@fatosyapann
|
Bu hayatta her ne kadar hüzün varsa bir o kadar mutlulukta var,her ne kadar bir yanını yoksa bir okadar öbür yanında var . Ama bu hayatta hiç bir şey Anne yerini tutamiyacak kadar küçük. Ankara da Demir hulya lisesinde 11 E sinif ogrencisiyim. Sinif mevcudu 32 kisiydi. Sira arkadasim Borayla aram herzaman iyidir Bora bana arkadastan cok kankamdi. Her derdimi dinler dertlerime ortak olurdu. Annem oleni iki ay olmustu babamla yanliz baslarimiza yasamaya basladik. Babam annemin olumunden sonra bir kizisini oldugunu unutmus hep annemin mezarligindaydi. Eve gelmezdi geldigi zaman bahceden annemin sevdigi cicekleri koparip mezarliga gotururdu. Ben de annemin olumunden sarsilip yipranmistim beni ayakta tutmak icin Ali dayim olmasaydi suan okulda degil evde bos gozlerle annemin elbiselerine bakiyor olur uzerimde deneme yapardim.Anneme benziyebilirmiyim diye. Ali dayim hem benle hem de babamla ugrasiyordu, babam annemden sonra kendini ickiye vermisti ama Ali dayim babamin yaninda durip onu ickiden vazgecirmisti. Annemin mezarliğindan bir gun olsun vazgecmedi hep ordaydi. Dayim benim yanimdaydi once annem konusunda pisikolojimi toplamama yardimci oldu. Simdi ise okul hayatina devam etmem getektigi icin yanimdaydi. Dayim bana hep "yilma,yikilma,ayakta dur"derdi. Bu sozleri beni kendime getirip herseye ragmen hayat devam ediyor sozu aklima geldi. Annemin mezarina cogu zaman Borayla giderdik. Bora bana yakin bir arkadasti ailemi bilendi. Bora annem konusunda benim hep yanimda olmus uzgun suratimi guler yuz yapardi. Bora boyle yanimda olduktan sonra bir baska arkadasa ihtiyacim yok diye dusunuyordum. Borayla konusup... -Calistigin kulūpten bende calismak istiyorum. Bora ise gulumseyerek... Babam evi unutmustu onun icin calismam gerektigini ve ihtiyaclarimi karsilaman gerekiyirdi. Dayim yardimci oluyor du bana ;ama dayima yuk olmak istemezdim onun icin calismam lazimdi. ~ Pazartesi gunu sabah kapi calisiyla yataktan uyandim kapiya yonelip kapiyi actim. Karsimdaki Boraydi... -Deniz dun patronla konustum kulupte barbar olman icin sana is ayarladim bu aksam baslayabilirsin. Gozlerimi daha uykudan acamayan ben bu laflardan bir kelebek misali olmus ucuyordum... -Super bora cok tesekurler. -Hadi deniz okul icin hazirlan okula gec kalcaz yoksa. Borayi iceri alip kendimi yatak odama attim okul icin kiyafet cikartip giydim.uzun siyah saclarimi at kurugu yaptim,mavi gozlerime siyah rimen ve siyah goz kalemi surdum. Mavi gozlerim ve siyah uzun saclarim esmer tenime epey bi yakisiyordu. Odadan cikip cantami koluma taktim Bora diye seslendim. Bora oturma odasindan cikip beraber evden ciktik okul yolunu tuttuk. Okula dogru yururken Bora yapacagim isi bana anlatiyordu. Okula yetistik beraber sinifa gectik. Hoca iceri girdi ders baslamisti. Borayla beraber hocayi dinliyorduk ama aklim bu aksam Bora'nin yaninda basliyacagim isteydi. Hem heycanli hem de mutluydum belki bundan sonra kendime yeni hayat kurabilir ayaklarimin ustunde durabilirdim. Babami fazla merak etmiyordum cunku Ali dayim onunla ilgileniyordu. Is icin babama soylemem gerekirse o da simdi soylemiyecektim. Saatler geciyordu zaman geciyordu okul dagilisina gelmisti. Borayla beraber okuldan ciktik kulūbe gitmek icin yola koyulduk. Eve gitmemistim cunku ilk isim icin evden kiyafet getirip cantama katmistim. Kulüpe yetişip içeri girdik. Bora beni dışarıya çıkardı,kendisi patronun yanında kaldı. Aradan geçen 10 dakika ile Bora odadan çıktı. "Deniz hadi iş başına " Kolumdan tutup beraber barbar masasına geçtik. Bir işim olmuştu,kendi paramı kendim kazanacaktım artık. Bora'yla beraber çalışmaya başladık,aradan geçen 3 saatle işi kavramıştım ve Bora'ya artık az sorular soruyordu. İlk işim için iyi geçmişti,aradan kavgalar çıksada çabuk dağılıyorlardı. "Dayı" Dayımın sesi endişeli geliyordu. "Deniz,kızım neredesin sen? Neden telefonuma cevap