Kim isterdi ki bile bile yanacağı bir ateşe atlamak? onu bıçaklamak için her zaman arkasında duran bir kadına hangi adam gözü kapalı güvenirdi? Akıl karı mıydı? Ama o istedi... Onu yakacağımı bile bile, içimdeki nefretin sönmeyeceğini, aksine zamanla ikimizi de kül edeceğini bile bile. Kendini yakmıştı, ama yanarken beni de beraberinde götürecekti. Bu ateşten ne o ne de ben kaçabilecektik. Küllerimiz savrulacak ve biz huzur bulacaktık.

Ben Gülce, Ailemi bırakıp da geldiğim Karadeniz`de, hiç bilmediğim bir memlekette öğretmenlik yaparken, tam da yapayalnız kaldım dediğim anda, birisinin ailesi olmak için adım atmıştım buralara. İkinci bir aile, bir sürü arkadaş ve bir yaren kazanacağımı bilmeden. Ve birinin yareni olacağımı bilmeden...