"Tek bir yasak var ölemezsiniz! O zaman başlıyoruz .Görev 1..."
----
Hızlı hızlı adımlarken kulağımda onun sesini duydum. Ölümcül bir saklambaçtı bu. O saydı ben nefes nefese tamamladım.
Bir
Ruhum kir
İki
Kayboldu seninki
Üç
Onu bulmak güç
Dört
Bütün günahları ört.
Beş
Seçtin onu eş
Altı
Gözlerimi kapattı
Yedi
Bekledi
Sekiz
Geçmişten eskiz
Dokuz
Artık sıkılmaya başlıyoruz
On
Son
Bağlantı kesildi. Bu sefer gelen ses arkadaşımındı.
"Sana tek başına gitmemeni söyledim. Budalalık bu!"
"Çok geç!"
Hızlı adımlarım karşımdaki kişiyi görmemle durdu.
"Onu buldum!" Şaşkınlıkla dudaklarımdan firar eden kelimeler boğazımda düğümlenmişti.
"Ne!" Birkaç saniyelik sessizlikten sonra endişeli bir ses tekrar kulağımı tırmaladı.
"O burada..."
"...çıkın ikinizde hemen oradan çıkın çabuk!"
Sırılsıklam olmuş halimi umursamadım. Kulağımda bana bağıran arkadaşımın sesi artık çok uzaktan geliyordu. Yavaş yavaş ona yürürken ayaklarım beni zar zor tutuyordu. O da bana benimkinden daha hızlı adımlarla yaklaşmaya başladı. Aramızdaki sadece bir mesafe değildi yıllardı acıydı...
Tam ortada buluşup göz göze geldiğimizde dudaklarından bir kelime döküldü lakin tam o sırada kaderin cilvesi olsa gerek büyük bir şimşek çaktı. Kelimesi fısıltıya dönüştü. Dudaklarını okuyamadım. Yağmur sesimizi bastıracak derecede yağıyordu. Ona ne dediğini soracakken gözlerimin önünde bir perde belirmişti. Başım döndü, dengemi sağlayamadım. Görüş alanım bulanıklaşmıştı. Bana neler olduğunu anlayamıyordum. Onun bakışları mı değişti? Çok bulanıktı ayırt edemiyorum fakat bu gördüğüm korku mu? Sırtımda bir sızı hissediyorum bedenim beni tutmuyordu yere düşerken beni tutan parmakları hissettim. Birlikte mi düştük? Sanırım bilincimi kaybediyorum. Ona sormam gerek ne demişti?
