~¹²~

-Abi ,ne gezmesi ya .kuracaksın bir sofra tamam mı oturacaksın başına. Sabahlar olmasın ondan sonra uff

-Dağ ayısı

-lütfettin bebeğim

-asker adamsın dediğin lafa bak .

-asker adam bebeğim diyemez mi yavrum

-midemi bulandırıyorsun ..kusacağım

Ensar ,yanında didişen arkadaşlarına gülmekle yetindi sadece .Bu gün hayli yorulmuş olmasa onların arasına katılır Adem'i deli ederdi lakin o halde değildi işte .Asaf'ın uzattığı çayı alıp iki kaşık şeker atarak karıştırdı . Soğuk havada içini ısıtacak tek şey şu sıcak çaydı sanki .

çayın dumanı üstünde tüterken orayı seyre daldı birkaç dakika .o anda sanki tüm sesler kesilmiş gibi olmuştu. Koluna dokunulmasıyla kendine geldi .kendini dürten Asaf'a kısa bir açıklama yapıp ayaklandı .onunla birlikte kalkan Asaf'a bir şey demedi .montunu giyip beresini başına geçirdi .bu kısa saçlarla soğuk havada dışarıya çıkılmazdı.

-nereye gidiyorsun Ensar ?

Başında bekleyen Asaf'a dönüp güldü .

-işim var biraz .Bir saate gelirim

Dedi ve onları Allaha emanet edip çıktı evden . Çıkmadan önce gelirken alması için bir sürü şey söylemelerine laf etmedi .

-Ensar bebeğim çok geç kalma. Bu ayılar beni yer sen gelene kadar

...

Arabasına bindiğinde garip bir hüznün içinde buldu kendini .oysa çıkmadan önce iyiydi . Nedenini sorgulamadan çalıştırdı arabayı ve ulaşmak istediği mekana ulaştı .sakince indi ve adımlamaya başladı .buraya bir gün kardeşleriyle gelmeyi aklının bir köşesine not etti ,gerçi gelirler miydi pek emin değildi ama yine de not etti.

Uzun zamandır okumak istediği bir kitap vardı .Nihal ATSIZ'dan 'bozkurtlar' kitabı..namını çok duymuştu lakin almak şimdiye nasip olmuştu. Kitabı almış arabasına gidiyordu ki bir ses işitti
'Ensar..' demişti o ses .sesin sahibini tanımıştı tabii .yüzünde oluşan gülüşle karşısında duran Rümeysa'ya baktı. Kaç zamandır görmemiş olduğundan onda oluşan değişimi tahlil etti zihninde .garip bir hal vardı sanki .

-Rümeysa Hanım

Dedi Ensar .ama az kalsın bacım diyecekti. Bacım dese Rümeysa da oluşacak olan tahribat nasıl giderdi ?
Rümeysanın ona verdiği gönlünde nasıl kırıklıklar oluşurdu da onun haberi olmazdı.

Sakince ona yaklaştı .onu hep bi tevafuk üzerine görüyor olması garipti .

-Ensar Bey ...

Rümeysanın sesindeki heyecanı o an anlayamadı Ensar ,anlasa durur muydu hiç yanında ?

-ayarlasak böyle olmaz biliyor musun ?

-anlamadım

Ensar , sağ elindeki poşeti sol eline alıp diğer eliyle ensesine dokundu .Bir an nasıl açıklama yapacağını bilemedi

-hep yolumuz rastlaşıyor diyorum Rümeysa Hanım

- rahatsız-

-aman Rümeysa hanım, estağfurullah. Öyle demedim ki

Nedense yanlış anlamasını istemedi. Ondan sebep aceleyle cevap verdi. Bu cevapla Rümeysa'nın seven kalbine tohum ekeceğini bilemezdi .seven bir kalp için en alakasız şey bile sevgi belirtisiydi. Herkese aynı olan gülüş bile ona özelmiş gibi gelirdi..

-Yanlış anladım ,özür dilerim..

-yok Allahını seversen ne olacak ki ..neyse senin ne işin vardı burada .

Rümeysa elindeki kitabı göstererek cevap verdi .sonra kalbi yerinden çıkacak gibi atarken konuşmaya çalıştı .Ensar ona bakarken o ağzını bir açıyor bir kapatıyordu. Bir türlü demek istediğini diyemedi. Sakinleşmeye çalıştı ama başarılı olamadı. Hiç rastlamamıştı ki o böyle bir şeye . Duygularından emin olduğu adamın karşısında nasıl konuşacaktı bilmiyordu. Hafsa'nın da başından böyle bir şey geçmedi ki hiç ,ordan biliyorum dese bilmiyordu .Bir an eli ayağına dolaştı ve yine elindekileri düşürdü .Bir telaşla onları almak için eğilince cebindeki telefon da düştü .onunla birlikte gözleri yaşardı.olduğu yerde sesli sesli ağlamak istedi .yine de birkaç damla dayanamayarak bağımsızlığını ilan etti .

yere düşen sadece çantası ve kitabı olmasına rağmen ellerinin titremesinden alamıyordu . Bu da daha çok ağlama isteği oluşturuyordu .sonra bir el imdadına yetişti ve düşen eşyaları yerden aldı .

Ensar ,bazı şeylerden şüphelenerek Yerde ağlayan Rümeysa'yı sakinleştirmeye çalıştı .Rümeysa olayın farkına varıp yerden kalktı..Ensarın elinden bi hızla eşyalarını alıp gidecekti ki Ensar,sevdiği adam izin vermedi . Böyle gitmesine gönlü razı gelmedi. Hem daha ne olmuştu bilmiyordu bile .böyle sokak ortasında onu küçük bir meseleden dolayı ağlatan meseleyi öğrenmesi gerektiğini düşündü

-Rümeysa hanım

Rümeysa'nın ardından koştu .Ona yetişmesi zor olmamıştı tabi ama nasıl durduracağını bilemedi. Neyse ki Rümeysa yaşlı gözleriyle birlikte ona dönmüştü .o yaş akan gözleri görmek onda bir deprem etkisi bıraktı. Ne diyeceğini bile unutmuştu

- Özür dilerim ..

-neden

Rümeysa onu daymamış gibi gözlerinin içine baktı. Şu sevda insana neler yaptırıyordu böyle .aklı yerinde olsa şu yaşananları hiç yapar mıydı .

- Ensar...

-...Sen de beni sevsen olmaz mı ?

Masumane çıkan sesi ve sözleri ikisi için de dünyayı durdurdu .biraz önce konuşamayan Rümeysa'ydı ama şimdi Ensar .

Ensar ,karşılığı olmayan sevda için göz yaşı döken kıza bir şey diyemedi .Tek yaptığı şey başını donuk bir halde sağa sola hayır anlamında sallaması olmuştu . Biraz bile düşünmeden bu hareketi yapmak karşıdaki seven kalbi ne hale soktu düşünmedi bile

Bu sessiz cevap Rümeysa'ya yetmişti. Gözünden düşen bilmem kaçıncı damlayla birlikte hafif tebessüm etti .

-Rümeysa..özür dilerim

-Beni sevmediğin için mi ?

Bundan sonra bir söz söylemesine gerek yoktu .o almak istediği cevabı almıştı artık..

Bu bölüm umarım sizi üzmez :)

Bugün Hafsa için de bölüm atacağım,yani inşallah. Niyetim o yönde .