Keyifli okumalar...

-"Neden bahsediyorsun sen?"

-"Yok bir şey."

Ben onu tanımıştım ama ona kendimi açık edemezdim.Ani bir hareketle öne eğilip Demire küçük bir takla attırdım.Ayağa kalkmadan yüzüme bakıp gülümsedi.

-"Bunu sen istedin."Deyip hızla ayağa kalkarak beni yere çarpdı.Canım biraz acımıştı.Sanırım artık ilacın etkisi geçiyordu ve bende yarım saat bile dayanamamıştı.Yüzümü buruşturarak ayağa kalktım.

-"Pes!"

-"Tamamdır."Deyip başını eğerek onayladı.Yandan sırıtıp arkasını dönerek yürümeye başladı.Koşarak ona doğru gittiğimde aniden arkasını döndü ve beraber yere düştük.Göğsüne düştüğüm için istemsizce sırıtmıştım.İlk defa gördüğüm o muhteşem gülüşüyle başını geriye yatırdı.

-"Kurnazlık yapma,ben kazandım."

-"Tamam sen kazandın.Ama rövanşını alırım."

-"Ben rövanşını başka şekilde oynamayı tercih edeceğim.Şimdi üzerimden kalkarsan iyi olur,sonuçta bütün büyük sınıflar bizi izliyor."

-"Pardon."Deyip hızlıca üzerinden kalktım.İkimizde ayağa kalkıp aynı anda saçlarımıza dokunduk.Şaşırmıştım,benim gibi utanıyordu.Aynı anda sırıtıp başımızı yana yatırdığımızda, kendimi aynaya bakar gibi hissetmiştim.

-"Bir dahaki sefere."Deyip göz kırptıktan sonra arkasını döndü.Esma koşarak yanıma gelip boynuma sarıldı.Yanağıma sıkı bir öpücük kondurup gülümsedi.

-"Sen ablaların bir tanesisi.Gerçekten çok iyiydin.Ya sen kocaman adamları nasıl yere çarptın?"

Kaşlarımı kaldırıp muzrupça sırıttım.

-"Onu bir de ben bilsem,sana da açıklayacağım."

Boynunu kolumun altında alıp saçlarını karıştırarak salondan çıkardım.Beraber asansöre binip 8.kata çıktık.Yatakhaneye girip dolabıma doğru yürüdüm.Aklıma Canselden aldığım iğne gelmişti.Sonuçta kullanmamıştım ve onu yerine bırakmam lazımdı.Ama koyarken yakalanmak istemiyordum ve işime yaraya da bilirdi.Bu yüzden saklamam lazımdı.

Dolaptan havlu ve pijama alıp kapısını kapatıp kilitledim.

-"Ben de geleyim mi?"

-"Evet gel nöbet tut."

-"Tamam hadi gidelim."

Dopingin etkisi yavaş yavaş geçiyordu ve alnımdan soğuk terler akmaya başlamıştı.

Esmayla beraber 3.kata indik.Spor salonlarının tam ortasında ortak banyo vardı.

-"Sen kapının önünde bekle,erkek gelirse alma.İçerde kız var de,eğer dinlemez girerse çığlık at.Tamam mı?"

-"Tamam çığlık işi bende ablacık."

-"Sana bu konuda güveniyorum."Deyip sırıttım.Esma yaygara koparmakta bir numaraydı.Korkunca panik atağı tutuyordu ve avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

İçeriye girdim ve Esma kapının önünde beklemeye başladı.Zaten bana beş dakika yetiyordu.Şu an duş saatleri olmadığı için sadece ben vardım.Kabinlerden birine girip perdeyi kapattım.Havlu ve pijamaları duvarın üstüne koydum.Sıcak suyu açıp duşun altına girdim.Sıcak su ve bir bardak sıcak çayın bağımlısıyım.Her zaman yorgunluğumu alırdı ve en üzgün olduğum zamanlarda bile iyi gelirdi.Olur öyle,bazen bir bardak çay bile,en yakın arkadaşlarınızdan daha iyi gelir size.

Kitabımı ve çayımı senden çok seviyorum.Çünkü beni üzmüyor,kırmıyor,yıpratmıyorlar...

Sıcak su tenime değerken,bir anda içime ürperti gelmişti.Kabinin yanında biri vardı ve ayak seslerini duymuçtum.Hemen suyu kapatıp havluyu vücuduma sardım.

-"Esma,kardeşim sen misin?"

Cevap gelmemişti.Tedirginliğim git gide artıyor,saniyeler saatler gibi ağır ağır geçmeye devam ediyordu.

-"Kim var orada?"

Tekrar cevap gelmediğinde derince yutkunup,yavaşça perdeye doğru yaklaştım.Elimi uzatıp perdeyi açmak istediğimde,perde açıldı ve Demir yanıma girdi.Şaşkın bakışlarıma aldırmadan perdeyi kapatıp yüzünü bana döndü.

-"Ya ne yapıyorsun?"

-"Şşş sakın sesini çıkarma."

-"Ne yaptığını sanıyorsun?Hemen çık dışarı yoksa çok kötü olur."

