Yeni Üyelik
6.
Bölüm

6.bölüm:kar topu

@gozde_edmn

Yemek saati bitmiş, herkes dağılmaya başlamıştı.
Yavaş adımlar ile Yeni Odama Gidiyordum Ve Kütüphaneye daha da uzaktı. Victor sağ olsun Odama gitmem 17 dakikamı aldı. Eşyaların çoktan Taşındığını duydum. Kapıyı açtığımda Odanın Daha geniş ve daha temizdi. eşyalarda yenilikler vardı.
Kitaplıklarda daha fazla süs vardı.
yatağım değiştirilmişti ve Daha da Yumuşaktı ama dikkatimi çeken Balkondu. balkona çıktım ve Mükemmel gün batımı ile göz göze geldim..

"Bu.. muhteşem" diye mırıldandım

"Öyledir"
Köşeye baktığımda Lucası gördüm

"sen yemek katında değil miydin?" Merak edip sordum Onu en son yarım saat önce yemek katında gördüğüme eminim.
Lucas manzaraya baktı sonra bana baktı
"Hızlıyımdır."
Gülümsedim
"balkonumda ne arıyorsun"
Lucas Önüme doğru geldi
"Balkonumuz. Bu balkon hem benim odama hem Victorun odasına Hem de senin odana bağlı."
"Victor neden benim bu odaya geçmemi istedi?"
Lucas Omuz silkti
"Eh senin o çocuk ile konuşmanı istemiyor. Şahsen bende O çocuktan kötü bir şeyler seziyorum"
Kafamı olumla salladım
"O benim tek arkadaşımdı.."

Lucas Kıkırdadı. Komik bir şey
olmamasına rağmen
"ben senin arkadaşın değil miyim? "
Gözlerim onunkilere kitlendi
"Ama Her gün gördüğüm birisi.. her 3 saatte selamladığım birisi"

Lucas Manzaraya baktı
"O senin komşun olduğu için öyleydi şimdi ki komşularım ben ve Victor"
Manzaraya baktım sonra Lucasa döndüm. ama lucas gitmişti.

Odama geri girdim Saat 9a geliyordu kıyafetlerimi değiştirdim ve yatağa uzandım ve Uykuya yavaş yavaş teslim oldum .


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Gözlerim Küçük bir irkilme ile açıldı. Yatakta dikleştim ve Saate baktım saat 4e geliyordu. Bu kadar erken uyanmamalıydım. Ama Kapım sonuna kadar açılmıştı ve dışarıda birisinin gölgesi bu tarafa doğru düşmüştü kalktım ve Yavaşça gölgenin sahibine doğru yürüdüm.. Victor Dışarıya bakıyordu arkadan ona doğru adımlar attım
"Bu kadar erken uyanman sağlıklı mı pamuk prenses?"
olduğum yerde kaldım
"Kim olduğumu Nasıl anladın?"
Victor yavaşça bana döndü
"Basit. ama sana açıklamayacağım"
Göz devirdim
"Senin odanda dinleniyor olman gerekmiyor mu?"
Victor Gülmeye başladı victorun gülmesini ilk kez görüyordum.
"Kızım. Vampirim ben ne uyuması?"
"..peki niye yemek yiyorsunuz"
Victor da afalladı ve bana baktı
Ben gülmeye başladım
Victor Gözlerini kaçırdı
"Annem yarı vampir Onun hala yemek yemesi gerek Bizde eşlik ediyoruz"
Gülümsedim
"Dün akşam Tavuğu nasıl yediğini gördüm Bu mu eşlik etmek"
Victor ve ben gülmeye başladık
"Tavuğu seviyorum" Victor sadece Bunu söyledi.
Dışarı baktım Kar yağıyordu
"Kar yağıyor"
victor cama baktı sonra bana baktı "benimle bi kar topu oynarsın artık"

"kar topu mu? hiç oynamadım"

Victor gülümsemeyi bıraktı

"nasıl? hiç mi"

"evet. genellikle gittiğim yerlerde kar yağmazdı yada kar olduğunda da oynayacak kimsem olmazdı"

Victor kolumu tuttu
"o zaman hadi gel dışarı çıkıyoruz"

benimle bahçede çıktı ve yürümeye başladık

bana baktı üzgün olduğumu gördü

"iyi bir çocukluk yaşamadığını biliyorum. Annen seni çok severmiş ama burada olmanın en büyük sebebi Baban değil mi? 4 kardeşsiniz ve aralarında en tuhafı sendin"

Dona kaldım

"bunları nerden biliyorsun?"

Victor sessiz kaldı

"bunları kimseye anlatmadım.. yoksa gizlice odama girip günlüğümü mü okudun"

 

"evet dersem kızar mısın?"

Victor gözlerini kaçırıyordu

"evet ama fazla değil."


Victor şaşkın şaşkın bana baktı
"fazla değil mi.. kişisel bilgilerine fazla değer vermiyor musun?"

"veriyorum. kızarım ama fazla değil. Olan olmuş artık"

Victor gülümsedi
"üzgünüm.. sadece kim olduğunu merak etmiştim"

"sorun değil"

victor eğildi ve bir avuç kar aldı ve bana fırlattı

"A! HEY!"
bana gülerek bakıyordu

elime bir kar aldım ve ona fırlattım ve tam tacına vurdum

"normalde tacıma dokunma cezası ölümdür."
soğuk kanlı şekilde söyledi ve bu beni ürküttü

"ama senin cezan..."

arkaya düşen tacını eğildi ve onu almak için eğildi bense yanlış bir şey yaptığımı düşünüp orda dona kaldım

aniden ayağa kalktı ve kocaman bir kar topunu bana fırlattı ve bende yere düştüm

"senin cezan buydu"
Victor kıkırdadı
bana dikkatlice baktı

 

"üşüyorsun.. hadi içeri girelim"
uzun koridorlardan ve merdivenlerden çıktık ve sonunda
beni büyük bir odaya getirdi

"burası.. ner-"

"aile odamız."

