Tam hazırlanmış dışarı çıkacak iken Selim amca ve Araf`ın seslerini işittim, hararetle bir şeyler tartışıyorlardı. İş ile ilgili olabileceğini düşündüm ta ki adımın geçmesi ile duraksadım. Sesleri net değildi bu yüzden merdivenlerin başında onları dinledim...
Duyduklarımın gerçek olmamasını diledim sadece bu yaşadığım şeylerin bir oyunun parçası olmamasını... Ama öyle değildi konuşulan her şey açık ve netti.
Madem bu oyunun en büyük parçası bendim, görelim bakalım oyun nasıl oynanıyor...
“Nereye gidiyoruz?” dedim kaskı başıma geçirirken.
“Beni daha iyi tanıman için, seni bir yere götürüyorum.” Dedi, daha çok merak etmiştim.
Motosiklette bindik, “Sıkı sarıl,” dedi ama ciddiye almadığım için gaza aniden yüklenince ister istemez sarıldım.
Motosiklet, koleksiyonum vardı ama sürmeye korkuyordum, belki Kaan bir gün bu korkumu yenmeme yardım edebilirdi.
İstanbul’un çok uzağında bir alanda motosiklet kalabalığı vardı. Hayatı nasıl geçmişti? Sürekli kavga, dövüş mü? Bunu mu bana gösterecek?
Yoksa gerçek benliğini mi? Burada ne öğrenecektim?..
