Kabullenerek,vazgeçtiklerimiz bizi yeniden ayağa kaldıracak,güçlendiğimiz yaralardan öyle güzel çiçekler açacak ki,yeniden inşa ettiğiniz o ihtişamlı bahçeyi,hayatınızdan çıkardığınız insanlar size sunamayacaktı. Bu yüzden düzeni bozuk,solmuş,biçilmemiş bir bahçeyi,güzelleştirmenin tek yolu “Kurtulmak,yeniden inşa etmektir.” Sen de tam bu noktada işte bu döngüyü kırarak,bahçeni yeniden inşa ediyorsun. Emin ol öyle güzel olacak ki o bahçen,en azından eskisi kadar bakımsız ve yetersiz olmayacak. Sen başarmayı seçtin. Sen değerli olmayı seçtin. Sen önceliği seçtin. Sen mutluluğu seçtin. Sen huzuru seçtin. Sen kendini seçtin. Sen,sen olmayı seçtin. Sen,kendine olan saygını seçtin. Unutma çiçeğim, Sen düştüğün yerden güzelsin...

Bazen doğru sandığımız herşey yanlış, gerçek sandiklarimiz birer yalan olur...

Onu ilk ben gördüm benim karım olmalıydı dedi Ömer ağa,Sen öğle san bende gördüm, Abi o artık benim karım ondan uzak dur abimsin demem dedi Azat ağa.... Dans etti kadın kendi etrafında, etrafında ona bakan 2 adamı bilmeden, yüzünü gökyüzüne çevirdi karanlıkta çıkabilecek yıldızları bilmeden,o güneşi görmüştü artık biliyorduki yıldızlar güneş olmadan parlayamazlardı, peki ben yildızsam parlamama sebep olan guneşim kim?dedi kendi kendine, başını yukarıya doğru çevirdi güneşi beklerken Ateşi gördü, Ateş parlatır mıydı yoksa yakar mıydı? Elini hafif çıkmış göbeğine koydu, "benim güneşim senmisin masalım"dedi, Bir ses duydu, ismini söylüyordu Nazlı diyordu, bu ses kimindi ki Nazlı`yı etkiliyordu, Azad kocasıydı ona aşık olduğunu sanmıştı, sonra fark etti ateşe aşığım dedi, peki aşkı tatmışken bu ses de neydi? Kime aitti ki bu ses, bir ses yüreğini titretmeye yetiyordu……… Not: farklı bir berdel hikayesi okumak istiyorsanız buyurun ☺️

Lavinya adını aldığı çiçeğin kaderini paylaştığını düşünmüştü hep. Erken bir ölümle ziyaretçilerini, toprağında açan çiçeklerle selamlayacağını. Ama kaderin ondan habersiz başka bir planı vardı. Taşıdığı ismi, hakkını vermek istercesine bastığı topraklara ölüm getirdi. Sessizce. ~ ~ ~ "Hep böyle asık mıdır suratın? Gülüşü bu kadar güzel olan bir kadının, bunu saklaması günah sayılmaz mı?" Sigarasını dudaklarının arasına sıkıştırmış olan adamı süzdüm bir süre. Sanki normal bir sohbet içindeymişiz gibi rahattı. Ben ise öfke ve çaresizlik içinde yuvarlanıyordum. "Ancak canını aldığım gün gülümserim sana." Sözlerimin üzerinde zerre etkisi olmazken yüzüme doğru eğildi hafifçe. "Lavinia. İstediğin kadar nefret et benden. Ama gerçeklerden kaçamayacaksın. "

Amcasının Onu sattığı Adamlardan Kaçarken,Mafya Liderinin Cinayetine Şahit Olur.Mafyanın Onu Öldüreceğini Düşünürken,Mafya Onu Korumak için Himayesi altına almıştır.ve mafya lideri ona Aşık olmuştur.. 2025:01/12🦋

Küçük yaşta annesi ve babasıyla verdiği sevgisizlik savaşında, paramparça olmuş Asena Altun`u çok daha karanlık ve zor günler bekliyordu. Ancak Asena, bu karanlıktan ustaca sıyrılmasını sağlayacak, zehir kadar güçlü ve etkileyici bir iradeye sahipti. Bu zehirli güç ona yer altı dünyasına hükmedecek, cesaret ve vizyonu bahşediyordu. Asena Altun`nun, hayatla mücadelesine şahit olmaya hazır mısınız?

