Kollarımı tutarak beni kendine çekti. "Gülüm,"dedi.
"Bu bir çare aşık, her gün seni kaybetme korkusuyla yaşadı."
Nefesi nefesime karıştı. "Gitme, ne olur gitme."
Derin bir iç çektim.
Gözlerine bakarak,
"Tuğrul, asla seni bırakmam. Hiçbir yere gitmeyeceğim," dedim.
Buruk bir şekilde gülümsedi.
"Biliyorum, isteyerek gitmezsin, ama olur da bir gün, kendi zamanına dönersen, bana geri dön."
