Nöbetimin bitmesine daha saatler kaldığını gördüğümde çıldırmak üzereydim. Midemde açlık fırtınaları kopuyordu. Uykusuzluktan yanan ve kızaran gözlerim ise ayrı bir isyandaydı. Keşke yıllar önceki avukatlık hayalime sadık kalıp tıp okumasaydım. 6 yıllık okul işkencem şu anki halime sırıtarak el sallıyordu.

"Roza Hanım?" Kolumu deşen daha yeni tanıştığım hemşireye bıkkınlıkla baktım.

"Efendim canım?" Tebessüm ederek koyu kahve gözleriyle beni süzdüğünde "kalkın isterseniz bir morga uğrayalım" bakışlarını tekrardan bal rengi gözlerime dikip "Kantine gidip kahve içmelisiniz." diyerek elini kalkmam için uzattı. Uzattığı elini tutup ayağa kalktığımda teşekkür edip sendeleyerek asansöre bindim. Kantinin olduğu kata bastığımda aynadan harap olmuş halime baktım. Uzun kumral saçlarımı hızla toplayıp insana benzer bir görüntü elde ettiğimde huzurla önüme döndüm. Asansör durduğunda koşar adımlarla sipariş vermeye gittim. Karışık tost ve sert bir kahve söylediğimde masalardan birine oturup etrafa göz gezdirdim. Telefonum titrediğinde elimi önlüğümün derin cebine atıp ekranda yazan "Annem" yazısını görünce bekletmeden açıp telefonu kulağıma yasladım.

"Nasılsın, kuzum?" Kötüyüm anne, ölüyorum.

"İyiyim anne, siz nasılsınız?"

"İyiyiz. Televizyon izliyorduk Hande'yle." Kafamın içinde Adaletin Bu mu Dünya? çalıyordu. İşte bende uykusuzluktan bayılıp kalacağım falan yani, sorun yok.

"Rahatlar pek yerindeymiş Ayça Hanımcığım."

"Yerinde, yerinde. Hastanede işler nasıl gidiyor? Nöbette misin yine?"

"Her zamanki gibi sıradan gidiyor ve evet, nöbetteyim." İsyankarlarda bugün!

"Allah yardımcın olsun annecim. Bende şey için aramıştım."

"Ne için aramıştın?" Sorgulayıcı sesime karşılık derin bir nefes verdikten sonra ikna edici ses tonunu takınarak konuşmaya devam etti.

"Hani senin lisede, sınıfında Elay diye bir kız vardı ya," Masaya tostumu bırakan Bahar ablaya tebessüm edip tıkınmaya başladım.

"Ee?"

"O da Batman'a taşınacakmış. Savcı olmuş da tayini Sason'a çıkmış." "Savcı olmuş." derken analar neler doğuruyor ses tonunu kullanmıştı ama sakin ol anneciğim mükemmel, zeki ve en önemlisi doktor bir kızın var.

"Yani anne."

"Ev arkadaşı olabilir miyiz diye soruyor da. Ben ondan bir sana sorayım dedim." Kesin evet dedi. Tek başıma olmamdan tedirgindi ve ev arkadaşımın olmasını istiyordu.

"Hayır deme hakkım yok değil mi?"

Kıkırdayarak "Bence senin için de iyi olur." diyerek onaylamamı bekliyordu. Bıkkınlıkla "İyi madem." dediğimde mutlulukla sevgi sözcüklerini arka arkaya dizerek kapattı. Hayır, yani liseden Elay nerden bilsin benim Batman'da çalıştığımı. Anneler ciddi anlamda en hızlı iletişim kaynağı olarak kitaplarda geçsin!

"Roza?" Sırıtarak karşıma oturan burada en sevdiğim kişi olan Umay'a tebessüm ettim. O da doktordu ve süper zeka olanlardandı.

"Umay?" Her seferinde sorusuna soruyla karşılık veriyordum. Uyuzlukta en kalitelisinden markaydım.

"Çok iyi görünüyorsun." Elimi silip ayağa kalkarak koluna girdim. "Tabii ki. Savaş alanından molaya çıkma hakkımın sonlarına kadar iyi görünüyordum."

Kıkırdayarak "Ne diyor Ayça Sultan?" diye sorduğunda gözlerimi devirerek Elay meselesini anlattım.

"Liseden Elay diye bir kızın tayini Batman'a çıkmış. Annemde benim Batman'da doktor olduğumu falan söylemiş ve ev arkadaşı olmamızı istiyor." Minik bir kahkaha attığında "Evdeki tek yönetim devri bitiyor yani Roza Hanımcım."

Kaşlarımı çatarak "Onun olması imkansız kelimesiyle bile nitelendirilemez Umaycık." dediğimde "Ya, ya. Aynen." gibi bir şeyler geveleyip konuyu kapattı. Asansöre binip acil katına çıktığımızda ciddi halime bürünüp, Kürtçe ve doğu şivesiyle konuşan hastaların şikayetleriyle ilgilenmeye devam ettim.

...

"Şükürler olsun!" Nöbetim bittiği için huzurluydum ama biraz daha kalırsam yere düşüp bayılabilirdim. Uykucum sen nasıl bir nimetsin! Hızla eşyalarımı toplayıp çıkmaya yeltendim. İşimi bitirdiğimde saçımı tokadan kurtarıp serbest bıraktım. Yürürken çalan telefonumu çıkarmaya çalışırken birden omuzlarımı kavrayıp "Önüne bak." diyerek kapıya çarpmamı engelleyen adama kaşlarımı çatarak bakıyordum. Boş bakışlarını kehribarlarıma sabitleyen adam birkaç saniye öylece baktıktan sonra hiçbir şey demeden çekip gittiğinde kaşlarımı daha fazla çattım.

"Ukala dev ne olacak?" Dediklerimi duymuş olacak ki adımlarını durdurdu ama arkasına dönmeden yoluna devam etti.

❄️