vermiyorsun? Neredesin?" "Evdeyim dayıcım ,merak etme ,telefonum sesizdeydi duymamışım" diyerekten yalan söylemek zorunda kaldım. Eğer doğruyu söyleseydim dayımın tepkisinden korkuyordum oysaki dayım bugüne kadar bana kızmışlığı yok. "2 saat önce ordaydım neden kapıyı açmadın? Seni ne kadar merak ettim biliyormusun? Nerdeyse karakola gidiyordum,senin için" Ne karakolmu inanamıyorum düşüncezliğim nelere maal olmuş. Hemen dayıma gerçekleri anlatmak zorundayım çünkü her akşam bu acıyı ona yaşatmaya hakkım yok ,ayrıca karakola gidebilir. "Karakolmu? Dayıcım ben iyiyim. Bora'ya bana iş bul çalışmak istediğimi söylemiştim,o da bana kendi çalıştı işte bana iş bulmuştu. Bugün iş başı yaptım,ondan evin kapısı açılmdı ve müzik sesimden dolayı telefonun sesi gelmemişti" "Ne işmi?hem de kulüpte?" Dayım şaşırmış ve öfkelenmişti. Dayım çalıştığım için değilde kulüpte çalıştığım için öfkelenmişti. Sonuçta Bora'yı ve hayatını kendiside biliyordu. "Neden peki çalışıyorsun? Sana verdiğim para yetmiyormu? "Özür dilerim dayıcım ama seninde bir ailen var,hem ben size yük olmak istemiyorum. Yardımların için çok teşekür ederim ama sen demedinmi kendi ayakların üstünde dur ben de ayaklarımın üstünde durmaya,yıkılmamaya çalışıyorum" "Tamam,kendine dikkat et,Bora'nın gözü üstünde olsun. Çantanda bir çakıyla bir biber gazı bulundur,sana daha iyi bir iş bulana kadar" Dayim işimi kabullenmişti ama geçici bir süreliğine... "Tamam dayicim,seni seviyorum" Deyip babamı sordum ,aklısına düşmeyen kızı sordu... "Dayicim babamdan haberin var mı?" "Mezarlikta. Az önce ordan geldim. Oradasın sanmıştım" "Babama bir şey dedin mi?" "Hayir,yarına kadar senden ses gelmeseydi söyleyecektim. Ama gerek kalmadı. Dediğim gibi Deniz kendine dikkat et ,çalıştığın iş tehlikeli ve karanlık iş, kulüplere bin türlü insan geliyor. Kimisi sapık,kimisi psikopat ,kimisi karanlık işlere bulaşmış çete,onun için sana dediklerimi unutma. Bora'ya da senin hakkında uyaracam" Dayım haklıydı. Psikoptını,sapığını düşünmemiştim. Ama Bora yanımdaydı o güçlü,kaslı kollarıyla beni korurdu. Heralde... "Tamam dayicimbsen nasil istersen" Vedalaşıp telefonu kapattık. Hemen temiz bir clduş alıp yatağîma geçtim,saat 01:00 'dı. Sabah okul için uyanamiyacaktım,onun için telefondan alarım kurup uyudum. Telefonumla Bora'ya mesaj attım. "Okuldamısın?"cevap hemen geldi... "Evet,sınıfta seni bekliyorum" "Tamam,yoldayım" Okula hızlı,hızlı yürüyordum,yolda yürürken çevredeki insanlar dikkatli bir şekilde bana bakıyorkardı.,sanırım fazla dikkat çekici kıyafetler giymiştim yada kıyafet giymiştim. Kırmızı gömlek misali. "Ooo,bu ne güzellik ,Deniz sen bu kadar çekici ve güzelmiydin?"gibisinden övgüler söylüyorlardı. Sırama geçip oturdum. "Deniz bu senmisin?" Bora'nın bu sözleri gülen yüzümü daha bir güldürdü... "Evet,Bora benim,senin kankan Deniz" Bora ıslık çalıp güldü. Hoca sınıfa girip dersi anlatmaya başladı. Sınıfa geçtim, Bora sırada oturmuş telefondan oyun oynuyordu. "Dayın bu sabah beni aradı ve sana göz ,kulak olmamı ve sana daha iyi bir iş bulacağını söyledi" "Kusura bakma Bora,belki seni bu işe bulaştırmamalıydım"diyip masaya bakmıştı. Utanmıştım. "Ne özürü Deniz,Allah aşkına abartma,ayrıxa dayın haklı. Bora bana çok yardımcı oluyor beni hiç kîrmîyordu. Iyiki hayatîmda vardî. Sırtında çantası ,elinde beyaz kağit. Bu kızı ,bu okulda daha önce hiç görmemiştim,yeniydi galiba. "Boş sıralardan birine geç"dedi. Kız güzel bir kızdı,sınıftaki arkadaşlar a pordon burayı düzelteyim daha doğrusu sınıftaki erkekler kıza bakıyor ,ağizların su akıyordu. Bora'nın bu haline yardımcı olup kızla arasını yapmak için kıza baktım ve azımı açıp konuştum. "Burası boş istersen buraya oturabilirsin?" Kız bana gülümseyerek arka sıramıza geçip oturdu. "Evet,herkes buraya baksın,dersi dinleyin" diyip uyardı. Ben hemen Bora'yı dürtüp hocayı işaret ettim,dersi dinlemeye başladık. |
0% |