Ezgi Bütünü

Öncelikle yeni bir kitapla yine ve yeniden merhaba, beğeneceğinizi umarak sizi bölüme yolluyorum.

Keyifli okumalar

🕯️🎭

Ben Beste, ismimin anlamını aşkın her ezgisiyle oluşan bir bütünden alıyorum. Benliğimi, aşkın tüm ezgilerinin birleşiminden oluşturan bir kadınım. Aşkın şimdiye kadar midedeki kelebeklerden, pır pır uçan kalpten bazende düğümlenen boğazdan geçtiğine inanırdım.

Ancak şimdiye dönüp baktığımda aşkın bir zehir olduğunun farkına varıyorum.

Bana göre aşk seni kandıramazdı, çünkü yalan söyleyemezdi. Elbette kimin yalan söyleyip söyleyemeyeceğini anlayabilecek kapasitede biriydim, neler olduğunu sezinliyordum zira insan sevdiğinin içini görürdü. Ancak bu öyle büyük etkiye sahip bir zehirdi ki gören gözleri görmez kılan, duyan kulakları duymaz eden, dilin lal kalmasını sağlayan türdendi.

Her defasında ona yakıştıramamı ,bana kıyamaz demiştim. Her seferinde kalbinin içinde hissettiğim o ezginin gözlerinden geçişini görmüştüm. Bir telden oluşsada o ezgi, benim için çaldığına inanmıştım. Belki soğuktur o ezgi ama benim için yanmaya hazırdır demiştim.

Yanılmıştım.

Ben bu yaşıma kadar aşka sıkı sıkıya bağlanan, gözlerin yalan söyleyemeyeceğini düşünen çünkü yalanın hislerle ele verileceğini düşünen biriydim. Bana göre aşk her yaraya değerdi ancak kalpten bir ezgi gelmediğinde o iş biterdi.

Gözlerde yalan söylermiş, hislerde. Yara aşk uğruna alınmazmış.

Bir aşkın bitimiyle aynı gece başka bir aşkın kollarına atıldığımda bunun benim için iyi olmayacağını aslında biliyordum lakin inanmak istemiştim. O farklı demiştim.

Yine yanılmıştım.

Ben beste, ismimin anlamını yaraların haykırışlarından oluşan ezgilerin bütününden alıyorum.

🕯🎭

Ben Pars Rodrigue, yarı Türk yarı İspanyol bir ailenin tek çocuğuyum. Bana miras bırakılan kötülüğün yuvasını yöneten bununla gurur duyan bir adamım daha doğrusu gurur duyan bir adamdım.

O gece hiç olmaması gereken bir yerde olmaması gereken bir sebeple karşıma çıkmıştı. Sebepsiz yere kalbimi çarptıran bu kadını daha önce defalarca görmüştüm. Bana göre eşsiz güzelliğe sahip diğer insanlara göre ise ortalamanın üstünde olan sıradan bir kadındı. Onların fikirleri sikimde bile değildi ancak benimde onlardan biri olmam gerektiğinin farkındalığı vurgun yememe sebep oluyordu, buna engel olamıyordum.

O gece onu sıradan biri gibi görüp öylece geçip gitmem gerekiyordu ancak yapmamıştım. Güzel yüzünün altında saklanan amacı görememiştim. Onun ekseni altına girdiğim anda gözlerim kamaşmış ve bir kaç dakika içinde her şey tepetaklak olmuştu.

O hala orada duruyordu ama benim eskiden gördüğüm kadın değildi. Bir amacı vardı ve başarmıştı. Ailemin mirası benim de katkımla yok ediliyordu.

Ellerim arkadan zorla bağlandığında gözlerinde gördüğümü bu sefer ben kullanacaktım. Bir kez etkisi altına girmiş ve yenilmiştim ancak sıra bendeydi.

Geçen zamanın sonucunda ben kazanmıştım hemde iki kez. Hem onu hem mirasımı ama bu uzun sürmemişti. Yaptığımın kefaretini o ödemişti ve bu canımı yakmaması gerekirken yakmıştı. Hayatımdan, gözlerimden silinmesi bir kaç günü bile almamıştı. İyi oldu demiştim, nefret beslemiştim ancak onu hislerimden silememiştim ve şimdi önüme sunan bu seçenekte neyi seçeceğim hakkında bir fikrim dahi yoktu.