❗️Şiddet ve şiddet kelimeleri barındırır lütfen bunu göze alarak okuyun❗️ İstanbulun en zengin adamlarından 24 yaşında Ünlü iş adamı ve mafyası olan Kuzey kılıç ve 22 yaşında Defne akkaya Babası tarafından defalarca şiddete ve cinsel istismara maruz kalması

Gianluca Moretti, İtalya’nın en korkulan mafya liderlerinden biri. Gücü, serveti ve acımasızlığıyla ün salmış bu genç adam, her zaman istediğini almayı bilen biri. Ancak İstanbul’da kaybettiği bir ihale, onun için sadece iş dünyasındaki bir yenilgi değil, karanlık geçmişinin gölgesinde kalan bir gecenin başlangıcıdır. O gece, Gianluca sarhoş bir halde hiç hatırlamak istemeyeceği bir hata yapar. Melis ise, o karanlık gecenin yükünü taşımak zorunda kalan masum bir genç kadındır. İkilinin yolları, sırlar ve hesaplaşmalarla dolu bir gelecekte yeniden kesişecektir. Peki, hiçbir şey hatırlamayan bir adamla, o geceyi asla unutamayacak bir kadın arasında nasıl bir bağ kurulabilir? Gücün, intikamın ve vicdanın sınırlarında dolaşan bu hikaye, sizi karanlık bir dünyanın içine çekecek. Geçmişin gölgeleri, bir gün mutlaka aydınlığa çıkar. Ama o gün geldiğinde, herkes bu gerçekle yüzleşmeye hazır olacak mı?

Beria daha 16 yaşında ailesinin baskısına dayanamayarak evden kaçar ve arkadaşıyla yaşamaya başlar. Bir süre sonra kendine tamamen yeni hayat inşa etmiş Beria kendini çok zor durumda bulduğu bi zamanda karşısına yarı yabancı yarı Türk mafya olan Ares Oner çıkar...

İstanbul’un her bir köşesinde ard arda cesetler bulunmaya başlanır. Tüm ülke ayağa kalkar. Herkesde korku ve panik hakimdir. Birbiriyle alakası olmayan bu insanları birbirine bağlayan tek şey kanlarında ne olduğu saptanılamayan tuhaf bir maddedir… İstanbul’un bir seri katili mi var? Katil kurbanlarını nasıl seçiyor? Maktüllerin kanlarında bulunan bu madde ne? Komiser hızla odaya girdi. “Başkomiserim maktülü araştırdık.” “Eeee kimmiş? Neciymiş?” “Başkomiserim bir bilgiye ulaşamadık.” “Anlamadım?” “Başkomiserim, maktülün ne adını bulablidik ne ailesini ne de işini. Adamın hiçbir yerde kaydı yok. Hiçbir mobese kamerasında gözükmüyor. Sanki hiç doğmamış, sanki hiç yaşamaış gibi. Sanki…sanki bu dünyadan değil gibi…”

Numara sallayan Asena`nın dünyaca tanınan polislerin bile adını anmaya korktuğu Rus mafyaya denk gelmesi.

"Selamın Aleyküm" "Kimsin" "İnsan bir Allahın selamını alır, ayrıca eben" "Kimliğini bulmam iki dakikamı alır" Bu adam kendini mafya falan mi zannediyordu, mafya çıkıp beni kaçırıyor demi deyip kahkahayı bastım. "O gülüşün her an solabilir Mira YÜREK" Kaşlarım kendiliğinden çatılmıştı çoktan. "Sen ismimi nerden biliyorsun" "Dahalarını da biliyorum merak etme" "Engelliyorum" Engelleye basmadan önce son bir mesaj gelmişti ama aldırmayıp sohbeti sildim. "Başına büyük bela aldın güzelim"

