Kapıyı açmamla burnuma dolan koku ile günün gerginliği gitmişti çünkü bedeninde lavanta tarlası taşıyan kadını büyük yatağında yatıyordu . Hayır yatağı değil , yataklarıydı onu tanıdığından beri benim kelimesi bizim olmuştu . Buda ona büyük bir haz veriyordu daha fazla kapının eşiğinde durmak yerine kokunun sahibine gitti . Karanlık odanın içerisine normalden büyük camlar sayesinde ayın şavkı daha çok giriyordu . Oda bundan dolayı gece için bir aydınlatma istemiyordu . Birkaç büyük adımda mavi saten örtülü yatakta yatan kadınına ulaştı . Uzun gece karası saçlarının bazıları yüzüne gelmişti . Büyük elini kaldırıp , saç tellerini pamuk beyazı olan teninden nazikçe çekti . İşte tutulduğu kadının yüzü ortaya çıkmıştı . Kehribarlarının koyulaştığını hissediyordu . Onu izlerken hep böyle olurdu çünkü karşısında ki kadın onun tüm yaşamını oluşturuyordu . Ondan öncesi ölüm kokuyordu . Şimdi ise yaşam ev sahipliği yapıyordu . O var olduğu için yaşıyordu . Şimdi onun düşmanı olanların eceli olacaktı .
Yaşattıkları her saniyenin acısını bir can verecekti .
