"Aylardan kazma, yıllardan kürek, günlerden ateş. Bir hayli mavilikler geçti üstümden. Yatacak an dahi bulamadan sarı çimlere, zihnimde şeklini çizip kürdanım, andım seni içimden. Affet, sana yazamadım... Öğrendim ki sonra ormanda vefasıza çıkmış adım: 'O da terk etti seni. Kardeş diye usulcana sevdin; o, çamur gibi leşti. Onun şu silikleşmiş sesini hala duyuyor musun? Söküp at kulağındaki izleri. O başkalarını seçti.'

"Şimdi, onların karşısına zaferle parlayan seçici bir gülüşle geçip, 'Benim kürdanım, sözlerimi geçen koca bir yılda ufak ufak hazmetmiştir, tüm boş sözlere sadece tok karnını gösterir.' diye gururumu göstermeyi istiyorum. Bunu; eski çağa ışınlanarak, bulunan ilk silahı kabilenin zeki mucidinden kapıp kara deliğe fırlatmayı... ve hazır yolculuk yapmışken çok yorulmadan "Sputnik 2"nin içindeki köpek Layka'yı kurtarıp onun yüzümü salyalamasını dert edinmeyi... Savaşın tam ortasına geçip 'Ne oluyoruz yahu, gelin şurada bir kahve içip aklımızı yerden alalım yalnız yanımda çikolata yok' diyebilmeyi... Ormanın minik kurbağasına 'minik kurbağa minik kurbağa kuyruğun nerede' diye cevabını bildiğim boş sorular yerine 'Parmak aralarındaki perde kaçıncı bölümde açılacak?' O bölümde elimde patlamış mısırımı alıp, 'Kurbağayı öpen prens kurbağanın taşıdığı hangi virüsten ölecek?' diye sormayı istediğim kadar istiyorum. Tüm diyebilmek isteyip diyemediklerim kadar çok istiyorum! Şimdi yüz üstü çöküp soruyorum hem de: Herkesi sırtımda taşıyabilecek büyük gururum olur musun küçücüğüm? Herkes üstümde yük olmadan önce.

Dedikodular dönüyor. Çok baktın mı kürdan kuşum kapıdan. Gelen ben değil martın ayak sesleriydi. ‘Yaz geliyoor!’ diye bağırmış. Biraz kardelen getirmiş sana. Polene alerjin olabilirdi. Ne de düşüncesizce!.. Güneşe aldanma kandırır. Her sese de kulak verme bazıları yanlıştır. Çelimsiz yüzünde tir tir titretir göz yaşını bile.

Haberler... Sana bugün bir iyi bir kötü haberim var kürdan kuşu. Önce hangisinden bahsedeyim?

Doğruluğundan kesinlik duymadığın bilgi ve görüntülere nasıl inanır ve yalnız birinin yönlendirmesiyle kendini donatır yaşamında etkiler bırakırsın? Dedi, demiş, diyor... Bu ne gürültü. Baksana dudaklar hep hareket ediyor. Kendini nasıl dinleyeceksin bu kalabalıkta! Gözlerini kapa tıpkı onun gibi. ‘İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı/Bir yosma geçiyor kaldırımdan/ Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar...’ Bir şehri dinlemek için gözlerimizi kapamak yeterli demek ki. Demek ki gördüklerimizin yanıltıcı halleri duyduklarımıza yansıyor. Acaba hiç kendini dinledi mi Orhan Veli?

O, garip marip ama özgür bir adamdı. Kendini dinlemeyi başarmış kimseler başkalarında tutsak kalmazdı. 'Başkalarının gözleri bizim kafeslerimiz başkalarının düşünceleri bizim zindanlarımızdı.' *

Haberler... Sana bugün bir iyi bir kötü haberim var kürdan kuşu. Önce sars sonra sar beni. Çünkü Mart yaz değil bahar getirir! Şimdi kötü ve en pahalı sarı cümlem.

Ben Timsah.

Senin için bir başkası.

00.19 16 Mart 2019 -HY

*Virginia Wolf