Miran, Elif’le olan tartışmanın ardından bir süre yalnız kalmayı tercih etti. Geçirdiği zaman, kafasını toparlamasına yardımcı olmuyordu. Elif’in söyledikleri aklında dönüp duruyordu; Leyla ile olan geçmişi, Elif’le olan ilişkisini nasıl etkiliyordu?

Bir gün, Elif onu aradı. “Miran, buluşabilir miyiz?” diye sordu. Miran, bu isteği görünce içindeki kararsızlığı bir kenara itmeye çalışarak kabul etti. “Tamam, parkta buluşalım,” dedi.

Elif, parka geldiğinde Miran’ı üzgün bir ifadeyle karşıladı. “Nasılsın?” diye sordu, ama gözlerinde bir kaygı vardı.

“Bilmiyorum,” dedi Miran, yüzünü gizleyerek. “Son günlerde her şey çok karmaşık.”

Elif, derin bir nefes alarak “Sadece konuşmak istiyorum. İkimiz için de en iyisi bu,” dedi. “Geçmişi geride bırakmak zorundayız. Eğer Leyla ile bir gelecek düşünüyorsan, bunu açıkça söylemelisin.”

Miran, Elif’in bu sözleriyle irkildi. “Geçmişimle barışmam gerektiğini biliyorum ama Leyla’yı tamamen unutmanın kolay olmadığını anlamalısın. Onunla olan ilişkimiz çok derindi.”

Elif’in yüzündeki ifade sertleşti. “Miran, belki de bu ilişkiyi sürdürmek istemen… bir aldatmaca gibi. Eğer gerçekten Leyla’yı düşünüyorsan, o zaman benimle birlikte olmanın anlamı ne?”

Miran, Elif’in bu tepkisi karşısında savunmasız hissetti. “Benim için Leyla geçmişte kalmış bir anı. Ama onun hayatımda bir yeri var. Sen de bunu biliyorsun. Geçmişle barışmak, seni sevdiğim anlamına gelmiyor.”

Elif, gözlerindeki yaşları silerek “Ama senin için öncelik kim? Geçmişinle yüzleşmek mi, yoksa benimle mi olmak istiyorsun?” dedi.

Miran, Elif’in gözlerine bakmakta zorlandı. “Bilmiyorum, Elif. Geçmişimle yüzleşmek zorundayım. Ama senin de benden uzaklaşmak istemediğini biliyorum.”

Bir süre sessizlik oldu. İkisi de düşündükçe, gerilim büyüyordu. Elif, gözlerini yere dikip “Belki de bu ilişkiyi sürdürmenin bir anlamı kalmadı,” dedi. “Benim için, geçmişin bu kadar baskın olduğu bir ilişkide yer almak istemiyorum.”

Miran, kalbinde bir acı hissetti. “Ama seni seviyorum. Bunu yapma, Elif.”

Elif, başını kaldırdı ve Miran’a son bir kez baktı. “Sevgi, sadece hissetmekle olmuyor. Bunu kanıtlamamız gerekiyor. Ama senin gözünde, geçmişimin hala etkisi var. Bunu kabul etmelisin.”

Miran, çaresizce başını salladı. “Seni kaybetmek istemiyorum ama bu durumu daha fazla sürdüremeyeceğimizi anlıyorum.”

Elif, derin bir nefes alarak “O zaman belki de en iyisi ayrılmak. İkimiz de daha fazla zarar görmeden yolumuza devam etmeliyiz,” dedi.

Miran, içindeki acıyı bastırmaya çalışarak “Seni hep seveceğim, Elif. Ama bu ilişkide mutluluğumuzu kaybediyoruz,” diye yanıtladı.

Elif, gözyaşlarını tutamayarak “Bunu asla istemedim. Ama belki de bu şekilde ikimiz de kendimizi bulabiliriz,” dedi.

Miran, Elif’in elini son bir kez sıkarak “Seni asla unutmayacağım,” dedi. “Seninle olan anılarım benim için çok değerli.”

Elif, başını eğerek Miran’ın elini bıraktı. “Hayırlısı olsun,” dedi. “Birbirimizi sevmek yetmedi. Geçmişimizi aşmak zorundayız.”

Miran, Elif’in arkasından bakarken kalbinde bir boşluk hissetti. Ayrılık, ikisinin de ruhunda derin bir iz bıraktı. Her ikisi de kendi yollarına devam etmek zorundaydı. Ama bu süreç, hayatlarında büyük bir değişim yaratacaktı.

Eve döndüğünde, düşünceleri karmaşık bir şekilde dönmeye devam etti. Leyla, Elif, geçmiş, gelecek… Hayatının bu yeni aşamasında nasıl ilerleyeceğini bilemiyordu. Ama bir şey kesindi: Hayatındaki bu kayıplar, onu daha da güçlendirecek ve hayatının geri kalanında daha sağlam adımlar atmasına yardımcı olacaktı.