Sıradan birinin devamı yani ikici kitabı iyi okumalar😊

"Sen benim sadece bir parçam değil, sen benim her zerremsin. Her hücrem sensin. Ben tamamen senden ibaretim. Seninleyken adım gibiyim, yanıyorum. İçimde bir sen var... beni ısıtıyor hatta yakıyor. Ama seni de yakıyor." Yalanların yaşadığı doğruların ölmeye yüz tuttuğu bir hikaye... Her şey ortaya çıkacak! Ateş`ten bu çember hepimizi yakıp yıkacak. Bizler küllerimizden doğacak olanlarız! Hayatım bir korku filminden farksızdı zaten. Ruhum cinayete kurban gitmişti. Ama bir cinayete benden nefret eden biriyle beraber tanık olmak! İşte bu her şeyin tamamen bittiği noktaydı o anda. Ama ne derler bilirsiniz `Her son bir başlangıçtır` Küçük bir not: Her şey 9. Bölümden sonra başlıyor, yani oraya kadar biraz sıkıcı ilerliyor. Baştan söyleyeyim🪐 "Bir insan daha kaç yerden kırılabilir? Bir ruh daha ne kadar parçalanabilir? Ölü bir ruhu bile nasıl hala öldürmeye çalışabilirler!? Daha ne kadar sürecek bu eziyet, daha ne kadar çekeceğim ben bu hayatı. Dönüyor, durmuyor. Sanki beni her defasında daha da sert düşürmek için çabalıyor" diyebildim gözyaşlarımın arasında. "Düşmek bir yana dursun, ben olduğum sürece bir daha asla üzemeyecekler seni. İzin vermem buna. Parçalanmış kalbini iyileştiremem ama senin için kendi kalbimi söker takarım sana. Sen benim hem gündüzüm hem gecemsin. Ancak kalbim sende atarken ben nefes alabilirim. Sen benim her şeyimsin lan" diyerek kendine çekti beni. Sıkı sıkı sarıldı sanki bir daha hiç bırakmayacak gibi. Ona tutundum sadece. Yaşamak için aşık olduğum adama tutundum sadece. Nefes alabilmek için ona tutundum... Tüm hakları saklıdır, bana aittir.

"O Doğu`ysa ben Batı`ym." "O siyahsa ben beyazım." Diye haykırdı genç kız. Fakat bu cümleleri kurarken bu hikâyenin aslında Doğu`yla Batı`nın kavuşmasını, siyahın beyaza karışmasını anlattığını bilmiyordu. Öğrendiğinde ise hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Çünkü çoktan kendi hikâyesinde hem kazanmış hem de kaybetmiş olacaktı. Kaybetmek de kazanmak da daha önce onun için hiç bu kadar zevkli olmamıştı.

"Biliyor musun?" dedi gözlerimin içine bakarak. Eş zamanlı olarak bana doğru bir adım daha attı, aramızdaki mesafeyi iyice kapattı. Gözlerimi ondan kaçırıp geri çekilmek yerine korkmadan, tüm cesaretimle ben de konuştum.⠀ ⠀ "Neyi?" Yüzünde hafif bir tebessüm belirdi. İlk defa yüzüne bu kadar dikkatli bakıyordum. Bu yüzdendir ki günlerdir beraber olmamıza rağmen sol yanağındaki küçük gamzeyi şimdi fark etmiştim. ⠀ "Seninle..." dedi ve sustu. Bu sefer yüzündeki gülümsemeyi daha da büyüterek devam etti. ⠀ ⠀ "Başka bir zamanda ve başka bir yerde tanışmış olsaydık..." diyerek bir adım daha attı. Ela gözleri gözlerime odaklıydı, anlamlı bakışları vardı. ⠀ "Ve sen o adamın kızı olmasaydın." diye ekledi ve ilk kez gözlerini benden kaçırdı. Aynı zamanda kaşlarını çattı. Ne zaman babamdan bahsetse yüz ifadesi sertleşiyordu. ⠀ ⠀ "Ne olurdu o zaman?" diye sordum merakla. Öfkeyle yanan ela gözleri beni bulduğunda bakışları yumuşadı ve iç çekerek cümlesini tamamladı. ⠀ "Muhtemelen sana aşık olurdum." Kapak tasarımı @hestianinkalemi`ne aittir.

"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım. "Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş olmamdan memnun olduğunu belli edecek bir ifadeye büründü. Bu sinirlerimi bozarken gözleri üzerimde geziyordu. "Hayır Stajyer bu kadarı yetmez. Yapman gereken bir şey daha var." "Neymiş o?" Bakışları üzerimde gezinmeye devam ederken bir adım yaklaştı. Ondan uzaklaşmak istedim fakat belimden tutup kendine çekerek buna engel oldu. Şaşkınca olduğum yerde kalırken dudaklarıma baktığını fark ettim. Yutkundum. Bir şey söylemek için cesaretimi toplayıp dudaklarımı araladım ama o daha önce davranarak beni şok edecek o cümleyi kurdu. "Çok güzel olmuşsun bugün, bir daha bu kadar güzel olma. Aklım sende kalıyor ve işime odaklanamıyorum, senin yüzünden bugün tüm işlerim aksadı."

