Her seçim, bir yıkımdı.
Her yıkım, bir vazgeçişti.
Uçurumun kenarında yürüyorduk. Ne tarafa düşsek birinin canı yanacaktı.
Yanan her can, bir nefretti.
Her nefret, sessizlikti.
Ve her sessizlik bir çığlıktı.
Elimi uzatsam dokunabilirdim. Dokunsam yanardık. Yasaktı, tehlikeydi, ölümle aşk arasında araftı. O Berceste`ydi.
200 yıl önce gerçekleşen savaş yoksulluğu, yoksulluk baş kaldırıları, baş kaldırılar ise inançsızlığı doğurmuştu. Kızılkum, küskün toprakların üstüne inşaa edilmiş bir çöl şehri haline gelmişti. Geçen yüzyıllar orada bir şey değiştirmemiş, Buhara cadılarının laneti baş göstermeye devam etmişti.
Yıkılan krallıklarının her köşesini almak için yemin etti Yula.
Kurtuluş için,
Kaybettikleri için,
İntikam için.
