Güneş parlar mıydı bir gün bizim gibiler için? Ben kirliydim.
Ben kötüydüm.
Ben en kötüsüydüm.
Hangi abla kıyardı kardeşine? Yanlışlıkla hangisi öldürürdü? Hangisi kanı daha 7 yaşında bulaştırırdı ellerine?
Bu benim hikayem.
Bu hayata tutunmak zorunda bırakılanların, kül oluncaya kadar intikam ateşiyle yananların hikayesi.
Bu hikaye herkesin kendinden bir parça bulabileceği bir hikaye.
Bu hikayede mutlu son yoktu, bu hikayenin kötü karakteri bendim.
Hepimizin en masum ve saf duygularıyla başladığı bu yolculuğun bitişine verilebilecek tek bi isim vardı; Felaket.
Biz mahvolmuştuk.
Bir lise en fazla ne getirebilirdi ki?
Ölüm? Kan? Cinayetler?
En kötülerini yaşamıştık. Biz lanet bir oyunun içine düşmüştük.
6 kardeş, 6 dost, 6 arkadaş..
6 düşman.
Lavinia, ölüm çiçeği demek.
Ben lanetliydim.
Ben ölümden başka bir şey getirmezdim.
Son kez gözümde canlanan anılarla birlikte kulağıma doldu şarkı sözleri;
"Yıldızlara bak, biz küçüktük.."
