Seslenişlerimiz boşumaydı. Ne o bizi duyabilirdi, ne de biz ona sesimizi duyurabilirdik..
Bir kelebek daha, hayatının baharını yaşayamadan göçmüştü bu dünyadan..
İnsanların ayaklanması için, daha kaç kelebeğin göçmesi gerekiyordu bu dünyadan?
Ben kardeşimi kaybetmiştim. Ama bu insanlık, bir günah daha kazanmıştı..
Ben arkadaşımı kaybetmiştim. Ama bu insanlık, daha da vicdansız ve kör olmuştu…
~~~~~~~~
“Kelebeklerin ömrü neden bu kadar kısa?”
Herkesin sorduğu bir sorudur bu aslında. İnsanların, hayvanların, bitkilerin ve böceklerin. Aklınıza gelebilecek her türlü canlının sonudur ölüm.
Şimdi hüznün, acının, hayal kırıklığının ve aşkın başladığı yerdeydik. Ben Umay Karahan. Her gün her saniye, bir kelebek daha ömrünün sonundaydı. Ve, bende o kelebeklerden biriydim…
Benimde hikayem şimdi başlıyordu.Yalanlarla, öfkeyle, hırsa ve en önemlisi aşkla dolu bu hikayeme. “Sende hoş geldin kelebek…”
