Bölümün çoğu bitti. Kalan kısmı da en kısa zamanda tamamlayıp paylaşacağım. Keyifli okumalar...

****

Halamın yüzünde sıcak bir tebessüm belirdi. “Çok mu seviyorsun onu?”

Başımı öne doğru eğdim. “Seviyorum,” diye fısıldadım. Ondan kaçmama gerek yoktu. Ben anlatmasam da o anlardı zaten beni. “ve bu beni çok üzüyor,” diye ekledim çatallaşan sesimle. “Onu böyle sevmeseydim,” dediğimde duraksadım. Ne zaman yine duygusala bağladığımı bilmiyordum. Burnumu çekerken dudaklarımı birbirine bastırdım. “Eğer sevmeseydim her şey daha kolay olurdu.”

Halam başını yana eğip dikkatle yüzüme baktı. “Ne gibi kolaylık mesela?”

“Ondan kaçmazdım.” dedim biri çırpıda. “Eskisi gibi olalım dediğinde belki biraz süründürür, sonra yine yakın olurdum ona. Ya da ne bileyim, habersiz gittiğinde onu arardım, kızardım. Açmazsa yine arardım. Ama…” Derin bir nefes alıp gözlerimi kupama diktim. “Ama yapamıyorum. Ona herhangi bir arkadaşmış gibi bakamıyorum.”

Halam hafifçe ayaklanıp kupasını komodinin üzerine koydu. “Birini seversen,” diye konuşmaya başladığında kafamı kaldırıp ona baktım. “İstesen de eskisi gibi olamazsın.” Dudaklarını ıslattıktan sonra çenesini dikleştirdi. “Aşk dediğin meret insanın hayatına bir kez girdi mi bir daha da normale döndürmez.” İç çektiğinde gözlerimi kırpmadan ona bakıyordum. “Onun getirdikleriyle yaşamaya alışmak zorundasın sadece.”

“Sen de böyle mi yaptın,” derken burnumu çektim. “alıştın mı bir şeylere?”

“Alıştım,” dedi. Sesi kendinden emindi. Sesi çok şey geçirdim der gibiydi. “Hayat bu, alışmadan devam edemezsin.”

“Peki unutmalı mı insan?” Yerimde kıpırdandım. Diğer ayağımı da kendime çekerken gözleri halama diktim. Biraz duruldu. Önce konuşmadı. Düşünüyor gibiydi. Sonra bakışları yumuşadı. Vücudu gevşedi. “Unutmak…” dediğinde bir iki saniye durdu. “İnsanın fıtratında var. Ama herkes unutulmaz. Unutulsa zaten adı aşk olmaz.”

Başımı dikleştirdiğimde gözlerine bakmaya başladım. “Peki ya unutmak gerekiyorsa?”

“Unutmak mı istiyorsun?” Kaşları havalandı. Bakışlarındaki merakı görebiliyorum.

Sorduğu soruya hemen cevap vermedim. Biraz düşündüm. İstiyor muydum unutmak? Bunu kendime hiç sormadım. O gittiğinde onu unuttum demek kolaydı. Ama şimdi… Yapamazdım. Yapmak istemezdim. “Zorundayım,” dedim sonunda konuşarak. Yüzüm düştü. Sesim kısıldı, sanki kalbim kırıldı.

***