Eliyle ağzımı kapatıp sırtımı duvara yasladı.Başını çevirip perdeye doğru bakıyordu.İçeride başkaları da vardı ve ayak sesleri geliyordu.Ellerimi sıkıca vücudumdaki havluya sarmıştım ve korkuyla bekliyordum.Aniden perde açıldı ve Demir beni saklamak için dudaklarım yaklaştı.

İçeriye bakan her kimse 'pardon' deyip tekra perdeyi kapatarak uzaklaştı.

-"Kimdi bu şimdi?"

-"Seni duşta yakalamak istiyordular.Konuşurlarken duydum ve buraya geldim."

-"Kimler ve neden?"

-"Kantinde dövdüğün çocuk işte,kızı sokmuş buraya git içeriye bak diye.Burada olduğunu görseler yanına geleceklerdi."

-"Gelip ne yapacaklar Demir?Saçmalama okul burası."

-"Nil burası normal bir okul değil."

-"Biliyorum ormanın ortasında saçmasapan bir gizemler falan.Ama bu çok fazla."

-"Hayır,burası normal bir okul değil,çünkü..."

-"Çünkü ne?"

-"Sen böyleyken konuşmasak daha iyi.Üzerini giy ve bahçeye gel.Partide seni bekliyor olacağım."

-"Çık dışarı!Fırsat kolluyormuşsun sen de!"Deyip dışarı ittim ve perdeyi kapattım.

-"Nil yalnış anlıyorsun."

Cevap vermeyerek pijamalarımı giyindim.

-"Ama neyse,sen bilirsin."Deyip gitti.Başımı olumsuz anlamda sallayıp ofladım.Esma neden haber vermemişti ki?Demir nasıl rahatça içeriye daldı?

Kabinden çıkıp hızla kapıya yöneldim.Kapıyı açıp dışarıya baktığımda Esma yoktu.

-"Esma neredesin?Ya ama ben seni her defasında aramak zorundamıyım?Neden bıraktığım yerde durmuyorsun ki?"

Söylenerek asansöre binip 8.kat tuşuna bastım.7.katla 8in arasında garip sesler duydum ama önem vermedim.Birilerinin işine burnumu sokup,bok uğruna gitmek istemiyorum.

Asansörden çıkıp hızla yatakhaneye girdim.Karanlık olduğu için içeriyi sadece ay ışığı aydınlatıyordu.Ranzamıza doğu yürüyüp Esmanın yatağına baktım ama yerinde yoktu.Etrafımda dönerek tüm yataklara baktım, ama şu an her kes partide ve gece derslerindeydi.Bu yüzden yatakhane boştu.

Dolabımı açıp şort ve tişört alıp giyindim.Sonra koşarak yatakhaneden çıkıp asansöre bindim.1.kat düğmesine basıp inmesini sabırsızlıkla beklemeye başladım.Durduğunda hızla çıkıp bahçeye koştum.Okulun neredeyse yarısı bahçedeydi ve kısık sesle de olsa müzik vardı.

Girişteki taşın üzerine çıkıp eyrafa göz gezdirmeye başladım.Ama Esma hiç bir yerde yoktu.Aklıma özel kattan gelen sesler ve Doruğun dedikleri gelmişti.

-"Bu olamaz."

Aşağıya atlayıp hızla içeriye koştum.Asansörün yanına geldiğimde 8.kata çağırıldığını görüp merdivenlere yöneldim.İkişer şekilde hızlıca çıkmaya başladım.Kalbim yerinden çıkmak üzereydi.Umarım düşündüğüm değildir ve Esmaya bir şey yapmamışlardır.

İçimden dua ederek çıkıp sonunda 7.kata vardım.Duraksayıp koridora göz gezdirdim.Kimse yoktu ve yine o odanın kapısı açıkı.Aynı loş ışık ve aynı boş karanlık koridor.İnleme gibi sesler gelmeye başlamıştı.Derince yukunup odaya doğru yürmeye başladım.

Adımlarım bana zıt şekilde isteksiz ve ürkekçeydi.Açık kapıya doğru yaklaşırken inleme sesleri daha da artıyordu.Tek isteğim bu seslerin Esmaya ait olmamasıydı.Kapıya ulaştığımda yavaşça aralık kalan yerden içeriye baktım.Ama bir şey gözükmüyordu.Net şekilde içeriye biri inliyordu ve sesi kulak perdemi yırtmak üzereydi.Çok acı çekiyor gibiydi.

Tüm cesaretimi toplayıp, kapıyı bir anda açarak içeriye daldım.Esma kanlar içinde yerde yatıyordu.

-"Esma.."Diye bağırarak yanına koştum.Başını kaldırıp kollarımın arasına aldım.

-"Esma aç gözlerini!"

Güçlükle yutkunup göz kapaklarını kaldırdı.Eteğinin altından akan kanlar bacaklarını tamamen kaplamıştı.Göz yaşlarımı tutamayıp ağlamaya başladım.

-"Abla,hani beni hep koruyacaktın?"

-"Yetişemedim ben,affet beni."

-"Hepsi..abla hepsi bana saldırdılar."

-"Ne yaptılar dövdüler mi?Lütfen sadece dövdüler de Esma!"

-"Hayır,sadece dövmediler..."