Keyifli okumalar;

Hayatımda güvendiğim insanları , güven kelimesinin önemini ve güvendiğim yolları düşündüm ama bana bunları düşünmek sadece tek bir duyguyu hatırlattı , hayal kırıklığı

Beni büyüten adama gerçekten güvenmiştim en azından beni bırakmayacağını düşünmüştüm ama beni bırakmıştı.

On iki yaşımda ilk güvenim boşa çıkmıştı ilk ve son güvendiğim kişi o adam olmuştu .

Ama sürekli düşünüyordum lütfen son güvendiğim kişi o adam olmasın.

Peki ya Boran ona güvenmiş veya güvenecekmiydim yeni tanıştığım birine güvenmek ne kadar doğruydu.

Veya ne kadar yanlıştı ben artık doğru ve yanlışı ayırt edemeyecek kadar yorulmuştum.

Peki o bana güvenirmiydi ? Beni buradan kurtarırmıydı peki ben niye onun şuan beni kurtarmasını bekliyordum.

Nasıl bu kadar emindim beni kurtaracağından ama lütfen kurtarsın çünkü ben aynı şeyleri yaşamaktan çok korkuyorum .

Kapıyı açtığı anda neden içimde büyük bir umut besliyordum . Lütfen bu kapının arkasında o olsun ve beni kurtarsın.

Peki Cem Abi beni kurtarırmıydı. Benim için yaparmıydı .

Pamir kapıyı açtı ve içeri giren kişi Yılmaz Abiydi . Beni kurtarmayacaklardı çünkü ben bunu haketmiyordum .

Yılmaz Abi usul ve yavaş adımlarla bana yaklaştı ve kendini koltuğa bıraktı . " Seni arıyorlar hemde her yerde şimdiden üç tane depomun yerini öğrendiler ama seni burada asla bulamazlar."

"Ne istiyorsun benden " beni duymazdan geldi ve devam etti .

" Ama hakkını yiyemem seni çok güzel yetiştirmişim , hemen de nasıl sevdirmişsin kendini özellikle de neydi " düsünürmüş gibi elini çenesine yerleştirdi ve kulağıma yaklaşıp " Boran " diye fısıldadı .

" Seni çok merak etti beni bulunca beni öldürecekmiş yani öyle dedi. " Yüzündeki iğrenç gülümsemesi beni geçmişe götürüyordu .

Hayır daha fazla onun gözlerinin içine bakamazdım bakarsam dayanamazdım . Peki ben niye şuan ağlamak istiyordum .

Hayır Alya ağlama onların karşısında yapma bunu kendine ama gözlerim dayanamıyordu .

Yılmaz Abi benden biraz daha uzaklaşınca sessizce ağladım . Koltuğa yayıldı masanın üstündeki şiseyi ve Caner' i görünce kaşlarını çattı.

Gözlerim ağlamaktan kapanmıştı ve ben artık ağlamak istemiyordum .

Gözlerimi açtığımda Yılmaz Abi telefondan " nasıl bulabilirler bu kadar hızlı olamaz " dedi ve telefonu kapatır kapatmaz fırlattı " Pamir arabayı getir , gizli yere gidiyoruz."

İçimi daha fazla korku aldı burayı bulmuşlardı ama beni buradan götüreceklerdi .

Boran'dan ;

Bu sadece bugün aradığımız beşinci depoydu ama yoktu. Hiçbir şey yoktu korkuyordum.Allah kahretsin ki ona bir şey yapacaklar diye çok korkuyordum .

Arabada Alaz , Cem ve ben toplam üç kişiydik . İlginç olacak ki Alya için Cem Abi de en az benim kadar endişeliydi.

Bakabileceğimiz daha fazla depo yoktu o yüzden eve dönerken Alaz 'ın telefonu çaldı . Arayan Yiğit' ti telefonu açtı ve Alya ' nın yerini bulmuşlardı .

Onlar Yılmaz ' ın depolarını araştırarak evden bize söylüyorlardı. Bu sefer bir depo değil bir dağ eviydi Alya ' yı oraya götürmüşlerdi.

Umarım Alya' ya bir şey olmamıştır . Alya'ya bir şey olursa ne yapacağımı ben bile bilmiyordum.

Alya'dan;

Beni hızlıca bir arabaya bindirdiler, nereye gittiğimizi karanlık camlardan göremiyordum ellerim ve ayaklarım bağlıydı.Gizli yer demişlerdi bana ne yapacaklardı .

Arabada yanımda Yılmaz Abi vardı. "Beni neden kaçırdınız , onlardan ne istiyorsunuz ? " Gerçekten Cem Abi'den ne istediklerini merak etmiştim.

