Simitçi, suyu elime verirken baştan aşağı beni süzdü. O, öyle mavi gözleriyle beni süzerken bende kendime bakmadım değil. Mavi. Kızın da gözleri bu mavidendi. Her neyse, unut gitsin. Amca üzerimde anormal bir şey mi gördü ki? Elim sakallarıma kayıyor. Gözlenmenin verdiği rahatsızlığı açıkça belli eden mimikler sergileyerek baş parmağımın ucuyla çenemi kaşıyorum. Bu amca beni gözleriyle yiyip bitirecek. Suyu elime bırakıyor. Hemen kapağını çevirip şişeyi obur dudaklarıma dikiyorum. Tek seferde şişenin dibini getirdim. Şişenin ortası avcumun içinde buruşuyor. İşte bu.. Nefis...

Amca hala bakıyor. Sinir olmaya başlıyorum. Parayı ödemeden içtim, diye mi böyle bakıyor. Sabret amca verecez paranı. Ağzımı elimle sildikten sonra elimi cebime soktum.

“Bu ne kadar?”

“2 tl” diye mırıldanıyor. Gözleri pantolonumda.Tipimden parasız pulsuz bir şey sandı beni herhalde. Aksini kanıtlarcasına cebimden 5 tl çıkarıp amcaya uzatıyorum.

“Paranı ödeyemiyecem diye mi korktun?” Bunu derken ağırlığımı tek dizime vermiş şekilde yarım ağız gülümsedim.

Simitçi amca kocaman gülümseyip kesesinden paramın üstünü uzatırken konuştu:

“Fermuarın açık kalmış.”

“...”

Gülümsemeyi kestim. “A, evet biliyorum.” Hayır, bozulmadım elbette! Bildiğinden kuşkuluyum dercesine tek kaşını kaldırıyor. Birkaç saniye bakıştıktan sonra, bakışmayı ilk kesen o oluyor ve arabasına dönüyor.

Ben de hiçbir şey olmamış gibi basıp gidiyorum. Biraz ilerledim. Gideceğim... Of...Hayır. Arkamı döndüğümde o işinin başındaydı.

“Amca!” Başını kaldırıp bana baktı.Yüzünde ona seslenmeme şaşırmış bir ifade yoktu. O zaten bunu yapacağımı biliyordu.

“Bol kazançlar