Tüm o sözlere rağmen bir laf dahi etmemişti karşısındaki adama .gözleri çoktan dolmuş ama bir damla düşmesine izin vermemişti .kendine aslan gibi ürkütücü bir şekilde bakan adama bakmamak için gözlerini yerde tutuyordu ve böyle Akmak için an bekleyen yaşları tutmak daha zor oluyordu.
O an düşündü .kendini şu dünyada silik bir yaratıkmış gibi hissettiren adamın karşısında o değil de başka bir çocuk olsa sahiden bu sözlerin altında kalırmıydı,başkası olsa yine de bu evin içinde zor da olsa nefes almaya devam eder miydi ,gitmez miydi yani ,hiç mi zoruna gitmezdi bu sözler ,duyduğu hakaretler ?
Belki de o adamın dediği gibi o kadar güçsüzdü ki başkası olsa susmazdı. Ama onun susma nedenleri vardı.o sözleri duyarken ardında ağlayan annesi ,odada kendi gibi ağlamamak için zor duran kardeşi..boynunu Büken sadece onlardı .yoksa o da bilirdi söylenecek sözleri .
Sanmıştı ki hayat hep böyle geçecek ,hep o adamın yanında her gün bunu da demez dediği sözleri duyarak bitirecek. Ama öyle olmadı .
Kendine hep uzak sandığı bir yakını onu o çukurdan aklında hiçbir şüphe kalmadan tuttuğu gibi çıkarttı .baba yarısı denilen ama tam bir baba olan amcası solmak üzere olan gül`ü aldı ve verimli topraklara koydu
Şukufe`nin hayatı ...
"Bir şey diyeceğim ama .."
"De hadi de "
"Ben de tekmil vereyim mi ? Ya çok havalı geldi ne olur?"
"Ver bakalım "
Ellerimi biraz önce tekmil veren asenalar gibi alnıma yasladım .kaşlarım da anın şeyiyle çatılırken gür sesimle bağırdım
"Doktor Hafsa Alpkaya .Malatya .emret komutanım "
"Aferin asker "
"Sağ ol "
...
-Bir şey soracağım
-Buyurun
-illa hanımefendi mi olacağım ?
-Anlamadım ?
-Beyefendi gibi takılıyorum da siz de öyle var sayın .olmaz mı ?
-Şaka yapacağınız bir yer değil burası
-Biliyorum asker hanım da işte
-Eee
-Eee`si Allah kerim