" Sadece önemsiz bir kişiyi istemiştim onlardan ama demek ki senden daha önemliymiş ki vermediler. "

Uzun bir yoldan sonra arabadan beni de indirdiler gözüme taktıkları bandajdan dolayı etrafı göremiyordum .

Ama bir merdivenden aşağı indiğimiz belliydi.Her bir basamakta rutubet kokusu daha çok burnuma işliyor.Korku daha çok bedenimi sarıyordu.Sonunda gözlerimi açtığımda karanlık , rutubetli bir yerdi . Yer altına inmiştik her tarafta ismini bilmediğim silahlar vardı.

Yerlerde kurumuş kan lekeleri çok fazla vardı.Buranın havasız kokusu miğdemi bulandırmıştı .

Pamir kolumdan tutup beni ileri doğru sürükledi bir kapıyı açtı ve beni içeri itti.

Küçücük bir alandı yer tamamen taşlarla kaplıydı arkamdan kapıyı kapatınca üstümdeki şoku bir kenara bıraktım.

Odanın kapısı kırılmaz camdan yapılmıştı.

" Beni burada bırakamazsınız , hayır Pamir lütfen " Pamir kafasını iki yana salladı "Sadece Cem Abi istediğimizi verene kadar veya yeni bir yer bulana kadar burada kalacaksın."

Hayır benim bile bilmediğim bu yeri asla bulamazlardı . Ben burada kalamazdım .

Yıllarca bu insanlarla beraberdim ve böyle bir yerden benim bile haberim yoktu.

"Pamir lütfen çok korkuyorum." kemerine sıkıştırdığı silahı bana uzattı." Kullanmayacağını biliyorum ama sende dursun. " dedi ve bana uzattı .

Silahı ellerinden aldım " Yarın gelicem Alya sana iyi geceler."

Son gücümle bağırdım ama bir faydası yoktu burada kalamazdım hayır, yere hafif çöktüğümde ellerimin ipini de çözdüm ve Pamir'in bana verdiği silahı köşeye fırlattım bunu asla kullanmayacaktım .

Karnımın açlığını yeni fark ediyordum . Hiç birşey yemediğim için acıkmıştım.

Gözlerimi yorgunluk içinde kapatırken burası çok soğuktu ve ben çok üşüyordum.

Gerçekten beni buraya kapatırken ne düşünmüşlerdi.Cam kapıdan etrafa baktığımda burası bir işkence odasından başka bir şey değildi.

Kaç saat geçti bilmiyordum ama burada hiçbir dakika geçmiyordu .

Ama dayanmalıydım . Çünkü yedi yaşımda babam bana bir kere onun misafirlerinin yanında çok konuştum diye ceza vermişti. Beni odama kilitlemişti ve bir gün boyunca ne yemek, ne su getirmişti. Ama o gün dayanmıştım .

Şimdide dayanmalıydım. Kim için dayanacaktım burada ölsem kim üzülürdü.

Uzun zaman geçtikten sonra artık bu kokuya ve açlığa dayanamıyordum. Miğdem bulandığı için iki kere kusmuştum ve bu yüzden daha fazla acıkmıştım, bitmiştim ve ben artık ölmek istiyordum .

Evet daha fazla dayanamıyordum ve ölmek istiyordum çoktan yirmi dört saat olmuştu hatta geçmişti ama Pamir gelmiyordu . Asla da gelmeyecekti.

Burada acı çekmek yerine ölmek istiyordum . Köşedeki silahla tam kalbime sıkmak istiyordum.

Silaha uzanmak için bile gücüm kalmamıştı . Yerde sürünerek silahı aldım ve oturdum .

Ölmekten korkmuyordum ki ben hiç korkmamıştım, belki de kurtulacağımı düsünüyordum.Belki ölürsem kurtulurdum.

Elime silahı aldım tetiği çektim ve tam kalbimin attığı yere çevirdim . Hayatım boyunca ölümden korkmamıştım fakat ne kadar intaar etmeyi düşünsem de asla etmemiştim.

Kendimi ilk defa ölüme bu kadar yakın hissettim .

Ve ben o tetiğe bastım . Ve silah sesi kulaklarımda yankılandı ama bir ses daha vardı .

" Alya "

Eveeeet . Bölüm nasıldı? Yorumlarınızı beklerim . Lütfen oy verin çünkü ben bu aileyi büyütmek istiyorum .

Sizce Alya ' ya ne olacak veya sonda seslenen kişi kim ?

Her an herşey olabilir psikolojik

açıdan kendinizi ayarlayın ve baş karakter ölmez diye düşünmeyin bencee

Birde merak ediyorum en sevdiğiniz karakter kim?