İyi okumalar ,

Boran'ın geçmişi,

Aile , herkez için ayrı bir anlam taşır.Benim için ise iki anlamı vardı .

Acı ve ihanet

Bir çocuk iki defa terk edilebilir miydi? İki defa ihanete uğrayabilirmiydi?O küçük kalbi kaldırabilirmiydi ?

Ben kaldırmıştım , kaldırmaya devam ediyordum ilk ailem yani annem ve babam beni bir kaldırımda terk etmişti.

Aramadım ,bulmaya çalışmadım .

Korktum ya tekrar bırakırlarsa ,

İkinci ailem bir çocuktu . O da terk edilmişti ihanete uğramıştı

Ama gitti . Onu aradım ama bulamadım .

Cem Abi buldu beni sokakta elimdeki bıçakla bileğimi kesmiştim ölmeyi bekliyordum .

Keşke ölseydim .

Ölmekten korkmuyordum çünkü masumdum ama şimdi en korktuğum şey ölmekti .

Sevilmeden ölmek istemiyordum ama beni bu kalple geçmişimin kötülüğüyle ve izlerimle kimse sevmezdi .

Boran'ın geçmişinden



Dışarı doğru yürüdüğümüzde kimseden ses çıkmıyordu ben yine Alaz ' ın arabasına binmiştim ama bu sefer arkada Yiğit vardı .

Kimse konuşmuyordu . Eve geldiğimizde Zeynep kapıyı açtı . İçeri girdiğimizde herkez odasına çıktı . Üstüme rahat bir şeyler geçirip saçımı ve makyajımı umursamadan kendimi yatağa attım .

Sabah kalktığımda Zeynep uyuyordu . Ev çok sessizdi . Salona indiğimde Boran oturuyordu .

Benim geldiğimi görünce hızlıca ayağa kalktı . " Alya " diye seslendi ona döndüğümde elleri ile oynadığını gördüm .

Ona dikkatlice baktığımda " sana bir süprizim var " dedi .

Bir şey söylememe izin vermeden kolumdan tuttu ve beni dışarı çıkardı .

Dışarı çıktığımda karşımda siyah renk büyük bir motosiklet duruyordu . " Ee ben bunu sana aldım. " Sanki dilim tutulmuştu." Yani beğenmediysen değiştiririz , beğenmediysen söyle yani."

Bir anda sesli bir şekilde gülmeye başladığımda kendimi kontrol edemiyordum .

" Bu benim mi ? " arkama bakınca diğerlerinin de beni izlediğini gördüm .

" Ama ben süremem ki " motosiklete iyice yaklaştım. " Ben teşekkür ederim." Birden Boran' a o kadar sıkı sarıldım ki sarsıldı .

Geri çekildiğimde gözlerim dolmuştu " Bu benim ilk hediyem. " Sanki inanmaya çalışır gibi " Alaz bu benim mi ? " diye sordum saçma bir şekilde "Ben sürmeyi bilmiyorum ama "

" Ben öğretirim. " tekrar Boran ' a sarıldığimda bu sefer o da ellerini belime doladı

" Söz ver" dedim bu seferde " söz veriyorum Alya " ismimi o kadar güzel söylüyordu ki

Gözlerinin içine baktım sonra kendime baktım bu bir oyun muydu? Değildi

" İstersen bir tur gezdireyim seni " dedi ve motorun ön kısmına oturdu .

" Olur " dedim ve bende arka kısmına oturdum . Motorun önünde duran kasklardan kırmızı olanı benim kafama taktı , siyah olanı ise kendi kafasına geçirdi .

Motoru dikkatlice çalıştırdı " düşmek istemiyorsan bana tutun" ellerimi beline geçirdim ve başımı sırtına yasladım.Değişik anlamadığım sert ama o kadar da yumuşak bir kokusu vardı.

Sanki aramızdaki o duvar yıkılmıştı . Hafif bir gülme sesi duydum o kadar merak ettim ki gülüşünü ama bakamadım. Boran motoru sürmeye başlayınca ellerim sıkılaştı.

Yavaş gidiyordu ben ise kahkalarla eşlik ediyordum çok mutluydum ve bu mutluluğun nedeni motosiklet değildi . Boran Akça'ydı .

Birden bire " bana güveniyor musun?" Diye sordu .

Gülmem kesildi . Belini tuttuğum ellerim gevşedi sustum sanki o anladı .

Konuşmadık . Eve kadar aynı hızla gittik benim ise kafamda sadece tek ses vardı . ' Kimseye güvenme '

Motordan indiğimizde bana yaklaştı "Sana birilerine güvenmeyi öğreticem , söz veriyorum."

Kalbimi hissetmiyordum ağlamak istiyordum . Mutluluktan belki de acıdan.

Kapının önündeydik Boran kapıyı üç kere tıkladı .

Zeynep kapıyı açtı ve bana sarıldı "nasıldı " diye sordu .

" Çok güzeldi " dedim bende güldüm.

