Ve kürdan kuşu yanıltmadı, ilk aşk acısını tattı. Sonra fark edilmek istemeden timsaha sokuldu küçük bedeniyle. Konuşmadılar. Timsah ona sadece şiir okudu:

"Benim minik minik kürdan kuşum.

Yalvarırım deme,

'Olanlar benim suçum.'
Şimdi bir de senden baktım onlara.

Kuru pullu tenleri vardı.

Güzel yakışıklılardı ama

hisleri alınmış kadavralardı.

Gözlerini solumak zarardı.

Sen alışkın değilsin kötü sonlara.

Bin parçaya bölünür gülüşün.

Toplayıp öpsem de izi kalır

Aşk diye bakılmış o düşün."