“Şükürler olsun!”
Nöbetim bittiği için huzurluydum ama biraz daha kalırsam yere düşüp bayılabilirdim.
Uykucum sen nasıl bir nimetsin! Hızla eşyalarımı toplayıp çıkmaya yeltendim. İşimi bitirdiğimde saçımı tokadan kurtarıp serbest bıraktım.
Telefonum çaldığı için çantamdan çıkarmaya çalışırken beni omuzlarımdan kavrayıp “Önüne bak.” Deyip kapıya çarpmamı engelleyen adama kaşlarımı çatarak bakıyordum. Boş bakışlarını kehribarlarıma sabitleyen adam birkaç saniye öylece baktıktan sonra hiçbir şey demeden çekip gittiğinde kaşlarımı daha fazla çattım.
“Ukala dev ne olacak?” Dediklerimi duymuş olacak ki adımlarını durdurdu ama arkasına dönmeden yoluna devam etti.
