"Anne ben çıkıyorum."

"Tamam kızım dikkat et, Allah zihin açıklığı versin."

Annemin duası üzerine gülümseyerek sırt çantamı tek koluma takarak evden çıktım. Ayakkabılarımı giymek üzere eğildiğim an karşı kapıdan çıkan komşumuzun oğlunu gördüm.

"Günaydın," dediğimde kafasını hızla çevirerek bana baktı ve aynı hızla "Günaydın. Sude," dedi.

Gülümsemekle yetindim ve ayakkabılarımı giydikten sonra önden yürüyerek aşağı indim ve okulun yolunu tuttum.

Arkamdan gelen ayak sesleri ile bir an yavaşladım ve yanıma koşan Doğan'ın bana yetişmesini bekledim.

"Nereye gidiyorsun bu saatte?"

"Okula gidiyorum," dedim kısa bir cevap vererek.

"Doğru ya liseye başladın değil mi sen?"

"Evet, bir süre aynı okuldayız yani."

"Olsun, eskisi kadar birbirimizden nefret ediyor sayılmayız. Bir sene seninle aynı okulda olmayı kaldırabilirim bence." dediğinde hafif bir gülümseme oluştu yüzünde.

"Ben senden hiç nefret etmedim ki Doğan. Sen ettin. Beni ağlattığın, saçımı çektiğin dört göz diye dalga geçtiğin günleri unutmadım ben."

"Hadi ama Sude, 5-6 yaşındaydık o zaman. Aradan on iki yıl geçti. Neyse görüşürüz Çağla şurada beni bekliyor." dedi parmağıyla bir kızı göstererek.

"Çağla?" diye sorguladım meraktan.

"Kız arkadaşım." dedi koşarken. Kızın yanına vardığında el ele yollarına devam ettiler.

Derin bir nefes alarak kendimi ilk lise günüme hazırlamak amacıyla kafamı dağıtmak için kulaklıklarımı takarak sevdiğim şarkıyı açarak yoluma devam ettim.

"Sude?"

Adımı duyduğumda arkamı döndüm. En iyi arkadaşımı gördüğümde kulaklıkları çıkararak kendisine sarıldım. Yaz tatili boyunca görüşmemiştik.

"Kiminle konuşuyordun sen? Yanında ki kimdi?" diye soran Yasemin​'e "Doğan" diye cevap vererek yürümeye devam ettim.

Yasemin şaşırmış bir şekilde "komşunuzun oğlu Doğan'mı? " diye sorduğunda kafamı sallayarak onayladım.

"Yanında ki Çağla değil miydi?"

"Evet öyleymiş. Sen nereden tanıyorsun?"

"Abimi sevgilisinden ayıran kız diye bahsediyordum ya sana unutmuş olamazsın Sude." dediğinde benim jetonum yeni düşmüştü.

Okul Sonrası

Eve gitmek yerine okula yakın bir parka giderek çimlere uzandım ve gözlerimi kapattım. Bir süre sonra yanımda hissettiğim varlıktan rahatsız olarak gözlerimi açtım.

Baş ucumda olan, gözlerini bana diken kişi Doğan'dan başkası değildi. Bir an olsun içimde beliren korku ve endişeye engel olamadım.

"Biraz konuşalım mı?"

"Dinliyorum." dedim uzandığım yerden tek hamleyle oturarak, hareketim karşısında aynı hızla yanıma oturdu ve parkın manzarasına daldı.

"Ayrıldık." dedi birden.

Olayı anında kapsamadığım an kafamı ona çevirdim ve "kiminle ayrıldınız?" diye sordum. Ben soruma bir cevap beklerken, o kafasını omzuma koyarak gözyaşlarına boğuldu.

Ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilmediğimden sadece sustum. "Ağlama ama ya" dedim sessizce.

"Ben onun için ağlamıyorum be Sude." dedi sakince.

"Neden peki?" diye sorduğumda kafasını bana çevirerek kahverengi gözlerini gözlerime dikti. Hafif bir gülümsedi. "Yakında anlarsın." dedi.

Bir kaç ay sonra

Gece saat üç - Sude' nin evi

Çalan telefon ile birden uyandım. Gecenin bir saatinde çalan telefon asla hayırlı değildir. Kız kardeşim Şule uyanıp "abla ne oluyor?" diye sorduğunda bilmediğimi ifade ederek ikimizde yataklarımızdan çıkarak salona gittik.

