Biz geldik ballarım:)

Kimler platonik takılıyor buraya yazarsanız konuşuruz.

Biraz platonik biraz mafyatik biraz da aşkla takılacağız.

Bizi nereden keşfettiğinizi öğrenebilir miyim?

Oy verip yorumlar bırakmayı ve beni takip etmeyi unutmayın lütfen.

∆ ∆ ∆

Ne zaman özlesem Hande'yi sayfasına giriyor uzun uzun geziniyordum. Bazen de paylaşımlarının altına onu öven yorumlar bırakıyor bir bakıma içimi döküyor Hande'ye olan hayranlığımı dile getiriyorum. Tabii bununla da yetinmiyordum. Onunla ilgili her faaliyeti adım adım takip ediyordum.

Sizin anlayacağınız Hande, nerede ben oradaydım...

Mesela, Hande'nin dizisinin olduğu gün benim için hayat durur dizi başlayana kadar saatler geçmek bilmezdi. Başrolü oynayan oyuncuyu deliler gibi kıskanır onun yerinde ben olmak isterdim. Onun yerine gözlerinin içine ben bakmak onun yerine yalandan da olsa dudağından ben öpmek isterdim.

Hayalperest biri olduğumu kabul ediyorum çünkü lise yıllarında Hande pek yüzüme bakmazdı ona rağmen pes etmemiş sevmemekten geri durmamıştım.

Biraz düşününce Hande'nin yüzüme bakmamasına hak veriyordum. Onun gibi güzellik abidesi biri benim gibi titrek birinin yüzüne neden baksın ki?

Olsun, ben yine de halimden memnundum çünkü platonik takılmaya alışmıştım...

İşlerimi halletmiş sıkkın bir şekilde masamın başında oturuyordum. Yine Hande, düşmüştü aklıma. Onu düşünmek bile ona olan özlemimi tetiklemeye yetiyordu.

Hemen Hande'nin sayfasını açtım. Bir taraftan bizim yani benim bizim için seçtiğim yılların eskitemediği şarkının nakaratını mırıldanıyor bir taraftan da Hande'nin sayfasında geziniyordum.

Parmaklarım benden bağımsız yine klavyenin tuşlarına basmaya başlamıştı. Korkusuzca yazıyordum çünkü binlerce yorum arasından benim yorumumun görülme ihtimali milyonda bir bile değildi. Hem görseler ne olacaktı sonuçta yazdığım herkes tarafından bilinen bir şarkını sözleriydi.

Seninle bir dakika umutlandırıyor beni

Bir dakika siliyor canım yılların özlemini

Hasret tükenmez gibi kavuşmak bir dakika

Sevmek bir ömür sürer sevişmek bir dakika.

Henüz paylaş tuşuna basmıştım ki, özelden birinin bana yazdığını gördüm.

Kimliksiz; kes artık şunu...

Hande, bana cevap yazmış olabilir miydi? Yok, sanmam çünkü bu ihtimalin olabilitesi çok düşüktü ama yine de umutlandım. Umutlandım kelimesi biraz hafif kalırdı. Çünkü bir anda kendimi bulutların üzerinde uçuyormuş gibi hissettim. Üstelik kalbimin gümbürtüye benzer atışını kontrol edemiyordum.

Cevap yazsa mıydım acaba? Şimdi anlayıp dinlemeden yazmak sazan balığı gibi yemi yutmak olurdu, en iyisi tekrar yazmasını beklemekti. Bende beklemeye başladım.

Kimliksiz; burasını yolgeçen hanı mı sandın?

İster istemez modum düşmüştü. Bana posta koymaya kalkışan bu edepsiz de kimdi? Hiç tereddüt göstermeden yapıştırdım cevabı.

Siz; He, yolgeçen hanı sandım var mı itirazın?

Siz; kimsin sen önce onu söyle?

Kimliksiz; Bence kim olduğumu bilmek istemezsin.

Kimliksiz; Bir daha yazmaya kalkışırsan...

Siz; Hande'nin takipçilerinden biri misin, yoksa hasta ruhlu bir sapık mısın?

Siz; Hem kime yazıp kime yazmayacağımı sana mı soracağım?

Kimliksiz; Git başımdan. Utanmadan bir de kalkmış bana racon kesmeye soyunuyor.

Kimliksiz; Seni öyle bir soyarım ki anadan üryan kalırsın.

Siz; Ukala herif, önce sen git de nezaket dersi al, ondan sonra birilerine ders vermeye kalkışırsın. Terbiyesiz...