''Şehirler de terk eder insanı. Hatta bazen öyle bir terk eder ki senin gidecek yerin kalmaz.''

Kendi içimde hep bir savaşa giriyordum ve hep benim istediğim oluyordu. Arabadan inip ilerlemeye başladım.Deniz kenarı olması bir yana gündüz yağan yağmurda ılık bir rüzgarı misafir etmişti. Üstüme bir şey almadığım için ürperdim. Yavaş olan adımlarım kalbimle birlikte sabırsızca hızlanmıştı. Sanki birine yetişmeye çalışır gibiydim. Denizin kenarındaki o bankı gördüğümde yavaşladım.Dışardan bakan birine uzun bir süre nefessiz kaldığımı düşündürtecek kadar sık nefes alıp veriyordum. Heyecanla yaklaştığımda ise gördüğüm kişi adımlarımı durdurdu. Ufak bir tebessüm oluştu dudaklarımda.Ters istikametten aynı yere gelmiştik bizim kaderimizde böyleydi işte.Biraz daha yaklaştık birbirimize bankın bir köşesinde o diğer köşesinde ben kalmıştık.

"Sen de geldin? " dedim neden geldin diye sorarcasına. Kaşlarını kaldırıp gözlerini denize çevirdi. Omuzlarını silkerken ellerini ceplerine koydu.

"Seni özledim." dedi umarsızca.

Bizi itercesine bir rüzgar esene kadar sessizce duruyorduk. Sonunda ıslak bankın bir köşesine oturdu bende diğer köşesine oturdum. Bir süre hiç konuşmadan durduk. Elindeki ince yeleği tüy gibi üstüme bıraktı. İtiraz etmedim. Ben üşürsem o daha çok üşürdü.
Soğuk havayı çektim içime.Gözlerimi kapattım ve aramızdaki sessizliği bozdum.
"Sen bana öyle bir şey yapsaydın seni affetmezdim biliyorsun değil mi?" dedim
"Biliyorum." denize bakıyordu.
"O zaman niye beni afettin?"
Bıkkınca nefesini salmıştı. Sıkılmıştı bu sorudan ama beni tatmin edecek bir cevaba ihtiyacım vardı.
"Sen gittikten sonra şehirde hiçbir şeyin fark etmeyeceğini düşünmüştüm .İzmir gene aynı İzmir, deniz aynı denizdi.Şehrin her yerini karış karış gezdim, seninle gittiğim yerlere bile gittim,geçtiğimiz sokaklardan geçtim. Her yer sen kokuyordu,aldırış etmedim. İnsanız ya işte bir yerde salık veriyoruz, yolumuz gene bu denize düştü.Şu banka gelip şuraya oturana kadar umursamadığımı sandığım her şey gözümde belirdi . Sonra yanıma baktığımda gördüğüm boşluk sertçe yutkunmamı sağladı, boğazımda bir düğüm oluştu.O zaman anlamıştım gittiğini keşke öyle anlamasaydım. O an gidişinin acısı yetişememekten daha çok acıtmıştı.Sensiz İzmir yeter sanmıştım meğer İzmir senle güzelmiş.Şu anıta her baktığımda önce ölenler geldi sonra senin dolan gözlerin, şu kulenin önünde duruşun aklımdaydı ,sonra gördüğüm kestane arabası ile ışıldayan gülüşün beliriyordu zihnimde. Ben yine de buraya gelmekten vazgeçmedim.
Deniz biliyor musun? Seni unutmayı hiç istemedim ama o kadar çok denedim ki... Her sabah seni unutabilirim diye uyandım."

İçimde bir şeyle kımıldamışı. Şu an benim durduğum yerde o bir vakit kocaman bir boşluk görüyordu. Benim bıraktığım bir boşluk.Bunun ağırlığı altında ezilirken şimdi burada ne yaptığım önemsiz başına gelenleri hiçe sayarak sadece onun yanında duruyor olmamın onun gözünde bir lütuf olup olmadığını düşündüm.Benim içinse bir bencillik miydi? Kendime bir cevap veremedim.

