Sahi güneşin toprağını adımlar yabancı, sıfırıncı günün uzağında
Siyah yılanın boğduğu köklere üzüntüyle bakar
Hüzünkurak engin ovaların parıltısını hatırlatır diş izleri
İlerisiz ve gerisiz rahmin mesafesi gözlerinde ıslanır

Kurusa da onun dili inatçı aydınlıkta, yılmaz omuzundaki güneşhasım kuşu
Bilir, ne yel gereklidir kanada ne de yer uçmaya
Bilir kum tanesini tutmayı ağzında, sığınma vaktinde uçmağa
Ve gümüş gagası en doğru hakikatin tüy tanesini fısıldar:

Gül hiç soldu mu kaldığında örümcekağının ardında?
Gecegüneşi doğar hep gündüzün karanlığı ardına
Özlemsinirinin felciyle donar kadehin alevinden uzak kalan
Ama iki dağın ucundan düşmez nefesine yakın olan

Melekpençe kedinin ayak izini arar yabancı, sahi güneşin mavi kanadı altında
Fakat kurak toprakta siyah yılanın kan damlası parlamaz
İleriye bakar, sessizliğin eli önüne duvar olmaz
Geriye bakar, hafızanın beşsizliği eline asâ olmaz

Yorulsa da onun gözleri inatçı yoksunlukta, yılmaz omuzundaki güneşhasım kuşu
Bilir, ne dil gereklidir bilmeye ne de ses duymaya
Bilir germeyi kanadını teslim vaktinde susmaya
Ve gümüş gagası en doğru hakikatin tüy tanesini fısıldar:

Olmaz her zaman yoldaş gözgüneşin yolculuğunda
Renksiz kuğu dinlenir kuru kıyıda ıslak ayaklarıyla
Yaratılmamış ışığın yönüyle taşıdı kara kanatlı ata
Gagasında gölge ışıklı meşaleyi altın damgalı zigurata

Özbenliğinin huzuruna hazırlanır yabancı, uzaklaşarak maddi ağırlığından
Beş yönün rüzgarına susar nefes zihinle bir olana kadar
Sahi güneşin ışınlarını kanatlarıyla kapatır omuzundan kalkan kuşu
Ve gümüş gagası mutlak gölgeli yolculuğu fısıldar:

Sök köklerini toprağın zincir halkası arasından
Gecegüneşinin göğüne yıldız et bir kuşu, bir kuşu ve bir kuşu daha
Beyaz kanatları duvar olur aydınlığın ve karanlığın aynılığına
Yükseltir özışığı bedenüstü yuvasına
Her-renk rüyaların analığıyla filizlenir
Damlayan başak tohumu özışığın sol kanadından
Ve yitimsiz köklerini salıp mezarsız toprağına
Açık kapılı Nisaya'nın, altın bahçesinden uzanır özışığın sağ kanadına

İşte! Bedenin de gölgenin de aynı yöne gittiğini görür
En haklı yolculuğuna gözlerini açan
Siyah yılan dolanabilir ancak tek bir dala
Sağ kanadın altındaki ağaç kök salmaz hiçbir zaman Geşeman'a
Renksiz kuğu dalgalandırır yuvasını yeniden
En mutlu günlerin ışığına nazikçe süzülür
Gecegüneşinin ebedi meşalesi yakar göğüs kadehinin alevini
Ve son rüyanın gelişini bekler hayalisfer hermitajında