@gozde_edmn
|
Yemek saati bitmiş, herkes dağılmaya başlamıştı. "Bu.. muhteşem" diye mırıldandım "Öyledir" "sen yemek katında değil miydin?" Merak edip sordum Onu en son yarım saat önce yemek katında gördüğüme eminim. Lucas Kıkırdadı. Komik bir şey Lucas Manzaraya baktı Odama geri girdim Saat 9a geliyordu kıyafetlerimi değiştirdim ve yatağa uzandım ve Uykuya yavaş yavaş teslim oldum .
"kar topu mu? hiç oynamadım" Victor gülümsemeyi bıraktı "nasıl? hiç mi" "evet. genellikle gittiğim yerlerde kar yağmazdı yada kar olduğunda da oynayacak kimsem olmazdı" Victor kolumu tuttu "iyi bir çocukluk yaşamadığını biliyorum. Annen seni çok severmiş ama burada olmanın en büyük sebebi Baban değil mi? 4 kardeşsiniz ve aralarında en tuhafı sendin" Dona kaldım "bunları nerden biliyorsun?" Victor sessiz kaldı "bunları kimseye anlatmadım.. yoksa gizlice odama girip günlüğümü mü okudun"
"evet dersem kızar mısın?" Victor gözlerini kaçırıyordu "evet ama fazla değil."
"veriyorum. kızarım ama fazla değil. Olan olmuş artık" Victor gülümsedi "sorun değil"
"üşüyorsun.. hadi içeri girelim" şöminenin yanındaki koltuğa oturduk "buraya her türlü girmek yasak ama seni sorun ediceklerini sanmıyorum"
victor sinirle lucasa bakıyordu "Sana ne oluyor?" Victor ayağa kalktı ve lucasın önüne geldi "saçmalıklarını aile odasında yapmanı önermiyorum"
yavaşça kapıyı açtım. ve karşımdaki manzara ile dondum kraliçe bana döndü "Gökçe.. burada ne arıyorsun?" victor hemen atıldı "ben getirdim.. üşümüştü ve şömine olduğu için buraya getirdim biraz durup hemen onu geri götürücektim"
Sophia Victorun kulağını sertçe çekti "Aile odasına hiç kimse giremez. bunu görmezden gelme hakkını kim verdi sana" Victor annesine karşın gözlerini kaçırdı "B-ben gerçekten özür dilerim.." Kraliçe Sophia parmağını sus olarak yaptı bende hemen sessiz kaldım "senin hatan yok Gökçe. Tek sorun Victor'un kuralları görmezden gelmesi" Lucasa baktım "neden öyle kötü şeyler söylediniz.." lucas bana baktı "üzgünüm. amacım Abimi sinir etmekti seni üzmek değildi" anlayış ile kafamı salladım Sophia bana gülümsedi "tamamı ile iyileştiysen Ashleyn'e yardımcı olursun değil mi?" gülümsedim "evet! ona yardım etmekten asla çekinmem" "güzel! öyleyse bugün biraz çalışın"
kafamı salladım ve yanlarından ayrıldım.. ama bütün suçun ben olduğunu düşündüm ama kütüphaneye yürümeye başladım..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
kütüphanedeydim ve saat 7'ye doğru geliyordu Ashlyen'e ders çalıştırıyordum 3 saattir bana katlanıyordu bu büyük bir başarıydı Ashleyn saate baktı "bugün için teşekkür ederim! hadi yemeğe gidelim erken gitmemiz daha iyi olur" gülümsedim ve ayağa kalkıp yemekhaneye yürümeye başladık "bir kaç hafta sonra bahar geliyor!" Ashleyn kıkırdadı "hava aniden değişim yapıyor- yarın sıcaktan yanarsan şaşırma"
gülümsedim. Yavaşça yemekhaneye gelmiştik yavaşça odaya girdik
Kraliçe Sophia ve Lucas oturmuş ve konuşuyorlardı.. ama Victor yoktu En son oturduğum yere oturdum ve beklemeye başladım "Victor nerede kaldı" Kraliçe Sophia ve Lucasın minik bir konuşmasını duydum "Birazdan gelir büyük ihtimal Babam ile beraber belgelere bakıyor" gülümsedim Victor çok çalışıyor olmalı..
yemek saatine 10 dakika kala kapı açıldı gelen Victordu.. yavaş adımlar ile yanıma oturdu "selam." Victor bana baktı bense gülümsedim "merhaba.. işin nasıl gidiyor? çok çalışıyor olmalısın." Victor önüne dönerken göz ucuyla bana baktı "evet. ama buna biraz ara vereceğim .. yani bir kaç ay sonra" camdan dışarı göz gezdirdim. "hak ediyor olmalısın.." "hayır. sen daha çok hak ediyorsun pamuk prenses. ben asla 8 yaşımdan 18 yaşıma kadar milletin ayak işlerini yapıp hayata pozitif bakmam ama sen bunu yapıyorsun. Bence en çok sen hak ediyorsun" gülümsedim "sağ ol ama bu zamana kadar hep kaybeden ben oldum, işimi iyi yaptığımı düşünmüyorum" "hayır Gökçe harika iş yapıyorsun. bu zamana kadar kaybettiğin şeyleri biliyorum ama artık kaybettiğin şeyleri kazanmaya başlayacaksın. seni kim isterse istesin ben seni kimse için değiştirmeyeceğim" yüzüm yanmaya başlamıştı önüme döndüm yemek saati gelmişti herkes yemek yemeye başladı gözüm Victora kaydı ve kıkırdadım Tavuğu öyle iştahlı yiyordu ki "Bir sorun mu var" ağzı dolu konuşmaya çalışıyordu bu onu baya komik yapıyodu minik bir kahkaha attım "Tavuğu cidden bu kadar mı seviyorsun?" Victor utandı ve gözlerini kaçırdı "gülmesene ya" bense önüme döndüm ve yemek yemeye başladım mutluydum. içimden bir ses burada hiç olmadığım kadar mutlu olacağımı söylüyordu |
0% |