Miran, kışkırtıcı antrenmanlardan ve zorlu günlerden sonra, Elif’i düşünmeden edemedi. Gece karanlığında, birlikte geçirdikleri o birkaç saatin hayalini kurarken, Elif’in gülümsemesi zihninde yankılandı. Onun saflığı, Miran’ın savaşın sert yüzünü unutturmuştu.

Ertesi gün, bir operasyon için hazırlık yaparken, komutanları elini omzuna koydu. "Miran,bu görev önemli.Dikkatli olmalısın."

Miran, sadece başını salladı. Ancak aklında Elif vardı. Ona olan hislerini saklamak zorundaydı; bu savaşta duyguların yeri yoktu. Ama Elif, yüreğinin en derin köşelerine yerleşmişti bile.

Görev sırasında, Miran ve ekibi ormanın derinliklerine ilerlerken, sürekli tetikteydiler. Aklında Elif’in sıcak bakışları, ona güç veriyordu. Hedefe yaklaştıklarında, ansızın bir patlama sesi duyuldu. Tansiyon yükseldi, herkes pozisyon aldı. Miran’ın içindeki korku, Elif’in başına bir şey gelmesinden kaynaklanıyordu.

Miran, çatışmanın ortasında, Elif’in kendisine verdiği cesareti hatırladı. O an, ona bir şey yazma ihtiyacı hissetti. "Bu gece herşey yoluna girecek"diye düşündü. "Seni geri alacağım"

Geri dönünce, Elif’e olan hislerini açıklama arzusuyla yanıyordu. Ama öncelikle, bu savaşın son bulması gerekiyordu. Zaman ilerledikçe, ikisi için de belirsizlikler artıyordu. Birbirlerine karşı hissettikleri, ne kadar güçlü olursa olsun, savaşın gölgesinde kaybolmaya mahkumdu.

Ve o an, Miran ne olursa olsun, Elif’e ulaşmaya kararlıydı.

Günün ikinci bölümü 20. Bölüme kadar yazdım kendimi nasıl kaptırdıysam yazdıkça yazdım normalde hergün 1 bölüm yayınlamayı planlıyodum ama yarın aktif olamayacağım için 3.bölümüde paylaşmak istedim.