koray onu teselli ederek sırtını okşadı.

"Güzelim sakin ol. Bak sabah sana haksız yere bağırdım. Özür diliyorum."

Ela sakince kafasını kaldırdı Korayın göğsünden. "Dileme Koray. Benden özür dileme. Korhan daha çok küçük ben ne yapacağım ya" derken dolu gözlerle kocasına bakıyordu.

"Neyi ne yapacaksın Ela. Sorun ne? Yoksa" derken Koray'ın ödü kopuyordu. Karısı hasta mıydı, Bu yüzden mi haftalardır bu kadar sinirli ve üzgündü?

"Evet Koray düşündüğün şey" derken yüzünü yere eğmişti Ela.

Koray korku ile yerinden doğruldu. "Neyin var Ela. Yürü hemen arkadaşıma gidelim. Sana her türlü tetkik yaptırsın. Korkma güzelim. Sana hiçbir şey olmasına izin vermeyece-"

Ela şaşkınlıkla Koray'ın lafını kesti. "Koray ne diyorsun sen? Biz iyiyiz" derken karnını tutuyordu Ela.

Koray yerine otururken boş bakışlarla Ela'nın karnına sardığı ellerine bakıyordu. Düşündüğü şeyin olması için dua ederek sordu. Sesi boğuk ve kesik çıkmıştı. "S..siz"

Ela ağlarken dudakları kıvrıldı. "Tebrik ederim Karahanlı.. Çekirdek ailemiz büyüyor."

Korayın gözleri bir Ela'nın karnına bir de gök gözlerine kayıyordu. Uzun bir süre sonra dolu gözleriyle Ela'ya sarıldı. Karısının saçlarına teker teker öpücük koyarken sesi titreyerek konuştu.

"Seni çok seviyorum Gök gözlüm.. Ömrüm.. Karım.. Kadınım.. İyi ki geldin, iyi ki girdin hayatıma. Bölük pörçük hayatımı bir anda toparladın. Üşüyen yüreğimi ısıttın. Beni eksiltmedin aksine her zaman çoğalttın. Bunlar için sana ne kadar teşekkür etsem az"

Ela, itiraz sesi çıkararak Koray'a döndü. "Ya sen.. Sen de iyi ki geldin, buldun beni. Parmak uçlarıma kadar sevdin, bana her zaman güvendin. Ben bir korkak gibi kaçarken senin sevgin beni tekrar sana getirdi. Seni çok seviyorum Koray. Senden birer parça taşımak.. Korhanda seni görmek beni inanılmaz mutlu ediyor.. Bakma sinirli olduğuma. Ben de bilmiyorum niye bu kadar stresliyim. Bunlar sanırım cadı bir kızımız olacağının kanıtı"

Koray kahkaha atarak karısına daha da sarıldı. "Kızımız.." diye tekrarlardı. Ela'nın Korhan'a hamileyken kız olursa diye seçtikleri isim geldi akıllarına.. Gözleri birbirine kenetlenirken gülümsediler birbirlerine. Aynı anda "Elisa.." dediler. "Elisa Karahanlı"

Hikaye Sonu..