Asker; orduda görevli, erden mareşale kadar rütbeye sahip kişi.

Çoğu kişi böyle bilir askerin tanımını ama asıl tanım böyle olmamalı, asıl tanım; bir avuç toprak uğruna kan döken yiğitler. Olmalı.

"Yattıkları yerden para kazanıyorlar" der çoğu kişi "ne var ki bunların işinde, basit." der, küçümserler ama bilmezler çektikleri çileyi. Tim arkadaşının yanı başında şehit olmasının ne demek olduğunu. Devrenin ailesine şehit haberini verirken ki zorluğu. "Sana nasıl kıydılar oğlum!" Diye bağıran annenin feryadını, "ben size oğlumu böyle mi teslim ettim!" Diye bağırarak ağlayan babanın çektiği acıyı. Her gece abisi için dua eden kız çocuğunun yüreğinde ki o çaresizliği bilmezler ama konuşurlar.

Bir boyunda iki künyeyi taşımanın verdiği ağırlığı da bilmezler. O iki künyeyi avucuna alıp yaşanılan anıları tekrar hatırlamaya çalışmanın ne olduğunu tahmin bile edemezler.

"Kolay" derler ama anlamazlar en zor meslektir askerlik.

Çektikleri onca zorluğa, acıya rağmen tek cümle olur hepsinin ağızında "vatan sağ olsun."

Peki ya vatan nedir? Bizler ne için savaşıyoruz? Ne için can veriyoruz?

Para üstünü on TL eksik verdiği için daha 18 yaşında olan kasiyeri dövmeye çalışan adam için mi?

Daha iki yaşında ki bebeğe tecavüz eden şerefsizler için mi?

Sevgilisi kısa etek giyindiğinden dolayı hiç gözünü kırpmadan bıçaklayan erkek için mi?

Biz neden kardeşlerimizi toprağa veriyoruz?

"Vatan sensin." demişti bir keresinde abim anlamamıştım "vatan biziz." demişti daha sonrasında, öylece bakmıştım abime. O zamanlar anlamamıştım dediğini.

"Anlamıyorum abi, değer mi bu insanlar için bunca çileye?" Dediğimde kaşlarını çatıp bakmıştı bana "aldığın meyvelerden çürük çıktığı için bütün poşeti mi çöpe atarsın?" Dediğinde duraksamıştım o gece uzun uzun düşünmüştüm o cümleyi.

O cümleyi uzun uzun düşünmüştüm ama o geceden sonra abimi bir daha göremeyeceğimi hiç düşünmemiştim.

Yatmadan önce bana kurduğu son cümle "her şey can için Canan için göz kırpmaz can veririz bir avuç toprak için." olmuştu sorgulamamıştım çünkü o cümleyi her gün defalarca söylerdi.

O gece anlamıştım ki asker; üşümeyen, yorulmayan, acıkmayan, susamayan, uyumayan, durmayan, gıdası vatan aşkı, oksijeni vatan olan kişilerdir.

Kolay değildir askerlik, birinin kanlı beresine sarılıp günlerce ağlamak hiç kolay değildir.