şöminenin yanındaki koltuğa oturduk

"buraya her türlü girmek yasak ama seni sorun ediceklerini sanmıyorum"


"ama neden.. ben kraliyet ailesi ile hiç bağım yok. hatta sizinle yemek yemem bile hata.."

"hayır değil."

aniden odaya Lucas girdi ve bizi görünce affalladı

"vay.. abim büyümüş Aile odasına kız atıyor"
lucas sinirle sırıtıyordu

şok oldum
"Prens Lucas.. ne diyorsunuz"

victor sinirle lucasa bakıyordu

"Sana ne oluyor?"

Victor ayağa kalktı ve lucasın önüne geldi

"saçmalıklarını aile odasında yapmanı önermiyorum"


Victor, Lucas ile dışarı çıktı ve ben Aile odasında kaldım.. sanırım burada olmam gerçekten bir hata

yavaşça kapıyı açtım. ve karşımdaki manzara ile dondum

Victor ve Lucas süt dökmüş kediler gibi duruyor ve Kraliçe sophia ise onları azarlıyordu

kraliçe bana döndü

"Gökçe.. burada ne arıyorsun?"

victor hemen atıldı

"ben getirdim.. üşümüştü ve şömine olduğu için buraya getirdim biraz durup hemen onu geri götürücektim"

 

Sophia Victorun kulağını sertçe çekti

"Aile odasına hiç kimse giremez. bunu görmezden gelme hakkını kim verdi sana"

Victor annesine karşın gözlerini kaçırdı

"B-ben gerçekten özür dilerim.."

Kraliçe Sophia parmağını sus olarak yaptı bende hemen sessiz kaldım

"senin hatan yok Gökçe. Tek sorun Victor'un kuralları görmezden gelmesi"

Lucasa baktım

"neden öyle kötü şeyler söylediniz.."

lucas bana baktı

"üzgünüm. amacım Abimi sinir etmekti seni üzmek değildi"

anlayış ile kafamı salladım

Sophia bana gülümsedi

"tamamı ile iyileştiysen Ashleyn'e yardımcı olursun değil mi?"

gülümsedim

"evet! ona yardım etmekten asla çekinmem"

"güzel! öyleyse bugün biraz çalışın"

 

kafamı salladım ve yanlarından ayrıldım.. ama bütün suçun ben olduğunu düşündüm ama kütüphaneye yürümeye başladım..

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

kütüphanedeydim ve saat 7'ye doğru geliyordu

Ashlyen'e ders çalıştırıyordum

3 saattir bana katlanıyordu bu büyük bir başarıydı

Ashleyn saate baktı

"bugün için teşekkür ederim! hadi yemeğe gidelim erken gitmemiz daha iyi olur"

gülümsedim ve ayağa kalkıp yemekhaneye yürümeye başladık

Ashleyn mutlu adımlar ile yürüyordu

"bir kaç hafta sonra bahar geliyor!"
gülümsedim
"ama sabah kar yağıyordu"

Ashleyn kıkırdadı

"hava aniden değişim yapıyor- yarın sıcaktan yanarsan şaşırma"

 

gülümsedim. Yavaşça yemekhaneye gelmiştik

yavaşça odaya girdik

 

Kraliçe Sophia ve Lucas oturmuş ve konuşuyorlardı.. ama Victor yoktu

En son oturduğum yere oturdum ve beklemeye başladım

"Victor nerede kaldı"

Kraliçe Sophia ve Lucasın minik bir konuşmasını duydum

"Birazdan gelir büyük ihtimal Babam ile beraber belgelere bakıyor"

gülümsedim

Victor çok çalışıyor olmalı..

 

yemek saatine 10 dakika kala kapı açıldı gelen Victordu..

yavaş adımlar ile yanıma oturdu

"selam." Victor bana baktı bense gülümsedim

"merhaba.. işin nasıl gidiyor? çok çalışıyor olmalısın."

Victor önüne dönerken göz ucuyla bana baktı

"evet. ama buna biraz ara vereceğim .. yani bir kaç ay sonra"

camdan dışarı göz gezdirdim.

"hak ediyor olmalısın.."

"hayır. sen daha çok hak ediyorsun pamuk prenses. ben asla 8 yaşımdan 18 yaşıma kadar milletin ayak işlerini yapıp hayata pozitif bakmam ama sen bunu yapıyorsun. Bence en çok sen hak ediyorsun"

gülümsedim

"sağ ol ama bu zamana kadar hep kaybeden ben oldum, işimi iyi yaptığımı düşünmüyorum"

"hayır Gökçe harika iş yapıyorsun. bu zamana kadar kaybettiğin şeyleri biliyorum ama artık kaybettiğin şeyleri kazanmaya başlayacaksın. seni kim isterse istesin ben seni kimse için değiştirmeyeceğim"

yüzüm yanmaya başlamıştı önüme döndüm

yemek saati gelmişti herkes yemek yemeye başladı

gözüm Victora kaydı ve kıkırdadım

Tavuğu öyle iştahlı yiyordu ki

"Bir sorun mu var"

ağzı dolu konuşmaya çalışıyordu bu onu baya komik yapıyodu

minik bir kahkaha attım

"Tavuğu cidden bu kadar mı seviyorsun?"

Victor utandı ve gözlerini kaçırdı

"gülmesene ya"

bense önüme döndüm ve yemek yemeye başladım mutluydum.

içimden bir ses burada hiç olmadığım kadar mutlu olacağımı söylüyordu

Loading...
0%