Bu kurgu tamamen hazırlıksızdı. İçimden geldiği gibi yazdım. Hatta karakterlerin adına bile kitabı yazmaya başladıktan sonra karar vermiş olabilirim jksdxksjxsdjs

Umarım beğenirsiniz. Öpücükkk.

Ama yani o kadar yazıyoruz, bir vote verip yorum yaparsınız. Dimiiiiğğğ?

Başlangıç tarihiniz nedir??

Hadi bakim iyi okumalar.

***

Bir... İki... Üç...

"Bırakın beni!"

Newton'un beşiği gözlerimin önündeydi.

"Deli değilim ben!"

Parmak uçlarım metal yansımalı topu tuttu.

"Dokunmayın!"

Tenimin rengi iple asılan topun yüzeyinde can buldu.

"Öldüreceksiniz beni!"

Topu sağa doğru kaldırdım.

"Anne yardım et!"

Bıraktım.

"Anne bırakma beni!"

Topun ilettiği enerji bir diğer uca geldiğini belirtti.

"Anne gitme!"

Top havalandı.

"O iğneyi uzak tutun benden!"

Eski yerine döndü.

"İstemiyorum!"

Bir diğer top havalandı.

"Yapmayın!"

Bir diğeri.

"Bu çok fazla!"

Değildi.

"Öyle!"

Acıtmadı.

"Çok acıyor!"

Yalnızca bir iğne.

"Ölüm gibi!"

Beynim uyuşuyor.

"Ben deli değilim..."

Çok karanlık.

"Alışkın değilim."

Alış o zaman.

"Ben deli değilim..."

***

Bölümün başında o kadar tantana edip bu kadarcık yazmış olmam şoku jsksjkjsjdkxkjsk

Kızmayın ayol. Bu giriş he.

Hadi sonraki bölümde görüşürüz.