4-İKİ SES

Uyku... Yumuşak. Uyumalıyım.. Şefkatli. Ağırlaşıyorum sanki.. Güzeldir. Uyuyacağım... Sarmalayacak. Gözlerimi kapatıyorum. Her şeyi unutturacak. Hayır uyuyamıyorum! Çitlerin üzerinden atlayan yüz koyun dahi saymıştım oysa.

Yorgun bedenime hareketli geliyor nöronlarım. Öyle bir koşuşturma var ki beynimde bir kelimeyi diğer bir kelime geçiyor, uzun düşünceler oluştururken sonuna yüklem koymayı unutuyorum. Hareket ısıyı yükseltir değil mi? Alnımın sıcaklığı ondan demek ki.

Bitmiyorlar bir türlü. Nedenler ve sonuçlar , koşullar ve şartlar ekliyor hatta kendimi iyice kaptırıp birbirinden çıkarıyorum onları. Matematik işlemi değiller, sağlamasını yapamıyorum. Ama doğru olanı bulduğuma emin olmam da gerek...

Bu paragraflarda nokta güneşte mi konulacak?

Sesli nefes alıyorum ya da nefes alamıyorum. Oksijen mi yetersiz? Çiçek de yoktu ki odamda. Boğazıma kadar seçenekle boğuluyor, iyice daralıyorum: Açın pencereyi!

Timsah'ın hali benden beter bu sıralar. Benim aksime her gün çamur banyosuna giriyor ama uykusuzluktan onun da cildi bozuldu.

"Düşünüyorum.... 'Düşünüyorum,' ben de 'öyleyse varım' Descartes'a katılıp." diyor sürüngen dostum. "Çabalıyorum var gücümle ama ağrıyor... Artık duygular girmiş çünkü mantık aralarıma. Karar vermeme engel oluyorlar. Birinin gelip onları ayıklaması gerek benden,"

"Artık hislerinden vaz mı geçiyorsun?" diye yanlış anlıyor kürdan kuşu. "Aşk olsun sana timsah." mavi sırtını dönüyor, besbelli gidecek.

Timsah koca yürekli. Timsah olgun. Gülümseyebilse belki gülümseyecek.

"Evet aşk olsun tabi ki. Aşksızlıktandır zaten dünyanın bu hali ama doğru yerde, doğru zamanda değiller bugün hislerim. Bazen yalnızca aklını dinlemen gerekir. Kalbin de yanıldığı anlar vardır. Bu iki ayrı ses sende yarışır.

Dön bana ne olur. İçimden al hislerimi derince em, doyurursun kalbini hem. Kürdan kuşum; gece senin kalbin doyunca uyuyacak."

 29 Ocak 2018 23.52