"Sonra ne oldu?"
"Gece oldu."
İkimizde bunun üzerine gülmeye başladık.
"Sonuç olarak karanlık çöktü senin sevdiğin saatler geldi sonra ise sen gelmedin ve fark ettim sen hep oradaydın."
Deniz girdi aramıza biraz onun sesini dinledik sonra yine onun sesi duydum.
"Ankara'da ilk karşılaştığımız zaman seni inceleme fırsatı buldum. Çökmüştün hala okulun bitmek üzereydi, gençtin ama o pırıltı ve heyecan yoktu sende. Yıllar sana bir şeyler katmak yerine senden çok şey götürmüştü. Eskiden olan enerjin uçup gitmiş yüzündeki gülümsemeler attığın kahkahalar hep bir eksikti. Nerede olsam tanırdım bu halleri aynı bana benziyordun. "
Aldığı nefesin sesi kulaklarıma ulaşırken o devam etti.
" Bana her baktığında gözlerinde gördüğüm acıydı. Vicdan azabı çekiyordun dedim ki kendime bu kızın canı yanıyor belli. Sen bu acıya acı ekecek kadar vicdansız değilsin! Hani bana sen masumsun dememe rağmen sürekli masum olmadığını söylüyorsun ya? Doğru Deniz, bir beyaz kadar masum değilsin ama kim karanlığın kirli olduğunu söyledi ki? Sen ister siyah ol ister beyaz ister yeşil ne olursan ol benim için hep en masum denizsin. "
Dirseklerini banka yaslayıp ayaklarını ileriye uzatarak devam etti.
" Bir kere vicdanın var kızım! Bu devirde onu bulmak ne kadar zor sen biliyor musun? İnsanın sızlayacak bir vicdanının olması ne kadar büyük bir nimet."
Ne zaman aktığını bilmediğim göz yaşlarımla içim dışıma çıkmışken burnumu çekip kıkırdamaya başladım şu halimle bile beni güldürebilmişti.
Saçlarımı yüzümden çekti kulağımın arkasına alıp ona bakmamı sağladı.
" İnsanın en büyük sınavı kendini affedemediği noktadaymış." diye söylediğimde dudakları kıvrıldı.
" Terk edildin edileli sana bir şiirler olmuş kadın! Kısa cümlelerinde çok acı şey anlatıyorsun."
Dediğinde sertçe yutkundum.Şehrin beni de terk ettiğine atfta bulunuyordu. Ben iç çekip gözlerimi silerken tebessüm ettim.
" Deli! "kolumla onu hafif itekledim.Gülmeye başladık.
" En sevdiğin renk yeşil diye öyle söylüyorsun değil mi?"
" Ne alakası var canım? Ha yeşil ha kırmızı örnek olsun diye söylüyorum benim için fark etmez. Hem sen de benim sevdiğim rengi aklında tutmuşsun. Kahveyi nasıl içtiğimi de unutmayalım. "
" Gece gündüz onları düşünüyorum."
Cebinden peçete çıkarıp bana uzattı. Yüzünü buruşturmuştu.
" Deniz rica ediyorum bir dahakine git öte de ağla kızım! Şu sıfata bak Allah çarpmış sanki!"
Peçeteyle burnumu sildiğimde ona
Ters bir bakış attım.
"Çirkin olsak suratımıza bakmayacaksın yani?"
"Ne alakası var gözyaşına lafımız yok ama yüzün gözün salya sümük oluyor. Hem sen zaten çirkinsin!"
Koluna sertçe çarptığımda vurduğum yeri ovaladı.
"Çirkinmiş! Fıstık gibiyim be bir bakan bir daha bakıyor!"
"Kimmiş o bakan?"
Ayağa kalkıp hiç onu umursamayarak yürümeye başladım.
"Sana ne!"
"Ne demek sana ne! O zevksizin eşkali lazım!"
Peşimden geliyordu. Akşamın esintisinde yine aynı anıt aynı bankta, aynı yolda bu sefer daha sakin adımlarla yürüyoruz. Uzun zaman sonra tekrar aynı denize bakıyoruz ve yine önden ben gidiyorum arkamdan ise o geliyor. İşte şimdi Deniz deniz gibiydi. Belki bir gün şehir de geri gelirdi.

--------------------------------------------------------------------------------------