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu. "İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi. "Öğrenmek zorunda kaldım diyelim." Gülümsedim, biraz daha yaklaştı, birkaç adım geri gittim ama sırtım soğuk duvara temas edince durmak zorunda kaldım. Fakat o durmadan üzerime gelmeye devam etti. Kaçmak için sağ tarafa doğru geçecekken kolunu önüme kalkan etti. Boş bir anında sol taraftan kacayım dedim ama bu sefer de diğer koluyla önümü kapattı. Tamamen onunla duvar arasında kalmıştım, kaçmama izin vermiyordu. Sırtımı duvara yasladım, yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Ne yapıyorsun?" "Konuşmamız gereken şeyler var." "Evet var ama bunu aramızda mesafe varken de yapabiliriz." "Yapamayız, böyle konuşmak istiyorum." Cevap verecekken gördüğüm şeyle sol gözünün altına düşen kirpiğini nazik bir şekilde aldım. "Kirpiklerin dökülüyor." Dudaklarındaki tebessüm büyüdü, sessiz kaldı. Sağ yanağında küçük bir gamzesi vardı, yakın olduğumuz için fark edebilmiştim. Kirpiğe usulca üfleyerek gözlerimi yeşillerine çevirdim. "Badem yağı sürebilirsin, çok iyi geliyor." Tek kaşı kalktı, söylediğim şeye şaşırmış gibiydi. Fakat bu şaşkınlığı üzerinden çabucak atıp kaçmamı engellemek için önüme kalkan ettiği elini duvardan çekti, cebine attı. Merakla ona bakarken elini cebinden çıkardı, badem şekerlerini uzattı. "Yer misin?" Elinden bademleri alarak birini ağzıma attım. "Çok severim." Biraz daha yaklaştı, derin bir nefes aldı. "Badem şekeri gibi kokuyorsun." Badem şekeri mi demişti o? Şaşkınca bakarak elimdeki bademleri kokladım. "Güzel kokuyorlar yalnız." Başını salladı. "Biliyorum." Gülümsedim, kendisi de bir şeker yedi ve ekledi. "O yüzden söyledim zaten."

Kendi geliştirdiği bir uygulama sayesinde insanlara ulaşıp para karşılığında her türlü işi yapan, bu sayede şehir efsanesine dönüşen MK`nın yeni işi ünlü iş insanı Alaz Demiray`ın iş dünyasında yaptığı tüm yolsuzlukları ortaya çıkarmaktır.

pişmanlık benim ruhumu terk edeli çok oldu. ben bir savaşa girdiysem ya onu kazanırım yada kazanırım. benim için diğer seçenek söz konusu bile olamaz.

Tesettürlü kıza kafayı takan mafya.

İnce beli avuçlarımda kaybolurken, hafifçe boynuna doğru uzandım ve öptüm. Sıcak teni dudaklarıma değer değmez nabzı hızlandı, ellerimin içinde titremeye başladı. Benim de ondan farkım yoktu aslında. Onu gördüğüm ilk andan beri alev alev yanıyordum. Arzularım tüm bedeni ele geçirmiş, tüm benliğimi darma duman ediyordu. Karşısında güçlü görünmenin bu kadar zor olduğunu asla bilmeyecekti. Benim aksime o zayıflıklarını göstermekten çekinmiyordu. Bu da onu benden daha güçlü kılıyordu. O benim zaafım, ben onun zayıflığıydım. Gri bulutların arasında, toprağa karışmayı bekliyorduk sanki... Ya bizimle filizlenecekti bu hikaye ya da yağmur doluya, dolu fırtınaya, fırtına kasırgaya dönecek, önüne kattığı her şeyi yerle bir edecekti…

Bade Açık. Ailesi tarafından asla sevgi görememiş bir kız. Ablası Cansu Açık. Ailesi tarafından çok seviliyordu. Cansu Trabzonlu bir mafyanın kardeşine sevdalanmıştı. Peki ya cansuyu istemeye geldiklerinde Trabzonlu mafya badeye takıntılı aşık olursa? İyi okumalar...

Bir mafya` nin ilk defa bir kadına aşık olup onu kaçırmasıyla aksiyon, aşk, nefret dolu bir hikaye başlıyor. ~"İşine bak Zorlu" "Benim işim sensin güzelim"~