Ruhumuzda gizliydi bazı şeyler.

Dışarıdan normal görünsekte aslında içten en anormal kişilerdik, kişiydim.

Para uğruna başladığım bu oyuna kendimi bu kadar kaptırıp bu ruh çıkmazında katledilmiş cesetlerin beni sevdireceğini ve de bu kadar heyecanlandıracağını hiç bir zaman tahmin edememiştim.

Bu ben miydim?

Ya da en baştan beri olmam gereken kişi miydim?

Ya da olmak istediğim kişi mi?

Bilmiyorum.

Bilmiyordum.

Umrumda da değildi açıkçası ama taki onu bulana kadar.

Ben onun parçalanmış ölü cesedine bir bıçak bile saplamadan o benden sadece bedeni yaşayan ölü bir ruhun katili olup bedenimi de çalmaya başarmıştı.

Dediğim gibi normal değildik.

Ya da normal değildim.

Açıkçası pek emin değildim.

Ama bildiğim tek bir şey vardı o da bu oyuna en başta dahil olmamam gerektiğiydi.

Doğru.

Bir oyunun içindeydik.

Yalnızca ikimizin bildiği bir oyun.

Bir kazananı yoktu.

Yalnızca iki kaybedeni vardı.

Aramızda hiç bir bağ yoktu.

Yalnızca aynı rengi paylaşan iki kişiydik.

Kanı görmeyi sevmezdim.

Kan dökmeyi severdi.

Biz iki kişiydik.

Biz, biz bile değildik.

Sadece o ve ben vardı.

O ve ben farklı aynalardan yansıyan ama tek bir noktada toplanan iki kişiydik.