Kafesten çıkarın timsahı! Onun yerine beni atın içine. Aşağıların en aşağısına* gönderilmiş olabilirim surede geçenler gerçek. Sımsıkı kapatsınlar üzerimi parmağım değmesin bir canlı tenine. Üzerime yazsınlar: Dikkat insan (vahşidir.)

Kürdan kuşu ve timsah kazsınlar toprağı gördün mü bir çocuk eli bu. Aradan geçen yirmi üç yıl yetmedi cesetleri bulmaya. Biraz daha kazsınlar. Gömülen şey sadece kadın, yaşlı,erkek değil ve gömülmedi sadece sekiz bin göz.

"Evet onlar zaten gömülemedi" diyor timsah. Yakın zamanda yine bulunan, reşit dahi olamamış o çocukları da bildiğinden. Başını yere yatırmış dişleri parlar kalın kabuklumun. Gözlerinde alevler dans ediyor. Cehennemi hatırlatsın o bakışlar kürdan kuşu. Söylenenin aksine konuştuğumuzdan değil sustuğumuzdan sürükleneceğiz belki de. Yaptığımız davranışlardan sorumluluğumuz var yapmadıklarımızdan olduğu kadar! Kürdan kuşu bir şey söyle! Susma vakti şimdi değil. Pençele kara toprağı. Benim sadık yarim der Veysel. Seni de karşılarsa gül ile gülerek bir gün sen korkma sakın. Üşüt gözyaşını titresin, kemir toprağı. Kirlensin ellerin. Güzel kalan sevgin yerine onlar kirlensin. Çünkü bakın şimdi ölenlere, merhamet'in kalbi buz tutmuş.

Ben çığlık çığlığa konuşsam da çığlık çığlığa donup gidiyor kürdan kuşu. O bir can kuşu... Gelemiyor kötü haberlerime. Omzumda dinlendiği zaman,kapatıyor bilincini dünyaya.

Diyorum ya Kaçın benden ben bir insanım. Şeytanın günahını aldığımız zamanlardanım! Ülkeler,anlaşmalar,örgütler değil dünyayı güzellik kurtaracak. Aynalara bakıp ağlayacağım. Ben şimdi çok çirkinim.

   Neyse sustum.

   Timsah kafeste.

*Tin suresi 5.ayet

12. 07.2018 00.58 İstanbul.