"Bazı bedenler yok olmak için doğarlar, bazıları ise hep var olmanın bir yolunu bulurlar," Duraksadı, alev gözleri gözlerim de kaybolmak istercesine baktı. "Bazen pürüzlerimiz is olur yüreğimize... O isi bir daha koklamamak için her şeyden kaçarız. Var olmaktan, nefes almaktan, ağlamaktan, gülmekten, " alev gözleri parladı "sevmekten..." Yurkundu, sesi nefes oldu. Ben hayat buldum. "Yaşamaktan, yanmaktan korkar oluruz. Oysa isler bizi ayakta tutan, var oluş sebebimizdir."
Gülümsedi, gülümsedim. Yıkılmaz omuzlarım yoktu. Maskelerim yoktu. Hayallerim vardı. gelecek için kurduğum hayallerim. "Ve unutmayız pürüzler bizim için bir sorun değil aksine en güzel farkımızdır!"