Beraber yukarı çıktık ve beni hemen çekip sandalyeye oturdu " Ee nasıl geçti ?"dediğinde oldukça heyecanlıydı.

" Güzeldi , hayatımda aldığım ilk ve en güzel hediyeydi."

Şaşırarak " ilk defa mı hediye aldın? " boğazıma bir yumru oturdu fakat gülümseyerek " evet " dedim .

Üstü gayet şıktı yüzünde sade ve şık bir makyajda vardı merakıma yenik düşüp " bu kadar güzel makyaj yapmayı nasıl öğrendin ? Annemden demiştin. "

Bu sefer üçe kadar saymadı derin bir nefes aldı " küçükken yaralarımı kapatmak için annem öğretmek zorunda kalmıştı."

" Neyse ya bak işe yaradı iyi ki de öğretmiş " dedi gülümsemeye çalışsa da yüzündeki acıyı gizleyemedi .

" Sana bir şey soracağım. " Dedi ona doğru iyice döndüğümde " aşık olduğun adam için nelerden vazgeçerdin? "

Aşk, sadece kitaplarda duyduğum ve oldukça uzak olduğum o kelime ama hiç düşünmeden " geçmişimi unutma şansım olsaydı , onun için vazgeçerdim. "

Bu en büyük fedakarlıktı, en büyük acı , belki de en büyük aşk

Aşağıdan sesler geldiğinde aşağı indik sofra hazırdı . Zeynep ' e baktığımda gülüyordu .

Boran ise hala gülüyordu ben geldiğimde bana ördügü duvarları nasıl bir anda yıkmıştı .

Ama öyle güzel gülüyordu ki gözlerinin içi gülümsüyor kemikli yüzü daha da belirginleşiyor du , bizde sofraya geçtik .

Herkes hahvaltısını bitirince yine üçü sofrayı topladı .

Zeynep ise bu durumdan gayet memnundu .

Hepimiz koltukta oturmuştuk . O sırada yüksek sesle telefon çaldı . Boran telefona bakmak için ayaklandıgında herkez telefona bakıyordu .

Boran bir şey söylemeden karşı taraf bir şeyler söyledi . Tam telefonu kapatacakken kapı öyle yüksek sesle çaldı ki Boran bağırarak " Alya yukarı çık Zeynep sende sakın çıkmayın. "

Zeynep koşarak beni yukarı çıkardı . Kapı açılma sesi geldi bir kaç kişi içeri girdi . Dayanamayıp merdivene gittik .

Bu Yılmaz Abi' ydi yanında ise Pamir vardı . " Alya nerde ? " cebindeki silahı çıkarınca Zeynep beni daha sıkı tuttu .

" Ne oluyor , napıcaksınız Alya ' yı " Pamir öne atıldı ve " Alya " diye bağırdı .

" Alya sizinle hiç bir yere gitmiyor " sesi keskindi.

Pamir ise cebindeki silahı çıkardı . Hiç düşünmeden Boran'ın kafasına dayadı . Sonra o sesiyle " Alya başka birinin ölümüne sebep olmak istemezsin dimi. "

Elimi Zeynep'ten kurtardım ve kendimi öne attım." Tamam geleceğim. "

Boran ise bana öyle keskin baktı ki dişlerini sıkarak " yukarı çık "diye emir verdi ama ben merdivenden aşağı indim ve Pamir' in karşısına dikildim .

Pamir ' in gözleri bana döndüğü an Boran Pamir'e öyle bir yumruk attı ki çıkan sesten dolayı Pamir'in burnunun kırıldığını anladım .

Boran hızlıca elindeki silahı aldı ve Yılmaz Abi'ye tuttu " bu eve giren , bir daha çıkamaz."

Öyle güven verdi ki kaç kişi gelirlerse gelsinler beni alamazlar sandım .

Ben Boran'a güvendiğimi hissettim ama neden kalbim aksini iddaa edermiş gibi atıyordu.

Yılmaz Abi eliyle sertçe Pamir'i kaldırdı ve dışarı çıktı .

Ben ise hızlıca Boran ' ın yanına koştum öyle çekiniyordum ki ondan ama sarıldım " teşekkür ederim. "

" Önemli değil Alya "

Alaz lafa atladı " sana bu evde bir şey olmaz , olamaz izin vermeyiz. "

Boran içeri gidince hepsi gitti ben de onların peşinden gittim . Yiğit konuşmuyor ve tepki vermiyordu .

Zeynep " silahlardan korkuyor da " dedi .

Boran ayağa kalktı " Alya hadi kalk biz seninle konuşalım. "

Bölüm nasıldı lütfen oy verirmisiniz çünkü oy ve okuma oranlarımız çok düşük ama ben yazmaya devam edicem ama lütfen en azından yorumlarda

düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın.

Çünkü güzel yorumlar gerçekten motive edici .

Bir daha ki bölüm güzel olacak

Kendinize iyi bakın

Sevgilerle