"Tamam Hakan. Biz geliyoruz. Siz sakin olun oğluna sahip çık sen Sude'yi alıp geliyorum."

Adımı duyduğumda hafifte olsa bir 'ne oluyoruz' ayağına girsem de babamın açıklamasıyla olayı daha iyi anlamıştım.

Doğan fenalaşıp hastaneye kaldırılmış ve adımı sayıklıyormuş. Şaşırmadım değil fakat belli etmedim.

Hastaneye vardığımızda babam Doğan'ın babası ile konuşurken ben düşünmeden Doğan'ın yanına gittim.

Kapıyı iki kez vurarak hafif araladım ve "Girebilir miyim?" diye sordum.

"Sorman hata."

İçeri girdiğimde burun deliklerime dolan hastane kokusundan aşırı derecede rahatsız olmuştum. Dışarı bir an önce çıkmak için sabırsızlanıyordum. Fakat buna rağmen Doğan'ın durumunu merak ediyordum.

"İyi misin?" diye sordum.

"Bilmiyorum. İyiyim sanırım."

Merakıma yenik düşerek "ne oldu? Anlatmak ister misin?" diye sordum.

"Sude." diye başladı cümlesine ve sustu. Yüzüme bakakaldı öylece. Saniyeler geçmek bilmiyordu. Sesimi çıkarmadım konuşmasını bekledim sadece. "Sude..." diye tekrar aldı cümlesini en başa. "Sude ben gidiyorum. Yani ailem gidiyor. Biliyorsun Alperen ve ailesi yakın zamanda yurt dışına taşındı tekrar. Bizde gidiyoruz bu sefer." dedi üzgünlüğünü saklamaya çalışmayarak.

"Tamam Doğan. Bunun benim ile ne alakası var? Beni neden sayıkladın sen? Beni neden yanına çağırttın?" diye sordum aklımda ki soru işaretlerine birer cevap bulmak amacıyla.

"Çünkü..." diye başlamıştı cümlesine ki, kapıyı çalarak doktor ve arkasında ki hemşire olduğunu düşündüğüm kadın girdi odaya.

Bir saniye yutkunarak Doğan'ın bana olan bakışlarını unutmaya çalıştım. Alacaklı gibi bakıyordu ve bundan aşırı derecede rahatsız olmuştum. Cama doğru yöneldim. Gecenin karanlığını izledim bir süre. Doğan'ın yansımasından hala beni izlediğini görsemde takmadım. Doktorların çıktığını gördüğümde arkamı döndüm ve Doğan'a anlatmasını söyledim.

"Peki anlatacağım. Fakat önce sen de bir iz bırakmam lazım." dediğinde anlamamıştım.

O da anlamadığımı anlamış olucak ki yaklaşmamı söyledi.

Kendisini dinleyerek hasta yatağının kenarına oturdum ve ona yaklaştım.

Zaten ne olduysa ondan sonra oldu. Eli kısa sürede yüzümü buldu. Parmakları saçlarımın arasına girdi ve beni kendine yaklaştırdı. Dudaklarıma kısa bir öpücük bıraktı. Elini kafamdan çektiğinde, ben olayın şokunu atlatamadan ikinci bir şoka girmemi sebep oldu söyledikleri.

"Çünkü Sude, sen özelsin. Sen çocukluğumsun. Sude bir insan çocukluğunu nasıl özler ise, bende seni öyle özleyeceğim. Kim bilir, ne zaman gelirim. Veya gelmem. Seni çok özleyeceğim."

•••

Ve ilk bölüm sonu.

Doğan'ın 17 Sude'nin 15 yaşları.

⇨En sevdiğiniz karakter ?

⇨En nefret ettiğiniz/sevmediğiniz ?

(Cevapların çoğu Çağla olucak, hissediyorum.)

Sizce bir sonra ki bölümde neler olucak ?

İki küçük tüyo vereyim;

• Aradan bir kaç yıl geçmiş olucak.

• Doğan askerliğini yapmak için Türkiye'ye geri dönecek.

Sizleri seviyorum. ❤

İkinci bölümde görüşmek üzere ! ❤