Gece yarısıydı. İstanbul’un dar sokakları, sinsice fısıldayan gölgelerle doluydu. Her adımda, sessizliğin içinde yankılanan derin bir tehlike vardı. O, hiçbir şeyden korkmuyordu – ya da en azından öyle düşünüyordu. Fakat bu gece bir şey farklıydı; havada hissedilen ölümün soğuk nefesi vardı.

Yirmi yedi yaşındaki mafya lideri Turgut ayvaz korkmaz, yüzü hiç olmadığı kadar sertti. Her hareketinde kontrolü elinde tutardı, fakat bu gece bir kontrol kaybı yaklaşıyordu, bunu biliyordu. Masum kanı dökülmüş, kuralları çiğnenmişti. İçindeki öfke büyüdü, ama o öfkenin ardında başka bir korku vardı: geçmişin izleri yeniden canlanıyordu.

Adım sesleri duydu, karanlıkta bir figür belirdi. Tanıdık ama bir o kadar yabancı. Gözleri dondu, nefesi kesildi. O, çocukluk arkadaşıydı. Ama artık onun için sadece intikam demekti.

‘Hoş geldin,’ dedi sert bir sesle. ‘Beni öldürmeye mi geldin?’

‘Beni bıraktığın yere geri dönmek için geldim,’ diye yanıtladı kız başrol, sesi soğuk ve kararlıydı. ‘Babanın kanı için adalet istiyorum.’

İkisi de birbirine meydan okurcasına baktı; geçmişin acısı, şimdi birer düşman olarak karşı karşıya getirmişti onları. İntikamın başladığı an, artık geri dönüş yoktu."**

İntikam, geçmişin gölgelerinde kaybolmuş bir ruhun yeniden doğuşudur; kaybedilen her şeyin bedelini ödemek için, karanlığın kalbinde dans etmeyi gerektirir." Alinti

Turgut sert bir ifadeyle "Beni öldürmeye mi geldin? Yoksa buraya başka bir şey için mi geldin?"

Sare soğukkanlılıkla "Öldürmek için buradayım. Babanın işlediği suçların bedelini ödeyeceği gün geldi."

Turgut gözleri parlayarak "Babanın ölümü için beni suçlayamazsın. O, kendi seçimlerini yaptı."

Sara öfkeyle "Seçimlerini yaptı, evet. Ama senin baban da onu durdurmak yerine, onu öldürmeyi tercih etti. Benim için adalet, senin gücünle hesaplaşmak demek."

Turgut kaşlarını çatarak "Adalet mi? Yoksa intikam mı arıyorsun? Bu ikisi birbirine karışmış gibi görünüyor."

Sara kararlılıkla "İkisi de. Ama unutma, benim için kaybedilenler sadece bir hedef değil; bir hayal, bir aile. Seninle birlikte çalışmam gerekebilir, ama asla sana güvenmeyeceğim."

Turgut bir adım atarak "Bunu sen de biliyorsun. Birlikte çalışmak zorundayız; ama bu, geçmişimizi yok saymak demek değil. Herkesin bir bedeli var."

Sara derin bir nefes alarak "O bedeli ödeyeceğim. Ama sen de benimle olduğun sürece kendi bedelini ödeyeceksin. Belki de benim için bir şeylerh Hissetmeye başlayabilirsin."