@patipiyon
|
Uykunun hangi demindesin Eşyaların çoğu kamyonete konulmuş, bir kaç parça eşya dışında ev neredeyse boşaltılmıştı. Nermin ve Ayşe son kez evin kaba temizliğini yaptılar. Daha öncesinden duvara sabitlenmiş vidalar çıkarılarak vidaların geride bıraktıkları boşluklar alçıyla kapatılmış, ev boyanmıştı. Böylelikle taşınma işini arkadaşının büyük desteğiyle yalnızca küçük bir kısmı hariç tamamlamış oldu Ayşe. "Her şey için teşekkürler arkadaşım. Çok emeğin geçti." Ayşe'nin ses tonu çok samimiydi. İçtenliği bu basit sözcüklere tüm sıcaklığını vermişti. O sırada Esra Yusuf'un yanında Yusuf'un sırt çantasını hazırlayışını izliyordu. Yusuf Esrayla yaşıt olmasına karşıt Esra'dan uzun ve kemikliydi. Esra onun yanında oldukça minyon ve çelimsiz kalıyordu. "Esra, gel artık gidiyoruz!" ablasının sesini duydu. Elini çabuk tutması gerektiğini düşündü. Bu son şansıydı.Biliyordu... Derin bir nefes alıp, yarı heyecan yarı panik yavaşça Yusuf'un koluna dokundu. Yusuf ile ilk kez fiziksel temas kurmuş, ona ilk kez bu kadar yakın olmuştu. Yusuf'un ani tepkisinden korkuyordu. Yusuf gözlerini Esra'ya kilitledi. O esnada Yusuf'un sırt çantası yavaşça elinden kayarak çıplak mermerle buluştu. Boşta ki eliyle ela gözlerine düşen kumral saçlarını yana ayırdı. Pencereden gelen güneş ışığı yüzünün yarısında ki ayva tüylerini sarartmış, görünür kılmıştı. Şimdi tüm dikkatini Esra'ya vermiş, onun ne yapacağını beklemeye başlamıştı. Esra Yusuf'a bir adım daha attı. Kalbi gümbür gümbür atıyor, nefes alışı hızlandığı için kesik kesik nefes alıyordu. Her zaman olduğu gibi gülümsedi. Sonra yumruk yaptığı elini yavaşça Yusuf'a uzattı. Yusuf'un bakışları Esra'nın eline kayarken Esra parmaklarını teker teker açtı. Avucunda oyuncak araba duruyordu. |
0% |