Aklında sessiz bir şekilde korkutmadan onu bulmak vardı ama başına yediği darbe ile hayalleri sekteye uğramış ağzından da beklenmedik darbe ile bir inilti kaçmıştı.
"Siktir!" Diyerek sesini yükseltti başının arka tarafını tutarak.
Elindeki telefon yere düşüp etrafı hafif bir açı ile aydınlatınca arkasını döndü.
Tam yüzüne okkalı bir yumruk yiyecekti ki ona gelen darbeyden ince bileği tutarak kurtulmuştu.
Ve yerde çarpan cam sesleri.
Elinde sımsıkı tuttuğu yarısı kırılmış vazo düşmüştü.
"İMDAT,EVİME HIRSIZ BİR SAPIK GİRDİ!" Diye bağıran alarcın ile neye uğradığını şaşırdı.
Ensesine değen sıcaklık ile kafasının yarıldığını anlamış bulunmaktaydı.
Bakışlarını ona korku ile bakan kızıl saçlı ve yeşil gözlü kadından ayırmadı.
Saçları ve yeşil büyük gözleri ufacık ışıkta bile parlıyordu.
Bileğini tutan kadın`ın korku ile çırpındığını görünce ona doğru bir adım atıp, "hayır hırsız değilim sakinl-"diyecekti ki bacak arasına gelen tekme ile "KES ŞUNU HIRSIZ DEĞİLİM" diyerek bağırdı.
Canı acımıştı, sonuçta vurmulmayacak bir yerdi.
Alarcın korku ile gözlerini yumduğunda, sakinleşmek için sabır diledi ve öyle konuşmaya başladı.
"YÜZBAŞI KUTAY KURT" diyerek kendini tanıttı.
Alarcın duyduğu isim ile gözlerini irice açıp karşısındaki adama baktı ve yutkundu.
İşte şimdi bittin kızım alarcın diye geçirdi içinden.
"Sana ver diyorum" diyip saye ye uzanmaya çalıştı babası.
"Hayır! Kızıma dokunma" dedi annesi sesini yükselterek.
Babası sarhoştu yine biliyordu saye.
Ayakta duramıyordu.
"Sen bana mı bağırıyorsun lan" diyip annesine tokat attı babası.
Küçük saye ye eşlik edip "ANNE!" diye bağırdım.
Annesi yere düşmüş, hiç iyileşmeyen dudağı patlamışti.
"Gel buraya!" Diyip kızına uzandı babası.
Saye kaçtı odanın diğer ucuna.
Babası gidip annesinin az önce şevkatle okşadığı saçlarını tuttu acımadan.
Herkes çırpındı sanki onu kurtarabilecekler gibi.
Bende çırpınıyordum ama olmuyordu.
Ne annemi ne de saye` yi kurtarabiliyordum.
Annesi ayağı kalkıp babasının elinden saçlarını kurtarmaya çalıştı kızını incitmeden.
Babası daha sıkı sarıldı saçlara, annesini itip yüz üstü düşmesini sağlarken.
Ağlamaya başladı saye, benim gibi.
"BIRAK ONU!" dedi annesi ayağı kalkıp babasına vurmaya çalışırken.
Babası darbeleri umursamadı ama saçlarını bırakıp annesine yöneldi.
Bir tokat daha atıp düşürdü annesini yere.
Daha çok ağladım çırpınırken.
Tekme attı kardeşinin olduğu yere,
"HAYIR!" diye haykırdım.
"Yapma baba" diye yalvardı saye babasının bacaklarını tutmaya çalışırken.
Durmadı babası.
Vurdu, üst üste aynı yere vurdu.
İşte saye orda kaybetti kardeşini.
Saye haykırdı, bende burda haykırdım.
Diğer herkes ağladı saye ve annesine.
Babası acımadı ikisine de.
Annesi kendinden geçti saye`nin.
Ağzından ve bacak arasından kanlar akarken.
Babası durdu, saye annesine koştu.
Yanına diz çöküp küçük elleri ile annesinin yüzündeki kanları silmeye çalıştı.
Gözyaşları karıştı, annesinin kanlarına.
"Anne uyan" dedi saye ağlarken.
"ANNE UYAN" diye bağırdım bende.
"ANNE!" diye bağırdım boğazım yırtılırcasına.
Ahmet güldü, Sibel de onun gülüşüne güldü.
Nefret, acı, keder, hepsi içimdeydi.
Allah şahidim ki annemden akan her bir kanın acısını çıkaracaktım.
Babası saye`nin kolunu tutup uzaklaştırdı annesinden.
Saye çırpındı, benim gibi.
Burdaki herkes gibi ağlayarak.
Kapı ikinci kez açıldı.
İçeriye 3 adam girdi.
Saye daha çok korktu bu büyük adamlardan.
Mir dönüp bana baktı.
Annemin nasıl öldüğünü biliyordu.
Göz bebekleri titredi.
Dudakları gibi ama başını yana çevirip ne ekrana ne de bana bakmayı reddetti.
Diğer herkes kaskatı kesilmiş bir şekilde kimi ekrana kimi bana bakıyordu.
"Ne bu kadının hali, ölü bir kadın istemedik" dedi ortadaki adam.
Saye anlamadı ama babası anlamış olacak ki,
"Zorluk çıkarmaz işte, ne yaparsanız yapın" dedi.
Herkesin kanı dondu,anladılar.
"KAPAT ŞUNU ARTIK, ALLAH`IN BELASI" diye bağırdı duru ağlarken.
"ADİ PİÇ"diye bağırdı karan.
İlayda başını omuzuma saklayıp hıçkıra hıçkıra ağladı.
Beren donmuştu.
Mert ve Alper gibi.
"Kızı götür burdan, sende çık parayı halledeceğiz" dedi diğer adam.
Hiçbir zaman unutmazdım o pis kokularını.
Babası gibi sarhoştu 3`üde.
Babası kolunu tutup çıkarmaya çalıştı saye` yi.
"ANNE UYAN KORKUYORUM"diye bağırdı küçük boğazı ile, canı acımıştı.
Annesi gözlerini araladı saye` nin sesi ile.
Saye gülümsedi annesi kurtaracak yine koruyacaktı onu.
Ama annesi tekrar gözlerini kapatmadan önce tek bir şey söyledi ona,
"Özür dilerim, affet beni" bu cümleyi anlamadı o zaman saye.
Şimdiki karaca` nın aksine.
Babası çıkardı odadan onu zorla.
Kapı kapandı.
Saye`nin "ANNE"diyen çığlıkları kaldı kapının arkasında.
İşte saye orda anladı annesinin de öldüğünü.
Onun yerine ben bağırdım duymayacağını bile bile, "ANNE UYAN"dedim ağlayarak.
Bir adam kaldırdı annemi yerden.
Bir çuval gibi attı büyük koltuğun üstüne.
"DOKUNMAYIN ONA, O HAMİLE CANINI YAKMAYIN" diye bağırdım.
