Keyifli okumalar <3

Umutları tükenmiş bir kız. Hala umutları olan bir genç.

Akla gelmiyecek oyunlar, sırlar, intikamlar. Ve hepsini yapacak masum bir kız.

Zorlu bir mücadele. Zorlu bir hayat.

Aralanan sır perdeleri. Alınacak intikamlar.

Oynanacak oyunlar. Ve kapalı kartlar.

Peki ya Aysima, hepsinin üstesinden gelecek miydi?

Kamer, her şeyi bile bile Aysima'ya tekrar güvenecek miydi?

Peki ya en önemlisi Görkem, kalbi buruk ve temiz çocuk. Ona ne olacaktı?

Bu oyunda en büyük hasarı alacak olan üç kırık kalp ve mutlu olan bir katil. Bu dünyada hep kötüler mi kazanacaktı?

                                 💫

"Kabul etmedim de, ne olur kabul etmedim de Aysima." Umut dolu sesiyle konuştuğunda cevap veremedim.

Ne denirdi ki zaten. Onun canı yanmasın diye seninkini yakmaya çalıştım mı diyeyim? O üzülmesin diye seni üzmeye çalıştım mı? Onu alabilmek için seni mahvettiğimi mi? Hangisini? Gözlerindeki umut kıvılcımları yavaş yavaş yok olurken sakin adımlarla yanıma yaklaştı.

"Bir şey söylesene Aysima, kabul etmedim de. Ona yalan söylüyordum de." Dedi umutlu tutmaya çalıştığı sesiyle.

Dolu gözlerle gülümseyerek, "kabul etmedim desem inanacak mısın?" Dedim titrek sesimle.

Aramızdaki iki adımlık mesafeyi yok ederek yüzümü avuçları arasına aldı, kehribar gözlerini gözlerimden çekmeden anlını anlıma yaslayarak nefesini yüzüme verdi.

"İnanacağım," güven veren sesiyle,

"Söz inanacağım." Dedi kamer.

Yüzümdeki gülümseme yavaş yavaş yok olurken yaş akan gözlerimle sadece kehribar gözlerine odaklandım.

"Kabul ettim." Dedim ağladığım için boğuk çıkan sesimle.

Gözlerindeki yıkılmışlığı tüm benliğimle hissederken, o an sadece ölmeyi diledim...

Gözleri güzel adam, yüreği güzel adam, seni yıktığım için özür dilerim.

                                💫

Yazdığım ilk kurgum. Biraz acemice bir kitap olabilir ama güzel olacağından eminim. Lütfen desteklerinizi esirgemeyin.

Vote ve görüşlerinizi bekliyorum.